มิตติ้งที่ไร้ความหมาย.. ****************** เพียงนามแฝงแสดงสื่อคืออักษร เขียนกานท์กลอนกาพย์โคลงโยงบทฉันท์ จากหัวใจผ่านไปแต่ละวัน เป็นร้อยพันเกินนับจับมาเรียง ฝากแต่ความในกระทู้ก็ยังเห็น สื่อก็เป็นไม้ท่อนที่กร่อนเสียง ด้วยวาดภาพคราใดก็ได้เพียง หมอกมัว,เมียงมองดูมิรู้ตน ไม่อยากให้ใครเห็นเช่นเนื้อแท้ มาตีแผ่ด้วยจิตคิดฉ้อฉล ด้วยโลกจริงอิงตามความวกวน อยากหลุดพ้นจึงหลบ..มิพบใคร อยากจะถามใครหนอใคร่ขอรู้ มิตติ้งดูมีสุขหรือทุกข์ไฉน อันงานเลี้ยงครั้นจบลบเลือนไป เหลือสิ่งใดที่ควรชวนจดจำ
อัลมิตรา 29 ต.ค. 2546 11:55 น. - ID 40688 
2827
14
0
29 ตุลาคม 2546 13:09 น. - comment id 177070
มีตติ้งยามค่ำพบเพื่อนหมู่มาก ด้วยเคยจากห่างกันในวันนั้น กลับมาพบกลับเยือนกันทั้งวัน งานเลี้ยงสรรค์เลี้ยงไปเพื่ออะไร ??
29 ตุลาคม 2546 15:13 น. - comment id 177094
มิตติ้งยามค่ำพบเพื่อนหมู่มาก แต่ล้วนหากยกตนมาข่มท่าน เฝ้าแต่อวดยศฐาสารพัน แล้วจัดงานสังสรรค์เพื่ออะไร มีกี่คนที่พูดคุยถึงความหลัง เมื่อแต่ครั้งยังเล็กยังเด็กนั่น ดีแต่อวดมั่งมีกี่ร้อยพัน ฤาสังสรรค์เพื่อยกท่านข่มเพื่อนตน!! ขอยืมของคุณ independent นิดนึงนะคะ ..
29 ตุลาคม 2546 15:50 น. - comment id 177096
เพียงรอยยิ้มเย้าไว้ให้คิดถึง หวังตราตรึงปักแน่นแทนตัวไว้ งานเลี้ยงเลิกลาร้างต่างต้องไกล เพียงหัวใจอย่าร้างล่วงตามวัน บทกวีอัลมิตราเดียวดายและราวกับว่าหัวใจกำลังรวดร้าวกับบางสิ่งบางอย่างที่เกินจะลืมเลือน
29 ตุลาคม 2546 18:11 น. - comment id 177106
สวัสดีครับ อัลมิตรา อืม...มิตติ้งไร้ความหมายเหรอครับ ก็ทำให้มันมีความหมาย อัลมิตราทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือครับ มิตติ้งทุกข์หรือชื่นขึ้นกับเจ้า จะโศกเศร้าเคล้าทุกข์หรือสุขสรร ก็เลือกเอาอยากพบหลบใครกัน ตามวนวันผันผ่านการณ์ตน...
29 ตุลาคม 2546 18:12 น. - comment id 177107
สวัสดีครับ อัลมิตรา อืม...มิตติ้งไร้ความหมายเหรอครับ ก็ทำให้มันมีความหมาย อัลมิตราทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือครับ มิตติ้งทุกข์หรือชื่นขึ้นกับเจ้า จะโศกเศร้าเคล้าทุกข์หรือสุขสรร ก็เลือกเอาอยากพบหลบใครกัน ตามวนวันผันผ่านกับการณ์ตน...
