พิรุณพร่างร่างละออก่อความชื้น ปลุกใบไม้ให้ตื่นจากหลับใหล เริงระบัดวรรษาจากฟ้าไกล เขียวขจีปรี่ใบไล้แสงทอง มองหยดน้ำตามใบที่ใสพราว ร่างแวววาวกลิ้งหล่นไม่หม่นหมอง กระทบดินสิ้นแล้งแหล่งละออง ก็เจิ่งนองซึมรากผู้พรากใบ อีกไม่นานท้องธารจะเอิบอิ่ม พฤกษาปริ่มเปี่ยมชุ่มชอุ่มไหว จะผลิดอกออกผลบนช่อใบ ในพงไพรไม่ร้างห่างอุดม มีเพียงหนึ่งซึ่งไร้ความหมายแล้ว ดุจรากแก้วขาดสายกลายความขม ถูกพิษรักกร่อนใบให้ระทม กิ่งก้านเฉาร้าวระบมเพราะแผลใจ แม้นวรรษาพร่างสายให้ความชื่น มิอาจปลุกให้ตื่นจากหมองไหม้ ยิ่งท่วมท้นพ่นพิษสะกิดใจ ส่งกิ่งใบติดเชื้อไม่เหลือดี แม้นฝนหลั่งสั่งฟ้ากี่คราครั้ง ไม่อาจยังต้นรักเพียงต้นนี้ ให้งอกงามแตกใบได้ผลดี รอนาทีล้มร่างลงกลางดิน
พี่ดอกแก้ว 15 ส.ค. 2546 07:25 น. - ID 37800 
1090
12
0
15 สิงหาคม 2546 08:58 น. - comment id 160173
พุด..อยากโอบกอดทะนุถนอมต้นไม้ต้นนั้นและให้น้ำรักรินรดหยดพร่างกลางใจเลยค่ะณ.นาทีนี้ด้วยความรักความเข้าใจอย่างสุดซึ้ง.. พุดเชื่อมั่นว่า..ต้นไม้ในใจเรามีเพียงต้นเดียวที่จะสดพร่างไม่มีวันตาย ไม่มีใครมาพรากไม่มีใครทำร้ายได้..เพียงให้งามด้วยความทรงจำหวานหอมหล่อเลี้ยงเอาไว้.. รากแก้วที่หยั่งรากใจด้วยความมั่นคงด้วยความจงรักด้วยความพิเศษพิสุทธิ์จะเป็นหนึ่งเดียว ในชะตาชีวิตของเพียงคนๆหนึ่ง ที่ยากจะหาใครมาทดแทนแทนที่ได้ และหากมันมิใช่ต้นไม้ของเรา..มันก็จะเฉาตายโดยตัวมันเองตามชะตาฟ้าลิขิตค่ะ พุด..มีต้นไม้แสนงามนั้นแล้วค่ะที่ฟ้าประทานให้ มันจะไม่มีวันตายไปไม่ว่าอีกกี่ภพกี่ชาติ..พุดเชื่อเช่นนั้นค่ะ..หากมีบุพเพ ด้วยรักเป็นยิ่งนักนะค่ะ
15 สิงหาคม 2546 09:40 น. - comment id 160183
ลิ่วร่างคว้างล้มลง สิ้นทะนงกับทุกสิ่ง แน่นิ่งไม่ไหวติง เหลือเพียงซากที่พรากใจ
15 สิงหาคม 2546 09:43 น. - comment id 160185
ขอเป็นเพียงฝนอมฤตที่ริดรด ล้างหมดจดพิษรักที่หนักหนา ให้ต้นไม้ได้แตกต่อก่อกิ่งตา แล้วนำพาดอกผลไปรมดิน ค่อยค่อยผลิค่อยค่อยงามอย่างแต่ก่อน เป็นคำสอนเชื้อโรคทำลายสินธุ์ จะสร้างภูมิคุ้มกันใจให้หลั่งริน อาบทั่วสิ้นเหล่าปวงไม้ในดงแดน บทกวีที่เกี่ยวกับต้นไม้ใบหญ้าและป่าไพร ได้อ่านเป็นต้องบันเจิดหัวใจในทุกๆ คราครั้งไปครับพี่ดอกแก้ว
15 สิงหาคม 2546 09:52 น. - comment id 160191
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^......เศร้าจังเลยพี่ดอกแก้ว......^*^
มาขอรดนํ้าพรวนดินให้ต้นไม้ต้นนี้
ด้วยความรักนะคะ
โอม จงฟื้นๆ เพี้ยงง
^*^....................^____^................^*^
15 สิงหาคม 2546 10:15 น. - comment id 160201
เข้ามาอ่านด้วยความชื่นชมครับพี่ดอกแก้ว
15 สิงหาคม 2546 18:57 น. - comment id 160276
พิรุณพิโรธพิร่ำ พิรัถพร่ำพิรี้พิไร พิศพักตร์พิลาไลย พิษสงร้ายพิลาปรำพัน
15 สิงหาคม 2546 21:57 น. - comment id 160321
@...น้องพุดที่คิดถึงค่ะ เพียงหนึ่งหยาดน้ำใจไม่ไร้รัก หมายสมัครชุบชีวาคราเศร้าหมอง ดุงดังเป็นน้ำทิพย์ละอองทอง ที่ประคองรากแก้วให้แคล้วราญ เพียงหนึ่งคำเข้าใจได้รับรู้ หมายฟื้นฟูความสดใสให้ซึมซ่าน สู่ต้นรักที่ฟ้าได้ประทาน ให้เบิกบานกลางใจไม่รู้ภพ ขอบคุณในน้ำใจงามของน้องอย่างยิ่งเลยค่ะ ยินดีกับต้นไม้แห่งรักอันอมตะของน้องพุดด้วยความจริงใจค่ะ ...รักและคิดถึงเช่นกัน..
15 สิงหาคม 2546 21:59 น. - comment id 160326
@....ko... แม้นล้มลงตรงพื้น ไม่อาจยืนอยู่ได้ ยังคงเหลือรอยอาลัย คือซากหัวใจที่ยับเยิน ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
15 สิงหาคม 2546 22:13 น. - comment id 160341
@...บุรุษแห่งสายน้ำ... ความสวยงามธรรมชาติสะอาดนัก เป็นที่พักพิงใจให้คลายล้า ความสดเขียวผลิช่อละออตา ก็หมายพาให้ใจคลายระคาง สรรค์คุณค่าพาใจสูงจรุงจิตต์ ให้ลิขิตบทกวีที่สุขบ้าง บางคราวพาบทกวีนี้หม่นลาง ก็คือความแตกต่างที่สร้างใจ ...ขอบคุณที่มาชมธรรมชาติและรดน้ำพรวนดิน เพื่อรักษาพืชพันธุ์ที่สวยงามให้แก่กันค่ะ...
15 สิงหาคม 2546 22:17 น. - comment id 160343
@...แนทตี้... คงต้องใช้หลายโอม ..และหลายเพี้ยง อาจหมดเสียงเสกมนต์ดลต้นไม้ อากาศร้อนสะท้อนแดดที่แผดกราย คงต้องเหนื่อยมากมายกว่าฟื้นคืน ขอบคุณมากจ้ะน้องจ๋า ใจงามจริงๆเลย ...........มาช่วยกันคนละไม่ละมือ คนละเพี้ยงสองเพี้ยงก็ได้จ้ะ เผื่อจะฟื้นขึ้นมาได้
15 สิงหาคม 2546 22:23 น. - comment id 160347
@.....ทิวเขา... ขอบคุณค่าที่แวะมาเสมอ @....ทิว...... พิรุณพิลาศล้ำ พิจารณ์คำพิเศษจริง พิสัยใคร่พักตร์พริ้ง พิเคราะห์ความถามพิรุณ ..ขอบคุณมากที่มาแจมแบบ พิ..พิ...พิ... ค่ะ
15 สิงหาคม 2546 22:37 น. - comment id 160358
ใบไม้โบกมือลา สู่ธาราที่รอรับ ล่วงแล้วมิคืนกลับ จะประดับ ณ แดนธาร ขณะหนึ่งฝนพร่าง สุดอ้างว้างให้คราคราญ ลุล่วงสู่แดนดาน ประดับแดนคู่โลกา แง๊ เครื่องแฮ้งแล้ว แค่นี้ก่อนนะคะ |NdEPendEnT
15 สิงหาคม 2546 22:38 น. - comment id 160359
ใบไม้โบกมือลา สู่ธาราที่รอรับ ล่วงแล้วมิคืนกลับ จะประดับ ณ แดนธาร ขณะหนึ่งฝนพร่าง สุดอ้างว้างให้คราคราญ ลุล่วงสู่แดนดาน ประดับแดนคู่โลกา แง๊ เครื่องแฮ้งแล้ว แค่นี้ก่อนนะคะ |NdEPendEnT
15 สิงหาคม 2546 23:23 น. - comment id 160395
@...|NdEPendEnT...... ใบลาจากก้านแล้ว ไร้วี่แววจะถิ่น จากสูงลงสู่ดิน แล้วจมสิ้นใต้ท้องธาร ลำต้นบนโลกหล้า จึงทายท้าอย่างกล้าหาญ รอพิรุณโปรยประทาน ให้แตกใบได้อีกครา ฤดูผู้คร่าโลก ก็เวียนโบกสู่แหล่งหล้า จากเด็กสู่ชรา ก็ถึงคราสู่แดนดิน ....เครื่องแฮงค์หรือคะ..น่าสงสารจังเลย ไว้ค่อยมาต่อบทกันใหม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะที่มาทักกัน
16 สิงหาคม 2546 14:11 น. - comment id 160566
แวะมาทักทายเฉย ๆ จะไม่พูดอะไรเลยก็ดูกระไรอยู่ ลองเอาไปโคลนนิ่งดูซิครับเผื่อจะได้ผล
16 สิงหาคม 2546 19:37 น. - comment id 160596
@....ชัยชนะ..... เป็นความคิดที่ดีมาก...ขอหัวเราะหน่อย เพราะอารมณ์ดีที่ได้อ่าน ..น่าจะได้ผลนะ แล้วจะลองดู ขอบคุณที่มาทักและพูดด้วยจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
