*เมื่อใดที่มองฟ้ายังเห็นดาว เมื่อไรที่ตีนเปล่าเดินเพ่นผ่าน เนื้อตัวห่อหุ้มผิวอันหยาบกร้าน สะพายอุดมการณ์ปาดเหงื่อไคล *แสงแดดระอุอุ่นตะวันรอน เงาทาบถนนร้อนทิ้งเบื้องหลัง ย่ำเดินบนดินแล้งแตกผุพัง เหนื่อยกายแต่ใจยังมิแล้งแรง *หนาวเย็นจนเหน็บกายยามหมดแดด มิดมืดเสียงลมแผดสะพือไหว คร่ำเคร่งอยู่กับงานสะท้านใจ ใต้กลิ่นละอองไออุดมการณ์
ประภัสสุทธ 1 ส.ค. 2548 23:58 น. - ID 79239 
1657
3
0
2 สิงหาคม 2548 10:35 น. - comment id 498504
ค่ำเคร่งอยู่กับงานสะท้านภพ ไม่กอบกลบสุขสันต์ในวันใหม่ เหมือนผู้กล้าท้าชีวิตลิขิตใจ แม้มีภัยไม่ย่อท้อต่อกำลังชอบบทสุดท้ายค่ะ แต่โดนรวมแต่งดีนะค่ะ
2 สิงหาคม 2548 20:20 น. - comment id 498798
ท่าทางเหนื่อยมากนะคะ
4 สิงหาคม 2548 16:53 น. - comment id 499803
อ่านมะรู้เรื่องอะ.....มะเข้าใจ
13 สิงหาคม 2548 14:52 น. - comment id 503365
สู้หมดใจ ชนพ.(ชมรมนักศึกษาเพื่อการพัฒนา) แวะมาเยี่ยมค่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