29 ตุลาคม 2546 19:51 น. - comment id 177127
. ถ้าจะลองมองต่างมุมดูบ้าง อัลมิตรา อาจจะเห็นข้อดีของการมิตติ้ง ก็ได้นะ ทุกสิ่งทุกอย่าง คงไม่ได้เลวร้ายไปเสียหมดหรอกนะ บางครั้ง ..เราอาจจะรู้สึกหวั่น ๆ ไปล่วงหน้า แต่เมื่อถึงเวลาจริง อาจจะรู้สึกดีก็ได้นะครับ .. แต่ .. ที่อัลมิตราคิดอยู่ มันก็มีโอกาสเกิดขึ้นได้เช่นกัน ผมลองมองต่างมุมดูน่ะครับ เผื่อว่า มันจะทำให้อัลมิตรา รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ^__^
29 ตุลาคม 2546 21:09 น. - comment id 177157
เมื่อมีงบ ประมาณ หารใช้จ่าย เอ้าเร็วไว เกณฑ์คน ครบทุกกลุ่ม งบมีครุบ อุบอิบหน่อย บ่อยประชุม ผู้ชุมนุม มานั่งหลับ คอพับเอียง ผมพูดถึงการประชุมยาเสพติดที่หมู่บ้านผม อาจจะคนละรูปแบบกับมิตติ้งที่คุณว่า ผมว่าอย่างน้อยก็ได้พบหน้าพูดจาทักทายกัน เพราะปัจจุบันการงานรัดตัว ทำให้ไม่ค่อยได้พบหน้ากันสักเท่าไหร่ สรุปว่ามีสุขครับเพราะผู้เข้าประชุมก็ได้เบี้ยเลี้ยง ผู้จัดประชุมก็ได้ผลาญงบประมาณ
29 ตุลาคม 2546 21:48 น. - comment id 177182
good meeting isnt it ?
29 ตุลาคม 2546 21:57 น. - comment id 177191
...เป็นความสุขซุกไว้ใจดวงน้อย ตราเป็นรอยตรึงอยู่มิรู้หาย ถึงเพียงนิดติดตราชีวาวาย ใช่เรื่องง่ายกับการลืมผ่านเลย เรื่องดีดีที่ได้ถึงไม่มาก ก็ยังยากลืมได้ใคร่เฉลย มีความสุขทุกครั้งนั่งคิดเปรย จึงอยากเอ่ยมีค่าน่าจดจำ... .............สวัสดีครับ................
29 ตุลาคม 2546 22:52 น. - comment id 177234
งานเลี้ยงมีเลิกลาน่าจะใช้ งานชื่นใจมีชื่นชิดไม่ติดเหงา งานเลี้ยงมีเวลาพาใจเรา ไม่ต้องเศร้าเหงาจิตให้ปิดบัง ***สวัสดีค่ะคุณอัลมิตรา กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
29 ตุลาคม 2546 22:56 น. - comment id 177238
บางคราคนเราคาดหวังแต่ไม่อาจสมหวังดังใจ อยากลืมกลับจำ หรืออยากจำกลับลืม อะไรทำนองนี้ แต่ยังเชื่อว่าท่านอัลมิตราคงเข้มแข็ง จนมิอาจมีสิ่งใดมาโยกคลอนให้อ่อนไหวได้.
29 ตุลาคม 2546 23:46 น. - comment id 177266
คุณINdEpEndEnT .. หากวันหนึ่งวันใดได้พบหน้า และพูดจาด้วยจิตพินิจหมาย ภาพในฝันพลันปลดหมดมลาย ที่เหลือกลายเป็นจริงที่อิงตาม คุณรดา .. หลากหลายหน้าเรียงรายคล้ายดั่งเห็น ผูกประเด็นดุจเงื่อนพ้องเพื่อนฉัน เคยแต่ฝากอักษรย้อนหยอกกัน กลับนั่งปั้นสีหน้าและท่าทาง คนเคยรักชอบพอขอเป็นเพื่อน กลับลางเลือนผิดใจคล้ายบาดหมาง คนที่ชังยั้งจิตพิศเลือนลาง กลับหัวหางทำดีมีมายมาย คุณลำน้ำน่าน .. ตัวจริงเป็นเป็น ตัวตนที่เห็น ตัวในซ่อนเร้น ตัวนอกหลอกความ ฉาบทาหน้ากาก หลายหลากหากถาม ยักษ์ลิงอิงตาม โขนคร้าม..