ay........................ 
    ไม่ใช่แค่น้ำตาของคนอ่อนไหว 
แต่เป็นน้ำตาแห่งหัวใจ....ของคนอย่างฉัน 
หนึ่งหยดไหลออกมา....รู้ไหมว่าแทบขาดใจเหมือนกัน 
ผู้ชายที่เพ้อฝันอย่างฉัน...ขอเป็นคนนั้นแทนเธอ 
      ไม่ใช่แค่การรินไหลของน้ำตา 
แต่เป็นความโง่เขลาที่เข้ามา....มีอิทธิพลนำหน้าเสมอ 
ขอโอกาสอีกครั้ง....ขอเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เธอ 
ฉันเองต่างหากที่ไม่ได้มีค่าเลิศเลอ....พอให้เธอเสียน้ำตา 
กระดานโต้คลื่น..............
.....
        .อาจไม่ใช่น้ำตาของคนอ่อนไหว 
อาจจะเป็นได้แค่คนอ่อนแอ 
อาจเป็นแค่น้ำตาของคนแพ้ 
ความรักแท้ ๆ ยังแพ้ความใกล้ชิดของเธอ...... 
     อาจไม่ใช่การรินไหลของน้ำตา 
อาจเป็นเพียงหยดน้ำธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลิศเลอ 
ฉันอาจไม่ใช่คนนั้นของเธอ 
ที่จะมีค่าพอให้เธอเช็ดน้ำตา...... 
Luv_Stinkz....................
  วันนึง...ที่เธอบอกกับฉัน 
เธอบอกให้เรานั้น...ลืมเรื่องที่ผ่านได้ไหม 
เธอบอกเหตุผลได้เพียงหนึ่งคำ...ตอกย้ำว่าเสียใจ 
เราคงไม่อาจไปด้วยกันได้...และขอให้จบเรื่องของเรา 
สิ่งที่ฉันเคยทุ่มเทให้เธอทั้งหัวใจ 
สุดท้าย...มันก็ได้กลายเป็นความสูญเปล่า 
จะตอบเธอยังไง...เมื่อวันนี้เธอไม่ใช่คนรักของเรา 
ยิ่งทำให้ฉันเจ็บและเศร้า...จนไม่อยากพูดจาอะไร 
สิ่งที่ภายในใจมันเจ็บอยู่ลึก-ลึก 
ไม่ใช่เธอก็คงไม่รู้สึก...ว่ามันทรมานแค่ไหน 
คน-คนนึงที่กำลังจะโดนทิ้ง...เธอคงยิ่งไม่เข้าใจ 
เพราะเธอเป็นได้แต่ฝ่ายจากไป...โดยไม่ทิ้งรอยเยื่อใยไว้ให้กัน 
เธอจากไปอย่างไม่มีอะไรค้างคา 
ง่ายดายเหมือนยังกับว่า...ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักฉัน 
มันไม่ยากเย็นสำหรับเรา...ที่ให้ลืมเรื่องราวที่เคยผูกพัน 
แต่เธอรู้ไหมว่าฉัน...มันสุดทนที่จะอดกลั้น...รอยน้ำตา... 
คนที่ถูกบอกลากันง่าย-ง่ายอย่างนี้ 
หรือเพราะฉันเป็นคนแสนใยดี...ที่ไม่มีค่า 
เคยคิดว่าจะรักอย่างจริงใจ...ก็โดนเค้าไล่กลับมา 
ต้องกลับมาเช็ดน้ำตา...กับหัวเข่าเคียงหน้า...เพียงลำพัง... 
  
หนามไม้ไผ่ฯ .............
      
