หน้าส่วนตัว
ครั้งหนึ่งในชีวิต....
ที่เดินผิดก้าวพลาดสิ่งวาดหวัง
กลายเป็นคนชอกช้ำอ่อนกำลัง
ชีวิตดังสูญสิ้นไร้วิญญาณ์
เมื่อเผชิญความผิดหวังครั้งยิ่งใหญ่
กี่ร้อยพันกำลังใจก็ไร้ค่า
บรรเทาความเจ็บช้ำด้วยน้ำตา
เหม่อมองหาใครใคร..ไม่เหมือนเรา
ตั้งคำถามว่า "ทำไม..ไยฟ้าแกล้ง"
ผิดร้ายแรงสถานใดทำให้เศร้า
โลกวันนี้ที่เห็นเป็นสีเทา
สรุปเอาเองว่าฟ้าลำเอียง
หาทางออกที่ว่าดี..ให้ชีวิต
ทวงถามสิทธิ์กับใครใครไยสิ้นเสียง
แว่วคำตอบปลอบโยนคนข้างเคียง
"ก็เป็นเพียงเรื่องช้ำช้ำ..ธรรมดา"
จึงครวญคร่ำว่าใครเข้าใจบ้าง?
หรือรอบข้างเขาเห็นเราเป็นบ้า
เคยโดดเด่นเกินใครในสายตา
ถึงเวลาพ่ายแพ้แก้ไม่เป็น
จะกู่ร้องก้องฟ้าอย่างบ้าคลั่ง
หาคนฟังทั้งแดนแสนยากเข็ญ
กลับมานั่งทรุดร่างอย่างลำเค็ญ
จึงได้เห็นคุณค่า..คำว่า"แพ้"
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก 1 มิ.ย. 2548 20:18 น. - ID 76761 
1787
9
0
1 มิถุนายน 2548 20:33 น. - comment id 473855
พิมพ์ตกครับ วรรคที่สามของบทแรก แก้เป็น กลายเป็นคนชอกช้ำอ่อนกำลัง
1 มิถุนายน 2548 21:42 น. - comment id 473877
เริ่มจากเซลล์ที่เคลื่อนที่ด้วยหาง เราต่างเป็นผู้ชนะ แต่เมื่อถึงบางซอก บางมุม ของหลืบสังคมและชีวิต บางคนได้พบว่าชัยชนะไม่อาจผูกขาดแก่เขาคนเดียว ผมผ่านการเป็นผู้ชนะมาหลากหนในวัยเด็ก แต่การเป็นผู้แพ้..ผมซึมซับมันได้มากกว่าในวัยผู้ใหญ่ ถึงเวลาหนึ่ง..ผมรู้ว่าคนนิ่งได้มากทั้งกับการชนะและแพ้ แพ้ใครๆ ผมรู้สึกธรรมดาๆ แต่แพ้ใจตัวเอง มันหม่นหมองพิลึกกว่า
2 มิถุนายน 2548 00:14 น. - comment id 473899
โศกสลด หมดแรง แห่งคนแพ้
เหลือเพียงแต่..ความเงียบเหงา..เศร้าโศกสรรค์
รอพรุ่งนี้ เผื่อมีแสง...แห่งตะวัน
ส่องใจฉัน ใจเธอ..ให้เจอกัน
ลองอีกนิด..เถิดมิ่งมิตร เมื่อผิดหวัง
พรุ่งนี้ยังไม่สาย..คลายความฝัน
เริ่มอีกครั้งเริ่มพรุ่งนี้..มาดีกัน
อาจสุขสันต์ อาจสุขสม ภิรมย์ใจ
2 มิถุนายน 2548 00:26 น. - comment id 473904
จะทวงสิทธิ์ที่แพ้ให้แก่ใจ หาไม่ได้ดั่งคิตจิตผันผวน กู่ก้องฟ้าท้าเมฆเสกท้าดวล คงไม่ด่วนให้ชนะละแพ้ไป อย่ายอมแพ้แม้ชะตาพากลั่นแกล้ง ให้หมดแรงแห้งเหี่ยวเปลี่ยวใจได้ มีทางเดียวคงต้องสู้อยู่ต่อไป ยืนหยัดได้สู้ต่อไปอยามยอมมัน มาด้วยแรงแห่งกำลังใจครับ
2 มิถุนายน 2548 07:56 น. - comment id 473963
คุณครูใหญ่ก็เข้าไปแก้ไขข้อความที่ตกหล่นได้นะคะ โดยที่ login ก่อน จากนั้นก็เข้าหมวดบทกลอนที่เขียน และตรงนั้นจะปรากฏกลอนของคุณทั้งหมดที่เขียนไว้ ด้านหลังของจำนวนความคิดเห็น ที่เป็นเครื่องหมายเหมือนดินสอ นั่นคือ edit คุณสามารถคลิ๊กเข้าไป เพื่อแก้ไขเนื้อความได้ค่ก แล้วจึง update ข้อมูลใหม่ :) อรุณสวัสดิ์ เช้าที่สดใส ค่ะ
