หน้าส่วนตัว
ปลายทางข้างหน้าเหินห่าง
มองไม่เห็นเส้นทางหวั่นไหว
ทางเดินยังอีกยาวไกล
เมื่อไหร่จะถึงสักที
ยังยืนอยู่ตามลำพัง
กับความหวังที่แสนริบหรี่
แสงสว่างกลางใจไม่เคยมี
และที่ยืนอยู่นี้ไม่มีใคร
ขอทางของฉันเสมอดัง
กลีบดอกไม้บานสะพรั่งสวยสดใส
แม้ที่นี่ไม่มีคนคอยห่วงใย
แต่กำลังใจจากฝันก็ยังมี
อย่าเพิ่งท้อเลยนะเจ้านกน้อย
แม้ฟ้าค่อยจะลับแล้วเส้นสี
ไม่มีแสงจันทรายามราตรี
ก็ยังมีแสงสว่างที่กลางใจ
ยังมีฝันมีรักที่งดงาม
แม้ใครๆจะมองข้ามความฝันใฝ่
แม้ข้างกายตัวเจ้าไม่มีใคร
แต่หัวใจเจ้ามีฝันอันงดงาม
นาวี นาวา 26 พ.ย. 2546 13:17 น. - ID 41998 
789
2
0
26 พฤศจิกายน 2546 13:51 น. - comment id 185121
ถ่ายทอดความรู้สึกเป็นอักษร ได้ดีจังเลยค่ะ
26 พฤศจิกายน 2546 14:16 น. - comment id 185131
เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง ไม่อยากตั้งความหวังอะไรไว้ รู้สึกอ่อนล้าเกินกว่าจะก้าวต่อไป อยากรัองไห้ให้กับหัวใจที่อ่อนแอ ได้แต่ปลอบตัวเองให้เข้มแข็ง อย่าได้แสดงออกถึงความพ่ายแพ้ ในเมื่อยังมีคนที่คอยรักคอยแคร์ ใช่เพียงแค่เราเดินบนถนนสายนี้ลำพัง ถึงจะปลอบตัวเองอย่างไร แต่หังใจก็ยังไม่อยากหวัง คงต้องรอความท้อลดหมดกำลัง แล้วฉันจะก้าวเดินอีกครั้ง...หลังจากได้พักทำใจ ตะแหง่วเคยรู้สึกแบบนี้บ่อยๆค่ะ กลอนบทนี้ ตะแหง่วแต่งไว้ในไทยโพเอ็ม ความรู้สึกที่ออกมา คงคล้ายๆกัน...เอาใจช่วยนะคะ..
26 พฤศจิกายน 2546 18:23 น. - comment id 185218
อาจเดียวดายแค่วันนี้ แล้วเจอคนดีในวันหน้า ฉะนั้นขอรอต่อเวลา เธอจะพบคนที่มีค่าต่อหัวใจ *-*กลอนไพเราะความหมายดีค่ะ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด