...เมื่อฉันกลับมาที่เก่า ความเงียบเหงาก็ครอบงำ ไร้คนหลอกให้ชอกช้ำ ไร้น้ำคำคอยย่ำยี ...ณ จุดนี้ที่เริ่มฝัน วิญญาณฉันอยู่ที่นี่ กล่อมหลับตายามราตรี กลิ่นปราณียังอุ่นไอ ...ตาลโตนดยืนต้นคู่ ไผ่ยังลู่ลมเอนไหว นกยังร้องอยู่ก้องไพร น้ำยังใสได้เห็นปลา ...สายลมพัดผ่านทุ่งกว้าง ความอ้างว้างของเวิ้งฟ้า ความหว้าเหว่ของเมฆา หยาดน้ำตายามฝนพรำ ...จากหัวใจที่อ่อนหล้า โชคชะตาช่างน่าขำ ทั้งเย็นชืดทั้งมืดดำ ราวกงกำกระทำกาย ...มาล้างบาปอันหยาบช้า ด้วยแดดกล้าเพลาสาย เผามลทินให้สิ้นวาย คงความหมายของสายใย ...และจดจำความช้ำนี้ เป็นครูดีชีวิตใหม่ ทุกก้าวย่างทางแห่งวัย ความจริงใจไม่มีจริง...
เจือจันทร์ 19 พ.ค. 2547 11:19 น. - ID 53782 
1336
6
0
19 พฤษภาคม 2547 12:28 น. - comment id 270624
แต่งได้ดีมากครับ กลอนสวยงามมาก *_*? แวะมาเยี่ยมครับ
19 พฤษภาคม 2547 13:08 น. - comment id 270639
หน้าส่วนตัว
ไปชอกช้ำที่ไหนมานะคนดี
บ้านหลังนี้ยังคอยรอยความหลัง
ล้วนแต่ซื่อถือเป็นมิตรชิดจริงจัง
หากพลาดพลั้ง...ถอยหลังมา....ภราดร
ทิกิ_tiki
19 พฤษภาคม 2547 14:45 น. - comment id 270700
ความจริงใจมีแน่แท้
ไม่ผันแปรหรอกงามขำ
เพียงต้องใช้เวลากระทำ
เนิ่นนานช้ำยากกลับมา
ความช้ำเกิดจากใจผัน
ยากจะฟันสู้เชียวหนา
ความถูกต้องยังใช้เวลา
นับประสาอะไรกับเรา.
แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2547 15:13 น. - comment id 270733
ฉันมีความจริงใจมาขาย ขอพี่ชายรับด้วย แม้มันจะไม่สดสวย แต่ขอพี่ชายช่วยรับมันไปที ..............................................เดินไปเรื่อยๆ
19 พฤษภาคม 2547 18:45 น. - comment id 270891
ขอบคุณทุกความจริงใจที่มีอยู่จริงครับ
20 พฤษภาคม 2547 07:32 น. - comment id 271090
มาบอก..ตอนเช้านี้...
เรนมี ..ความจริงใจ ..มาให้..
มากมาย ..ในตระกร้า..ใบใหญ่..
เรนเก็บไว้ ..มอบให้ ..คน..ใจดี..
นานจัง..ที่ห่างหาย..
พี่ชาย..คงสบายดี..
กลับมา ..สร้างสรรค์.. บทกวี..
ตอนนี้ ..เรนรออ่าน ..งานดีๆ ..ของพี่ชาย..
แว๊ป!
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