ยังเกรง คุณหมึกมรกต .. เลือก หลบ คบหา .. ตรงนี้ คงจะใช้ได้ดีในบางครั้งนะ ไม่เลือก ไม่หลบ และไม่คบหา .. ตรงนี้ทำใจลำบากจัง ท้ายสุด เลยต้อง เลือก หลบ ไม่คบหา .. จะเป็นสมการ ที่ดีหรือเปล่า ก็ยังไม่รู้ .. คุณผู้ชายคนเดิม .. ขอบคุณมากค่ะ ที่เอื้อเฟื้อและหยิบยื่นกำลังใจให้ตลอด อัลมิตรา เพียงแต่ไม่อยากพบปะผู้คนที่อยากพบปะ เป็นไปได้ยากนะคะ ที่จะกลั่นกรองผู้คนที่ร่วมมิตติ้ง และเป็นไปยิ่งยากว่ายาก ที่จะรับสัมผัสใจได้หมด บางที สิ่งที่เราไม่รู้ ไม่เห็นเลย จะยังทำให้หัวใจแช่มชื่นอยู่เสมอค่ะ คุณชัยชนะ .. อืมมม ..!! ไม่เคยประชุมแบบนี้เลยนะคะ ผลาญงบเหรอ อันนี้จริง อัลมิตราก็เคยมีเรื่องประทับใจกับมิตติ้งนะ สองปีก่อน แต่มิตติ้งของอัลมิตรา ไม่ใช่การร่วมทานอาหาร ร้องคาราโอเกะ ครั้งนั้น ไปบริจาคของที่โรงเรียน ในเขตลำสนธิ ลพบุรี ค่ะ มิตติ้งครั้งนั้น นำความปีติมาสู่ใจเป็นมาก และนี่คือรูปแบบของกิจกรรมในมิตติ้งที่อยากมี ไม่ใช่เพียงแค่ผิวเผิน เหมือนคนมาเพื่อจะเห็นหน้ากัน และเทียบเคียงว่าเหมือนที่คาดคิดไหม และแล้วก็แยกย้ายกลับบ้านกันไป ได้บ้างและไม่ได้บ้างสำหรับความประทับใจ .. คุณทิกิ .. ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ คุณใบบอนแก้ว .. หากพานพบคนที่ซึ้งในจิต ความเป็นมิตรย่อมก่อเกิดต่อสาน หากพานพบคนร้ายหมายคิดพาล ก็มิหวานตรึงใจ..ไม่ยินดี คุณผู้หญิงไร้เงา .. ที่ผ่านมาไม่เคยเลยสักน้อย จิตจักคล้อยอาลัยหวลไห้หา แค่ทักทายเอ่ยถ้อยเจรจา และร่ำลาจากกัน...ก่อนหันกาย คุณพรระวี .. ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงอยู่เสมอ ..เข้มแข็งนะ ที่เขียนมา ไม่ได้กังวลใจอะไรสักนิดเลย หากแสดงเจตจำนงมั่นคงกล่าว อ้างเรื่องราวเมื่อหลังยังถวิล ผ่านทุกข์โศกวิโยคเศร้าอาจินต์ ยากลืมสิ้นความอดีตที่กรีดทรวง เส้นที่ขีดวางทาบฉาบสีสัน ต้องมีอันเลอะเลือนเบือนสิ่งหวง หากปากอย่างใจอย่างอ้างทั้งปวง ก็ยากล่วงรู้ใจสิ่งไหนจริง ไร้ความหมาย...ขอย้ำคำสักนิด แม้ญาติมิตรอาจตรองหมองทุกสิ่ง ว่าไฉนกล่าวถ้อยร้อยเรื่องอิง ผีใดสิงเจาะปากหากพูดจา ทวนกระแสแม่น้ำที่หลากเชี่ยว แย่นักเชียวอาจจมล่มตรงหน้า หากแต่ตรองเนิ่นนานผ่านเวลา และรับรู้ด้วยวิญญาของตนเอง
30 ตุลาคม 2546 00:51 น. - comment id 177309
มีจิความหมาย อย่างน้อยก็ยังอยู่ในความทรงจำ(อันแก่ๆ)ของเราต่อไป อิอิ
30 ตุลาคม 2546 00:58 น. - comment id 177316
ในโลกจริง พี่พุดเบื่อสังคมสวมหน้ากากมาก ใครที่พูดถึงแต่วัตถุ..พี่พุดจะห่างเลย.. เมื่อวาน..เพื่อนรัก.. ต่างทัศนะแต่จิตใจดีสองคน ขับรถมารับไปเป็นพยานการต่อสัญญาเช่าตึก และชวนพี่พุดไปชมหมู่บ้านที่มีคฤหาสน์ราคาแพงๆ เชื่อไหม.. หัวใจพี่พุดก็เบื่อมากอีกคราหาทางหนีไม่ได้ เพราะว่าไปในที่ไม่ชอบเลย เธอพากันชี้ชวนดูคลองเล็กๆจำลองที่ขุดหลอกทอดคดเคี้ยวเลี้ยวลัด รายรอบมีปาล์มราวกับเมืองในฝัน มีภาพฝันคนพายเรือในโบรชัวร์แจกให้คนอยากซื้อจับจอง .. แต่ หัวใจพี่พุดกลับละล่อง.. กลับมองเห็นว่าทุกสิ่งตรงหน้า ก็คือภาพสมมุติ..จากอิฐ หิน ดินทรายที่แปรผันมาทำให้ยึดมั่นถือมั่น.. เพียงแปรผันไปเป็นฉากไหนแค่นั้นรกรุงรังใจแค่ไหน... ใหญ่ให้สบายหรือว่าพากายให้เหนื่อยหนักมิพักวาง ว่าง หัวใจพี่พุด หัวใจไพร..พลันพร่างเหินบินไปสู่บ้านดิน..โครงการปลอดหนี้สินคิดเองทำเองละเลงตามฝัน ที่กำลังจะอยากนำมาเขียนเล่า ให้ทุกชาวไทยที่ชอบซื้อบ้านระบบเงินผ่อน ได้นอนหลับฝันดีมิใช่นอนตาไม่หลับทุกสิ้นเดือน..นับระยะยาวราว10..20ปีนะคนดีทุกดวงใจ.. มิทติ้ง..ของพี่พุดเลยจบลงตรงที่พี่พุดพาเขาไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือราคาถูก ที่พี่พุดสั่งมาทีละ12ชาม หนึ่งโหล และนำเสียงหัวเราะขำขันที่พากันกินไม่หมด ด้วยสั่งตอนกระหายหิว และเพื่อนพี่พุดบอกว่า.. ทุกคราที่ด้พบพี่พุดจะหยุดเสียงหัวเราะได้ยากมาก..เพราะพี่พุดชอบชีวิตง่ายๆ ไร้งามแต่งแข่งกันหรือฝันคุยแต่เรื่องหะรูหะรา.. หากใครชวนพี่พุดคุยเรื่องอย่างว่าคงทนฟังอย่างมากสัก5 นาที หากแต่เชื่อไหมละคนดี พี่พุดอยากคุยกับใครบางคนตราบจนวันตายคล้ายมิอยากให้งานเลี้ยงมีวันเลิกรา หากว่าเราสองนั้นได้คุยกัน เรื่องดิบดินถวิลไพรในความยากไร้ ในความงามง่าย ในความคล้ายกัน ในเนื้อจิตวิญญาณที่หลอมละลายร่าง ให้เนื้อใจเนียนนวลดั่งดวงเดียวกัน.. ที่ฝันตรงฝัน..จริงตรงจน แค่มีใครสักคน รับรู้ใจด้วยใจ แบ่งปันในยากไร้... ให้นิยามความงามแห่งค่าของคน ที่มิได้วนอยู่แต่กับกายงาม.. หากให้เพียรสร้างชีวีด้วยความไม่ประมาท ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา..พาจิตวาง ว่าง กระจ่างจน พ้นทุกข์ขั่วกับป์กลัป์..และ ระหว่างนั้น แม้นไม่มีคำใดหลุดอออกมา ดวงตาและดวงใจก็สอดสร้อยประสานในบทเพลงแห่งน้ำเนื้อชีวิตสนิทดั่งเนื้อเดียวกัน และพี่พุด..ภูมิใจนักหนา ที่ณ..วันนี้ที่รอคอยมาแสนนานนั้น พระเจ้าพลันประทานให้พรพี่พุดแล้วค่ะ ฟังเพลงนี้แทนใจพี่พุดดีกว่าไหมคะ ที่บอกความละมุนในนวลใจพี่พุดได้ละเมียดแม้นมาก..ค่ะคนดี... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=100 แต่ปางก่อน รณชัย-อัจฉพรรณี : : Key Eb ชรอ คอย เธอมา แสน นาน ทรมาน วิญญาณ หนักหนา ระ ทม อยู่ใน อุ รา แก้วกานดา ฉันปองเธอผู้ เดียว ญเธอเอย แม้เราห่างกันแสนไกล ชาย ใด ดวงใจฉันไม่แลเหลียว รัก เธอ แน่ใจจริงเชียว รัก เธอ รักเดียว นิรันดร์ ชแม้ มี อุปสรรค ขวาก หนาม ญขอ ตาม มิยอมพลัดพรากจากกัน ชจะชาติไหน ไหน ไม่ยอมห่างไกล กัน ญดวงจิตผูกพัน รักมั่นมีไว้เพียงเธอ ช-ญคง เป็น รอยบุญมาหนุน นำ รอย กรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ ให้ เรา ได้มา เจอะ เจอ ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย ชแม้ มี อุปสรรค ขวาก หนาม ญขอ ตาม มิยอมพลัดพรากจากกัน ชจะชาติไหน ไหน ไม่ยอมห่างไกล กัน ญดวงจิตผูกพัน รักมั่นมีไว้เพียงเธอ ช-ญ คง เป็น รอยบุญมา หนุน นำ รอย กรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ ให้ เรา ได้มา เจอะ เจอ ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย... ********** และพี่พุดคิดว่ามิทติ้งทุกที่ในโลกนี้โดยเฉพาะณ..ที่แห่งนี้ในร่มรักเรือนไทย เรือนใจเรือนในฝันนั้น ที่บันดาลฝันให้เรามาพบกันมารจนารัดร้อยด้วยสร้อยอักษรารักนั้น..งามบรรเจิดใจมาก หากคิดให้ดีตรองให้ดี เพราะราวกับโลกนี้กำลังสอนบทเรียนชีวิตว่า โลกนี้คือละครอย่ายึดมั่นอาลัยอาวรณ์ทั้งโลกฝันและโลกจริง.. ทุกสิ่งนั้นไม่มีอะไรแน่นอนมีทั้งเศร้าร้าวรอน สุขตรึงตราพาคะนึงครวญ และฉากตอนที่เราหนีไม่พ้นคือฉากละครชีวิตแห่งเราที่จำต้องถึงเวลาอำลาปิดฉากสุดท้ายลงอย่างดายเดียว ฤาจะอิ่มงาม.ขึ้นอยู่กับว่าจะชาญฉลาดเตรียมตัวตามคำสอน..ตายก่อนตาย.. http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=47 โลกนี้คือละคร สุเทพ วงศ์กำแหง : : Key G โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอน เร้า ใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใด ต่างจบลงไป เหมือน กัน เกิดมาต้องตาย ร่างกายผุพัง ผู้คนเขาชัง คิดยิ่งระวัง ไหว หวั่น ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน ถือผิวชังพรรณ บ้างเหยียดหยันกัน เหลือเกิน โลก นี้ คือละคร บทบาทบางตอน ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสน เพลิน เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไป เหมือน ม่าน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็น ความเศร้าใจ โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไป เหมือน ม่าน ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน เปิดม่านเป็น ความเศร้าใจ...