2 มิถุนายน 2548 09:40 น. - comment id 473996
คงเป็นคำพูดที่แสนธรรมดาจากประสบการณ์ทุกการใช้ชีวิตบนโลกนี้ในวันวาน ว่าทุกความแพ้พ่ายมักจะสอนความเข้มแข็งให้ทุกดวงใจได้เสมอ ถ้าก้าวผ่านความทุกข์ใจนั้นมาได้จะได้นึกขอบคุณวาสนาการได้มีชีวิตอยู่...แต่นั่นแหละ กว่าที่จะได้พบคำตอบที่ประจักษ์แจ้งแสดงจริงในหัวใจมิใช่แค่ใครๆบอก มีไม่น้อยเลยที่ยอมซิโรราบต่อความพ่ายแพ้นั่นก่อนเห็นค่าอนันที่ซ่อนรอ..... ยังคงให้แง่คิดและหยิบจับอารมณ์มาขบคิดขบเขียนได้อย่าน่านิยมดั่งที่เคยครับคุณ
2 มิถุนายน 2548 10:42 น. - comment id 474027
เคยพ่ายแพ้ล้มลงจนปลงจิต มิอยากคิดก้าวย่างตามทางฝัน จมหล่มทุกข์รุกใจไม่เว้นวัน สร้างกรอบกั้นตัวตนบนความจริง
2 มิถุนายน 2548 13:33 น. - comment id 474098
แค่เอ่ยยอมรับว่า \"แพ้\" ได้ ย่อมเป็นชัยชนะในเกียรติแห่งตนแล้ว อย่างนั้นหรือเปล่านะคะ ? ................................................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
2 มิถุนายน 2548 15:08 น. - comment id 474146
มาร่วมเชียร์และเป็นแรงใจให้อีกหนึ่งแรงค่ะคุณครูใหญ่ผู้ใจดี...... ขอบคุณคุณครูใหญ่นะค่ะ......ที่ไปเชียร์แก้วนีดาให้เขียนเรื่องธรรม.....จะพยายามทำเพื่อคุณครูใหญ่ด้วยจ๊ะ.....
2 มิถุนายน 2548 18:50 น. - comment id 474262
เห็นชื่อนานแล้ว เพิ่งได้มีเวลาอ่านกลอนคุณ เพราะคำว่า แพ้ ที่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆนี่คะ มีความหมายดีค่ะ
2 มิถุนายน 2548 19:19 น. - comment id 474267
เชื่อว่าแพ้ในวันนี้ จะนำพาซึ่งชัยชนะในวันหน้า
ขอให้มีใจที่เข้มแข็งนะคะ
2 มิถุนายน 2548 19:51 น. - comment id 474271
สะท้อนความคิด ได้ตรงใจผู้อ่าน และตรงใจผู้เขียนเลยค่ะ ชอบมากค่ะ
3 มิถุนายน 2548 15:30 น. - comment id 474646
คนเรา หากไม่รู้จักแพ้ซะบ้าง ก็มิอาจลิ้มรสความหอมหวาน ของคำว่า ผู้ชนะ เอาน่าคุณครู แพ้บ้าง เป็นภูมิคุ้มกัน นะคะ
27 มิถุนายน 2548 12:17 น. - comment id 484929
ขอบคุณทุกความเห็นครับ อาจห่างเหินไปบ้างช่วงนี้ งานยุ่งมากครับ ยุคปฏิรูปการศึกษา งานเอกสาร งานข้อมูลเยอะเหลือเกิน
27 พฤษภาคม 2549 16:36 น. - comment id 579974
ขอแนะนำทุกท่านไปพบบทกวีธรรมะ ที่เปี่ยมล้นด้วยคุณภาพ ที่... www.dhammathai.org
30 กันยายน 2549 19:03 น. - comment id 610710
แพ้ที่ทำความช้ำชอกใหญ่หลวงในชีวิต .. ก็คือ แพ้ตัวเองค่ะ .. แย่เลย ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด