หยิบปากกาบรรยายขความคิด
ใช้ดวงจิตคิดคำขานเป็นงานเขียน
เรียงทุกถ้อยรอยอารมณ์รุมเบียดเบียน
รักโล่งเตียนเวิ้งว้างกลางฤทัย
ใจคนหรือยากแท้จะหยั่งถึง
ขอแค่ครึ่งกึ่งกลางบ้างได้ไหม
ขอรับรู้เรื่องราวอันร้าวใจ
ขอได้ไหมแค่นี้มีให้กัน
ถ้าวิงวอนขอสวรรค์วิงวอนให้
แต่มีไม่สิ่งลุล่วงปวงสวรรค์
ขอใจเจ้าดีกว่าไหมเมตตากัน
ให้ข้าฯนั้นรู้จักนิดถึงจิตใจ
ใช่!เจ้าเห็นเป็นกลวังวนหนึ่ง
ข้าฯนี้ซึ่งมีค่าเพียงแค่ไหน
หรือแค่เป็นตัวประกอบก้อนหินใน
ข้างทางไกลที่เจ้าผ่านทางพนา
หยดน้ำค้างพร่างพรูสู่แผ่นพื้น
จะจำฝืนเหน็บหนาวอย่างไรหนา
ห่มสายลมหรือไฟบังอังอุรา
แล้วแต่ว่าจะเลือกข่มห่มชีวี
หนทางเดินเหลือเกินนักรักร้าวร้าว
เจ้าจะก้าวไปไยสุดใจหนี
แสงสว่างทางที่เห็นเช่นตรงนี้
ไม่ได้มีอะไรให้หลีกเมิน
22 ตุลาคม 2545 19:57 น. - comment id 90294
สุขทุกข์อยู่ที่ใจใช่เงินทอง(ใช้รึเปล่านะ ู^^ ) ทรัพย์สินของนอกกาย... ไม่ตายหาใหม่ได้ รักชอบอยู่ที่ใด แค่รู้ใจเขาคิดยังไง (กับเรา) แค่นั้นพอ (อะเป่า)

23 ตุลาคม 2545 22:28 น. - comment id 90627
สุดซึ้งตรึงใจเหลือประมาณ นับว่ามีฝีมืออยู่ในขั้นหัวแถวจริงๆขอชมเชยครับ

24 ตุลาคม 2545 16:04 น. - comment id 90835
ขอบคุณมากนะค่ะที่สละเวลามาอ่านกัน