    อยากมีหยดน้ำตาอีกสักครั้ง
กับบางอย่างที่ทำพลาดพลั้งลงไป
อยากมีหยาดน้ำตาที่หลั่งมาด้วยความรู้สึกของหัวใจ
ก็แค่อยากมีใครอยู่เคียงข้างเวลาเดียวดาย
   
   อยากมีหยดน้ำตาแห่งความยินดี
กับความจริงในวันนี้ ว่าจะมีเธออยู่ข้างกาย
แต่ก็รู้..ว่าตอนนี้มันคงสาย
ยอมทำร้ายความรู้สึกตัวเอง เพื่อยอมรับความจริงซะที...
กระดานโต้คลื่น...................
   อยากมีหยดน้ำตาอีกสักครั้ง
ที่รินหลั่งมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
อยากให้เป็นหยดน้ำตาแห่งความห่วงใย
ฉันไม่อยากเสียเธอไปเพราะรู้ว่าเธอไม่กลับมา 
  ผู้หญิงไร้เงา................
 เธออาจไม่เลิศเลอเหมือนใครใคร
แต่เธอรู้ไหมภายในใจของฉัน
ยังต้องการให้เธอเป็นคนดีในชีวัน
ที่คอยเช็ดน้ำตาให้ฉันวันหลั่งริน 
 แค่หยดน้ำตาของคนอ่อนไหว
จะมีค่าอะไรในสายตาเธอเสมอ
แค่ความเจ็บร้าวทุกคราวที่พบเจอ
จะมีค่าอะไรในใจเธอเสมอที่ผ่านมา				
				
			 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 15:39 น. - comment id 221225
อยากมีหยดน้ำตาอีกสักครั้ง กับบางอย่างที่ทำพลาดพลั้งลงไป อยากมีหยาดน้ำตาที่หลั่งมาด้วยความรู้สึกของหัวใจ ก็แค่อยากมีใครอยู่เคียงข้างเวลาเดียวดาย อยากมีหยดน้ำตาแห่งความยินดี กับความจริงในวันนี้ ว่าจะมีเธออยู่ข้างกาย แต่ก็รู้..ว่าตอนนี้มันคงสาย ยอมทำร้ายความรู้สึกตัวเอง เพื่อยอมรับความจริงซะที... เฮ่อ...ทำไมน๊อ..ถึงได้คิดถึงเค้ามากมายแบบนี้...ทำไงดีล่ะเจ้าคะกระดานโต้คลื่น @^_^@

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 16:03 น. - comment id 221237
ถึงหนามไม้ไผ่......ของกระดานเจ้าค่ะ........
     ห้ามอะไรก็ห้ามได้......แต่ห้ามใจตัวเองไม่ได้หรอก......เจ้าค่ะ........ปล่อยใจให้มันเป็นไปตามความรู้สึกที่เราต้องการ................
    อยากมีหยดน้ำตาอีกสักครั้ง
ที่รินหลั่งมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
อยากให้เป็นหยดน้ำตาแห่งความห่วงใย
ฉันไม่อยากเสียเธอไปเพราะรู้ว่าเธอไม่กลับมา
							
							
 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 16:57 น. - comment id 221299
เธออาจไม่เลิศเลอเหมือนใครใคร แต่เธอรู้ไหมภายในใจของฉัน ยังต้องการให้เธอเป็นคนดีในชีวัน ที่คอยเช็ดน้ำตาให้ฉันวันหลั่งริน *-*กลอนน่ารักดีทั้งคู่ค่ะ*-*

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 18:01 น. - comment id 221399
พี่วารู้จักนะ...nay น่ะ.... กลอนน่ารักดีค่ะ แวะมาเยี่ยม

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 18:22 น. - comment id 221431
อืมม กลอนเศร้า ดีครับ เขียนจากเรื่องจริงป่าวเนี่ย

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 18:24 น. - comment id 221436
จงปล่อยให้น้ำตาได้รินไหล จงปล่อยให้ใจได้ลอยล่อง ปล่อยไปถึงแม้ไร้คนเหลียวมอง แต่เราก็ยังสมองและสองมือ ปล่อยให้น้ำตาได้รินไหลซะบ้าง ในยามอ้างว้างอย่ายึดถือ ปล่อยไปให้ใจได้กระพือ ปีกแห่งอิสระ...และเสรี

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 19:01 น. - comment id 221467
แต่งกลอนกานเพราะจางเลยอ่าค่ะ ถึงจาเศร้าไปนิดนึง แต่ก็เพราะ มาทักทายนะคะ

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 20:34 น. - comment id 221501
........

