โอ้อกเอ๋ยเคยรักสลักแล้ว
บรรจงแน่วแนบแน่ไม่แปรผัน
จิตวิญญาณอ่านรักจักทุกวัน
ในใจนั้นมีเพียงเจ้าเฝ้ารอคอย
บรรจงเขียนคำว่ารักลงในจิต
ใจลิขิตคำว่าหวงเป็นบ่วงสอย
ถ้าทำได้ทั้งดาวเดือนที่เลื่อนลอย
ใจจะสอยเก็บไว้ให้กับคุณ
บรรจงสร้างทางรักจากใจผม
แต่แรงลมโหมพัดกลัดกลุ้มหมุน
วนเวียนว่ายก่ายก่อพอคําจุน
ใจของคุณไม่แยแสแน่กระไร
โอ้อกเอ๋ยอกข้ามาตรมเศร้า
โอ้อกเอ๋ยมันเคล้าด้วยสงสัย
โอ้อกเอ๋ยอกข้าชําหรือไร
โอ้หัวใจของข้าพาระทม
6 สิงหาคม 2547 19:22 น. - comment id 307570
ยอดเลยครับ กลอนไพเราะโหยหวลอ่านแล้ว โดนใจมากเลยครับ อารมณ์ที่ใส่์มากับอักษร วิจิตรทำได้ไพเราะลงตัว เยี่ยมมากครับ๚ะ๛ size>

6 สิงหาคม 2547 21:16 น. - comment id 307621
กลอนยอดเยี่ยมไปเลยคะ ทำได้ดีมากๆและกลอนงามที่สุดเลยล่ะคะ โอ้...หัวใจ ใยจึงเจ็บช้ำอย่างนี้ ลูกกวาดแวะมาชื่นชมและทักทายจ้า

6 สิงหาคม 2547 21:41 น. - comment id 307640
โอ้อกเอ๋ยอกหมองต้องมาเศร้า ยื่นความรักให้เขากลับขว้างหาย ไม่หันมองแม้น้อยเท่าก้อยปลาย ต้องมาพ่ายรักเลือนเหมือนตกตาล เจ็บในหัวอกยิ่งกว่าตกต้นตาล อิอิ

7 สิงหาคม 2547 00:06 น. - comment id 307737
^________^ แวะมาทักครับ...ฝันดีน่ะครับ..ง่วงละไปนอนก่อนดีกว่า..อิอิ

7 สิงหาคม 2547 15:03 น. - comment id 308041
อย่าเศร้าไปใย... เด๋วหัวใจดวงน้อยจะช้ำ หาโอวัลตินอุ่นๆมาหม่ำ แล้วจดจำ..ถึงสิ่งที่ดี นะจ๊ะ... วีนัสก่ะเจ้า
