ฉันไม่ใช่คนกลอกกลิ้งหญิงคนนั้น
ฟังรำพันเธอว่าพาหวั่นไหว
เธออย่าพึ่งตัดรอนอ่อนหทัย
ขอโปรดได้ฟังถ้อยร้อยกลอนมา
เธอถูกหญิงคนหนึ่งซึ่งรักมาก
เขาตีจากไม่คะนึงพึงหวนหา
ปล่อยเธอให้นั่งเศร้าเหงาอุรา
เขาไม่มาปล่อยเธอเดี่ยวอยู่เดียวดาย
พิษของความผิดหวังฝังดวงจิต
เธอจึงคิดเกลียดชังหญิงทั้งหลาย
ด้วยพิษรักหนาวเหน็บเจ็บทั่วกาย
ใจสลายด้วยพิษรักปักเกาะกิน
ฟังทางนี้หน่อยนะฉันจะเฉลย
ฉันก็เคยรักสลายมลายสิ้น
ทั้งเจ็บแสบแปบกมลจนชาชิน
น้ำตารินหลายหนจนชิงชัง
ฉันก็ยังยิ้มรื่นอย่างชื่นจิต
เพราะฉันคิดโลกนี้ยังมีหวัง
เธออย่าพึ่งท้อแท้แพ้พลัง
เจ็บเพียงครั้งเธออย่าหลบอย่าซบเซา
ฉันนี้แหละคือคนจริงหญิงคนนี้
จะช่วยชี้ไม่หนีห่างเหมือนอย่างเขา
จะรักษาแผลใจให้บรรเทา
แล้วสองเราช่วยกันสร้างทางสุขเอย .
20 กันยายน 2548 21:15 น. - comment id 517082
...ชอบความหมายของกลอนนะคะ... ชื่นชมจากใจ.. สวัสดีค่ะ

22 กันยายน 2548 06:44 น. - comment id 517663
สวัสดีค่ะคุณกอกก...ยินดีรู้จักค่ะ
สวัสดีคะ...พี่กอกก...ที่ทายทัก ขอบคุณนัก...ที่ทักทาย...พอคลายเหงา เป็นนักกลอน...น้องใหม่...หนอตัวเรา พึ่งจะเข้า...มาไม่นาน...เพียงผ่านมา ด้วยใจรัก...อักษร...จึงอ้อนตอบ ด้วยแก้วชอบ...บทกลอน...อ้อนภาษา เพียงเดินผ่าน...เห็นเว๊ปกลอน...แก้วแวะมา ร่วมสร้างสรรค์...เฮฮา...ประสาเรา

9 พฤษภาคม 2550 08:46 น. - comment id 692864
ขออนุญาตนำบทกลอน.....ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น....ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ...ขอนุญาต ค่ะ