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 21:52 น. - comment id 221532
ถึงพิกุลทอง......... เรื่องจริงอะใจแข็ง............ไม่ยอมเสียน้ำตาให้คนที่ไม่รักเรา................... ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 21:55 น. - comment id 221533
ใจกระพือ........นี่คล้ายๆๆกระสือหรือเปล่าาค่ะ.........

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 21:58 น. - comment id 221534
ถึงผู้หญิงไร้เหงา ขอบคุณค่ะพี่ตูนที่แวะมาชม..........รักและคิดถึงนะค่ะ ถึงพี่วา จะไม่รู้จักได้ยังไง.............ก็เพื่อนพี่ไม่ใช่หรือค่ะ

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 22:00 น. - comment id 221536
ถึงปลาวาฬสีน้ำเงิน ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ

 
							
						
						25 กุมภาพันธ์ 2547 22:44 น. - comment id 221566
อยากเช็ดน้ำตาที่รินไหล จากชายที่ไม่ดีทำเธอช้ำ อยากปลอบประโลมให้เธอคลายเหงาเศร้าระกำ แต่เธอไฉนทำเมิน หรือผ้าเช็ดหน้าของฉันมันเก่าเกินไป เธอจึงไม่ยอมให้ฉันเช็ดน้ำตา

 
							
						
						26 กุมภาพันธ์ 2547 06:14 น. - comment id 221693
เมื่อคืนตอบให้แล้ว ลืมแล้ว เอาเฉพาะสองแถวสุดท้ายที่จำได้ ผ้าเช็ดหน้าของฉันอาจเก่าเกินไป จึงไม่อาจมีคุณค่าเทียบเท่าน้ำตาของเธอ

 
							
						
						26 กุมภาพันธ์ 2547 11:58 น. - comment id 221764
น้ำตาที่รินไหล มันออกมาจากใจของฉัน เศร้านะ...กับเรื่องราวตรงหน้านั้น.. ก็นั่งอ่านนิยายแล้วใจสงสารนางเอกจัง... เกี่ยวมั้ยนี่..อิอิ

 
							
						
						27 กุมภาพันธ์ 2547 08:29 น. - comment id 222166
ถึงพี่รุ้งสวรรค์อีกครั้ง...........................
             ปลดปล่อยแล้วซึ่งอิสระ
ปล่อยเรื่องไร้สาระไปตามธรรมชาติของฉัน
ปล่อยความเจ็บปวดกับน้ำตาลงพร้อมๆๆกัน
แต่เธอห้ามปล่อยทิ้งฉันไว้คนเดียว.............อิอิ.......
							
							
 
							
						
						27 กุมภาพันธ์ 2547 08:30 น. - comment id 222167
ถึงพี่แทน.............
            
                   ความว่างเปล่ามักมีอะไรที่แอบแฝง
ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาทักทาย....................
        ..............  คงจะอธิบายเป็นคำพูดมิได้.......อิอิ.........
							
							
 
							
						
						27 กุมภาพันธ์ 2547 08:59 น. - comment id 222174
พี่ชัยชนะ........
สิ่งที่คุณคิดว่าเก่า...........มักจะมีค่าต่อจิตใจเสมอค่ะ...............
           น้ำตาของฉันอาจไม่มีค่า
เทียบเท่ากับผ้าเช็ดหน้าผืนรักของเธอ........
       ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจเจ้าค่ะ............อิอิ.......แวะมาตั้งสองครั้ง...........อิอิ.
...........
							
