คืนค่ำอ้างว้างเดียวดาย
เดือนมืดมิดหลับไหล
ใจมืดมนหมองเศร้า
ฟ้ากว้างใหญ่ไร้ถิ่นเยือน
ร่ำร้องครวญคร่ำช้ำระทม
สายลมปัดเป่าความเศร้ามิจางคลาย
ดวงดาวจากไปไร้ซึ่งจุดหมาย
ทรุดตัวบนผืนทรายคอยดาวเดือน
๙ ธันวาคม ๒๕๔๗
10 ธันวาคม 2547 00:57 น. - comment id 385916
เพราะครับ

10 ธันวาคม 2547 09:47 น. - comment id 385985
อารมณ์เปลี่ยวดีนะ ด้วยคนคอยใจลอยคอยความรัก เอนพิงพักรักกันนั้นหวานชื่น ขอเถอะนะจะรอต่อแม้ทนฝืน สุดกล้ำกลืนแค่ไหนใจจะรอ

10 ธันวาคม 2547 21:45 น. - comment id 386241
ค่ำคืนที่เดียวดาย แถมมากมายคือความเหงา อีกตัวเราก็ยังเศร้า เมื่อเขามาจากไกล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

20 ธันวาคม 2547 17:02 น. - comment id 392520
เหงารึไงเพื่อน
