zonkung    ในแต่ละวันความคิดถึงเดินทางไปทุกแห่งหน 
                  ถึงคนไกลหรือใกล้ตัวบางคนที่มีความหมายกับเรา  
                  แต่ไม่รู้ทำไมคนที่มีความหมายบางคนกลับทำให้เหงา 
                  ตัวก็ไปแถมใจยังไม่อยู่กับเรา แต่ยังคงเฝ้าคิดถึงห่วงใย
ละอองน้ำ    ในแต่ละวันฉันส่งความคิดถึงไปกับท้องฟ้าและก้อนเมฆ
                  หวังจะให้ช่วยเสกใครสักคนที่ทำให้รู้สึกว่ามีความหมาย
                  แต่เวลาผ่านเนิ่นนาน....เหมือนหลงลืมมองข้ามคนมากมาย
                  โดยเฉพาะใครใครที่อยู่ข้างกาย - นึกได้ ก็สายเสียแล้วทุกที
				
				
			 
							
						
						16 ตุลาคม 2545 06:20 น. - comment id 88347
เอาด้วย เพ้ออีกคน ในแต่ละวันฉันเฝ้ามองดวงดาวและพระจันทร์ หวังให้คนคนนั้นได้รับรู้ความห่วงใยที่มีให้มาเสมอ อยากบอกเค้าว่า รักและคิดถึงเพียงเหลือเกินแล้วนะเออ แต่มันก็คงเป็นแค่คำเพ้อๆ ของผู้หญิงเหวอๆ เพียงคนเดียว

 
							
						
						16 ตุลาคม 2545 08:14 น. - comment id 88372
มังกิ ละอองน้ำ เจ้าแมว เช้าแล้วตื่นจ้า

 
							
						
						16 ตุลาคม 2545 12:01 น. - comment id 88476
good one

 
							
						
						16 ตุลาคม 2545 15:32 น. - comment id 88539
^J^ นึกได้ตอนตีสี่เก้านาทีเนี่ยนะสาย.....!!!

 
							
						
						16 ตุลาคม 2545 21:59 น. - comment id 88660
แบบนี้นี่ ผู้ใหญ่อายนะ

 
							
						
						17 ตุลาคม 2545 11:27 น. - comment id 88796
ทำไมต้องอายด้วย?? เจ้าลม คุณกฤษณะน่าจะเปลี่ยนจากใช้ปทานุกรม มาเป็นพจนานุกรมได้แล้วนะคะ จะได้ให้คำนิยามหลากหลายหน่อย.....อิอิ