							
 
							
						
						27 กุมภาพันธ์ 2547 09:06 น. - comment id 222175
พี่ตะแหง่ว......เคยได้ยินแต่แต๋วแหง่ว.......
คำว่าตะแหง่วมันแปลว่าอะหรือค่ะ........
หรือว่าตามที่ใจคิดค่ะ............อิอิ........
        ......อ่านนิยายน้ำเน่าของกระดานแล้วนึกสงสารนางเอกมั่งก็ได้นะเจ้าค่ะ.........อิอิ
							
							
 
							
						
						27 กุมภาพันธ์ 2547 21:29 น. - comment id 222386
อาจจะมีน้ำตาให้เธอซับ อาจจะมีรอยยับอยู่ที่หน้า อาจจะมีความบอบช้ำในดวงตา แต่ให้รู้ว่า...แค่มีเธอก็พอใจ /*/ฮึ เข้ามาจนด้ายว่าจะไม่แล้วนะเนี่ย มันอดไม่ได้จิงๆ ยังไงก็ตั้งใจอ่านหนังสือละกันเน้อ โชคดี แล้วเจอกันนะ

 
							
						
						29 กุมภาพันธ์ 2547 19:54 น. - comment id 223134
มายืม..กระดาน...ไปโต้คลื่น.... จะได้ลืม..ใบไม้..ไหว..... จะไปฟัง...เลียงลม...ไกล ๆ... ไม่อยากฟัง...เสียงใคร... ขอเช็ด..น้ำตากัน........ อิ อิ พี่..มีขวด..ให้ยืมเอาไหม... ไว้ใส่น้ำตา.... แวะมาหยอก...มาเย้า...เคล้าน้ำตา...

 
							
						
						2 มีนาคม 2547 13:17 น. - comment id 223748
มาอีกรอบ.........มาตอบคำถามค่ะ......... น้องตั๊กค่ะ นามปากกา ที่ถามไว้ ไม่ใช่ของพี่ค่ะ พี่ใช้แค่ 2 อัน คือ ถนนสายเก่าฯ ...ที่นี่ และ ใบไม้.......ที่ใยไหม อันที่จริง ยังมีอีกอันน่ะแหละ แต่ไม่ใช่ที่ถามไป ไว้เป็นความลับ เดี๋ยวคนแถวนี้ตามตัวเจอ อิอิ ถึงคนข้างบน.....ทำไมต้องมายืมกระดานไปโต้คลื่นด้วยล่ะ........อยากลืมใบไม้ ง่ายนิดเดียว อิอิ....ไปช่วยเค้าหน่อยนะคะ น้องกระดาน......เอ๊ย น้องตั๊ก

 
							
						
						2 มีนาคม 2547 18:41 น. - comment id 223892
ถึงดิน............... รอยยับที่ว่าอะใช่ตีนกาอะเปล่า...........อิอิ. โชคดีเช่นกันนะเพื่อนรัก...........

 
							
						
						2 มีนาคม 2547 18:49 น. - comment id 223897
ภูตะวัน.......ตะวันรอน......
      พี่ตะวัน........หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งเสน่ห์ไปทั่วเลยนะ.............
ดูแลใบไม้ให้ดีนะค่ะ.........อิอิ........แซวเล่น
       ใบไม้ใบหนึ่งปลิวคว้าง
 อ้างว้างเหน็บหนาวมากไกล
ดวงตะวันส่องแสงมากลางใจ
ทำให้ใบไม้ที่เหน็บหนาวกลายเป็นใบไม้ที่ร้อนแรง.............อิอิ..................
							
							
 
							
						
						2 มีนาคม 2547 18:55 น. - comment id 223902
พี่วาจ้า.........
     ตั๊กไปดูอีกเว็บนึงอะมีกลอนเหมือนพี่เด๋เลย.........
ไม่รู้ว่าใช่พี่อะเปล่า.........เลยมาถาม........ใครนะบังอาจแต่งกลอนเหมือนพี่สาวเรา.......
พี่ตั๊กเห็นรูปพี่แล้วนะ......วันนั้นไปไม่ได้ติดสอบ...............
*******งอนอีกแล้วนะครับท่านผู้ชม************.............อิอิ........
							
							
 
							
						
						3 มีนาคม 2547 17:31 น. - comment id 224386
จะเห็นไปทำไมแค่รูป มาเห็นตัวเป็นๆเลยดีกว่า งอนอะไรจ๊ะ อ้อ อย่าไปเชื่อพี่ภูเค้ามากนักนะ ขี้เกเรจะตายไป คนนั้นน่ะ


