**.. เพียงเธอจับ ปากกา ขึ้นมาใหม่
ด้วยหัวใจ เข้มแข็ง แกร่งกว่าเก่า
เปิดอกรับ สิ่งที่เห็น เป็นตัวเรา
เธอจะเข้า ใจจริง ยิ่งกว่านี้..
**.. เขียนน้ำค้าง พร่างลง ตรงยอดหญ้า
เขียนเวลา คืนวัน จันทร์สดสี
เขียนอาณาจักร รักมั่น พันทวี
เขียนกวี ลีลา ทุกท่าทาง..
**.. อยากเป็นนก จึงเป็นนก วิหคเหิร
อยากวิ่งเดิน ท้องนภา ยามฟ้าสาง
อยากเป็นดาว จงเป็นดาว พราวน้ำค้าง
อยากเป็นทุก ทุกอย่าง จึงต่างเป็น..
**.. โลกจินตนา- การกวี ไม่มีสุด
เพียงเธอหยุด ความล้า ที่ตาเห็น
ลืมความทุกข์ โศกซม ตรมลำเค็ญ
ใจเย็นเย็น สิ่งดีดี จะมีมา..
**.. เพียงเธอจับ ปากกา ขึ้นมาใหม่
โลกกวี จะสดใส ในเบื้องหน้า
รวมทะเล รวมฝัน พันดารา
รวมเวลา สิ่งที่เห็น จึงเป็นเธอ
ด้วยความหวังดี
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
ก.นพดล รักษ์กระแส
1 สิงหาคม 2548 16:22 น. - comment id 498271
มีกำลังใจอยากจะจับปลายปากกาขึ้นมาขีดเขียนอีกครั้ง ความหมายดีจังคะ

1 สิงหาคม 2548 16:52 น. - comment id 498273
โลกของกวีแฝงด้วยจินตนาการที่งดงาม แต่งดีครับ

2 สิงหาคม 2548 12:44 น. - comment id 498608
ฉันจะหยิบ ปากกา ขึ้นมาใหม่ แล้วเขียนสิ่ง ใดใด อย่างใจเห็น หยุดความเหงา ทิ้งความเศร้า เฝ้าลำเค็ญ เปิดประเด็น พบสุข สนุกใจเป็นกลอนที่ให้กำลังใจคนอ่านอย่างยิ่งเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ

25 ธันวาคม 2549 21:11 น. - comment id 639768
เพียงวางมือบนคึย์บอร์ดแล้วออดร่าย อักษรสายไหลหลั่งอย่างพลั้งเผลอ ย้อนมาอ่านกลอนหวังยังละเมอ "โลกกวี ที่เป็นเธอ"ได้เจอจริง....ย้อนมาอ่านอีกแร๊ค่ะ...