30 ตุลาคม 2546 09:06 น. - comment id 177349
เศร้าจังเลยค่ะ พี่อัลมิตรา.. แต่งานก็ยังคงเพราะพริ้งเช่นเคยนะคะ แวะมาให้กำลังใจเช่นกันเจ้าค่ะ :)
30 ตุลาคม 2546 12:53 น. - comment id 177371
เจ้าลม ... ถ้ามิอยากให้มิตติ้งไร้ความหมาย ควรสานสายใยมิตรภาพให้เหนียวแน่น คุณตามฝัน ... อืมม .. หากจะถามว่าเศร้าไหม .. คงต้องเปลี่ยนเป็นว่า..มิตติ้งที่เคยผ่านๆมา ตั้งใจไปบ้าง และ จำใจไปบ้าง ... มีบางอย่างเกิดขึ้น ทำให้คิดอยู่เสมอ ว่า .. เหตุใด ที่เราพยายามปลีกตัวออกมาจากโลกภายนอก และก้าวเข้าสู่โลกฝันแห่งนี้ ไฉนเลยจะโยงโลกฝันที่งดงามของเราเจาะประตูไปสู่โลกแห่งความจริง .. ทุกคนหนีไม่พ้นโลกแห่งความจริงของตัวตน แต่ทว่า.. บางทีก็เหนื่อย นะ .. เหนื่อยจนกระทั่ง ใจด้านชาไปแล้ว ไม่รู้สึกยินดียินร้ายประการใด คุณพุดพัดชา .. ก่อนที่อัลมิตราจะร่างบทกลอนชุดนี้ อัลมิตราถามย้ำกับตัวเองตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ว่าอยากแสดงตัวตนมั๊ย และคำตอบที่มีก็คือ... อยากและไม่อยาก ทั้งสองคำตอบนี้ผลัดเปลี่ยนกันรุกอัลมิตราเหลือเกิน .. อยากพบคนที่อยากคบ และไม่อยากพบคนที่ไม่อยากคบ แต่เราจะเลือกได้อย่างไร ในวิถีชีวิตแห่งตนนั้นบางทีก็เลือกไม่ได้ในบางโอกาส อัลมิตราเป็นคนที่ค่อนข้างจะเอาแต่ใจตนเอง ดังนั้นจึงถือเอาใจตัวเองเป็นใหญ่ ในเมื่อไม่พร้อมที่จะต้องสวมหน้ากาก (ไม่รู้ชาตินี้จะพร้อมเมื่อใด) .. สู้มิพบเลยจะดีเสียกว่า อัลมิตราคิดเช่นนี้.. เฮ้อ .. บ่นไปมากมาย ผิดถูกอย่างไร อัลมิตราเอาเกณฑ์วัดมาจากตัวอัลมิตราเองนะคะ อาจจะไม่ถูกใจใคร ณ ที่นี้ คงต้องกล่าวขออภัยด้วยค่ะ
30 ตุลาคม 2546 13:50 น. - comment id 177395
กลอนไพเราะมากครับ แวะเวียนมาเยี่ยมชมผลงานครับ ( ชื่อ อัลมิตรา นี่มาจากปรัชญาชีวิต ของคาลิล ยิบราน หรือปล่าวครับ วานคุณอัลมิตราช่วยแถลงให้หายข้องใจ ขอบคุณครับ )
30 ตุลาคม 2546 16:00 น. - comment id 177424
สวัสดีค่ะ คุณฮัลเลลูยา .. ขอบคุณมากนะคะ ชื่ออัลมิตรา มาจากหนังสือปรัชญาชีวิตของคาลิล ยิบราน ตามที่คุณเข้าใจถูกต้องแล้วค่ะ .. :)
31 ตุลาคม 2546 20:58 น. - comment id 177581
หน้าส่วนตัว
เรน..ก้อมีมิตติ้ง..ตอนเป็นเด็กนะคะ..
แบบ..เรนเขียน..บันทึก..ในไดฯ..
เป็นความทรงจำ.. ที่ประทับใจ..ที่สุด..
ก้อ..เป็น..มิตติ้ง..ครั้งแรกของเรน...
คือที่มี้ ..อนุญาต..ให้เรน..
มีมิตติ้ง..ที่บ้าน...
..เรนสนุก.. และมีความสุขที่สุด...
..เรนจำได้ว่า...
..ในห้อง..ของเรน.. เรานอน..ด้วยกัน..
..คุยกัน.. ถึงเช้าเล้ยย...
..แบบ..เป็นมิตติ้ง..ที่เรนไม่ลืมนะคะ..
31 ตุลาคม 2546 21:09 น. - comment id 177585
:) ดีจังค่ะ น้องเรน ที่มีความประทับใจในมิตติ้งวัยเด็ก ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
