แล้วก็มาถึงวันนี้จนได้

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

แล้วก็มาถึงวันนี้จนได้
วันที่หัวใจฉันถูกประหาร
วันที่ความรักเราชักคลายลาน
เป็นความต้องการต่างคนต่างไป
ความคิดพุ่งออกไปนอกวิถี
ต่างคนต่างมีหนทางเดินใหม่
พอได้ประสบพบใครต่อใคร
ต่างคนต่างใจเดินทางสวนกัน
วันนี้เราสองต้องร้างห่างหาย
เพราะเธอจะย้ายไปอยู่สวรรค์
ใช้ความหวังใหม่ตัดสายสัมพันธ์
เหตุผลสั้นสั้น เธออยากเลิกรา
ฉันเป็นแค่จุดพักใจชั่วครู่
แต่เขาเป็นคู่ที่เธอเสาะหา
ภาพฉันตกขอบนอกกรอบสายตา
โฟกัสจับหน้าเธอยิ้มคู่ใคร
เก็บข้าวเก็บของของใครของมัน
ของเธอชิ้นนั้น...ของฉันชิ้นไหน
ฉันถูกไล่ออกมานอกหัวใจ
รักที่ผ่านไปเพียงการทดลอง
หัวใจที่เราใช้สอยร่วมกัน
ก็ต้องแบ่งปันหารชิ้นเป็นสอง
เอาคืนอกตนให้คนอื่นครอง
สายตาที่มองเริ่มไร้สายใย
บางสิ่งที่เราหามาด้วยกัน
เพาะปลูกผูกพันหารสองไม่ได้
ก็ไม่รู้ว่าจะยกให้ใคร
ต่างอายแก่ใจทั้งฉันและเธอ
ข้าวของทุกชิ้นผ่านชื่นและช้ำ
มีความทรงจำแฝงอยู่เสมอ
อันนี้ของฉัน...อันนั้นของเธอ
อาจไม่พบเจอแต่จำฝังใจ
เหมือนเกิดเมื่อวานรักอันหวานซึ้ง
แล้วก็มาถึงวันนี้จนได้
คำที่เคยเรียกกันว่า คู่ใจ
จะเรียกอะไรในวันพรุ่งนี้?