ยามห่างหายไกลกันดังจันทร์ลับ เมฆาทับดับแสงแห่งสวรรค์ ดาวดวงน้อยคอยเดือนเป็นเพื่อนกัน เคยสุขสันต์กลับเหงาขาดเงาใจ ในราตรีมืดมิดเฝ้าคิดถึง คอยรำพึงรำพันสุดหวั่นไหว อีกเมื่อไรจะกลับเฝ้านับไป แสนอาลัยเกินข่มมิสมปอง เจ้าหิ่งห้อยด้อยค่าในป่าแฝง ยังร้อนแรงเกินดาราคราหม่นหมอง เสียงครืนครืนคืนคร่ำน้ำตานอง ฝนคะนองตอกย้ำสุดกล้ำกลืน รอฟ้าใหม่อีกครั้งตั้งความหวัง ลบภาพหลังโหดร้ายสลายฝืน เลิกเสียใจเพ้อพร่ำทุกค่ำคืน จะลุกยืนด้วยตนหลังฝนซา.. ..
12 กรกฎาคม 2547 22:15 น. - comment id 297381
ไม่ต้องรอฝนฟ้าบรรยากาศ ต้องเด็ดขาดเลิกคิดจิตหวั่นไหว จะห่วงหน้าพะวงหลังไปทำไม เมื่อตั้งใจรีบทำให้ล้ำคน... อย่ารอรี...ชีวิตเป็นของเรา....เราเท่านั้นจะลิขิตชีวิตเดิน
12 กรกฎาคม 2547 22:40 น. - comment id 297400
ลุกขึ้นยืน..ด้วยตน..ตั้งต้นใหม่ สร้างหัวใจ..ให้ลิขิต..ชีวิตฉัน เดินต่อไป..คิดถึงใคร..ทำไมกัน คิดถึงฝัน..ของตน..ค้นให้เจอ .................................................
12 กรกฎาคม 2547 23:04 น. - comment id 297420
ฟ้ายังคงอยู่มิไกลจากใจนี้ ขอคนดีจงสุขทุกคืนสรร แม้มิได้ใกล้ชิดสนิทกัน ขอจอมขวัญอย่าโศกวิโยคเอย ฯ
13 กรกฎาคม 2547 09:45 น. - comment id 297536
เป็นกลอนที่ไพเราะซึ้งกินใจมาก เป็นเรื่องสมควรครับให้ทุกผู้ชื่นชม๚ะ๛ size>
13 กรกฎาคม 2547 11:15 น. - comment id 297575
คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์: บางเวลา ที่เหงาๆ น่ะค่ะ ไม่มีอะไรมากมาย.. .................................................................. คุณเมจิค: ลุกขึ้นยืนแล้วค่ะ...พร้อมเดินต่อไป ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ .................................................................. คุณอัลมิตรา: หยุดเศร้าโศกได้เมื่อใด..คงเป็นวันค้นพบ..น่ะ ................................................................... คุณโรเบริ์ต ทิงนองนอย: รับทราบค่ะ.. ....................................................................
13 กรกฎาคม 2547 16:56 น. - comment id 297703
แม้วันนี้เศร้าหมองครองใบหน้า เพราะเธอนั้นมาจากลาไปจากฉัน แต่เชื่อเถอะต้องมีในสักวัน ที่ต้องฉันแสนสุขสันต์ในหัวใจ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
13 กรกฎาคม 2547 21:00 น. - comment id 297828
คุณผู้หญิงไร้เงา: ..เราก็ชอบกลอนคุณเช่นกันค่ะ.. ..