..๏ หยิบหนังสือเล่มใหญ่หมายเปิดอ่าน ผู้จดจารคงประสงค์บ่งเนื้อหา ผ่านตัวตนฅนละครย้อนชีวา แทรกภาษานำสื่อคือเรื่องราว เป็นนิยายแยบยลจนแจ่มแจ้ง ต่างแสดงตามบทกำหนดกล่าว เสริมความสุขทุกข์บ้างเป็นครั้งคราว มีทั้งขาวทั้งดำนำสื่อไป มีพระเอกนางเอกต่างเสกสร้าง รักร้าววางทุกข์โศกหยิบยกใส่ ทั้งความสุขสนุกสนานอันเพลินใจ คงหมายให้เพ่งมองตรองตามมา สร้างตัวตนฅนจริงที่อิงอ้าง เป็นตัวอย่างแยบคายคล้ายดั่งว่า ฤๅมุ่งหมายยอกย้อนตอนอุปมา มากคุณค่าหากคิดพินิจตาม ดำเนินเรื่องดั่งเห็นประเด็นหลัก แจ้งประจักษ์ละครฅนจนล้นหลาม ต่างนิสัยผิดแผกแปลกนิยาม มากสรรพนามเขียนไว้ให้เหมือนจริง กำหนดเรื่องเร้นลับอย่างซับซ้อน อุทาหรณ์มากมายสอนชายหญิง ตัวอิจฉาริษยาคราแย่งชิง หน้ากากสิงบทส่งหลงเพลิดเพลิน ดำเนินตามความเล่าให้เราคิด สิ่งถูกผิดนินทาคละสรรเสริญ มโนภาพที่ตั้งดั่งมากเกิน เช่นบังเอิญสะท้อนได้ไม่ปิดบัง เป็นกระจกบานใหญ่ไว้ส่องหา จักมากค่าไร้ความตามแผนผัง ปรากฏเช่นเป็นใจในภวังค์ ยังแอบฝังแฝงจิตติดตัวตน ครั้นเปิดผ่านอ่านพลั้งดั่งใจเผลอ อาจละเมอเพ้อหาพาสับสน ดั่งชีวิตผิดหวังในวังวน ยากขุดค้นคาดหวังช่างเศร้าใจ มีพบพานสมานสมัครประจักษ์จิต แนบสนิทดุจสนมภิรมย์ใคร่ เป็นบุพเพสันนิวาสประหลาดใจ ผู้ฝันใฝ่กาลอดีตมิผิดเลย แล้วปรากฏอุปสรรคหนุนผลักมา ผู้อิจฉาหลากหลายไม่นิ่งเฉย ต่างเหยียบย่ำทำลายหมายเกินเลย ยากเปรียบเปรยบทบาทเหนือคาดเดา ล้วนปรุงแต่งสรรพสิ่งจริงและหลอก บทบ่งบอกตัวตนฅนโฉดเขลา ต่างทำลายโรมรันบั่นทอนเอา ด้วยมัวเมาในบทรจนา อันพระเอกนางเอกที่เสกสรรค์ ยังยึดมั่นในรักเป็นหนักหนา ต่างพร้อมภักดิ์มากพ้นล้นอุรา ร่วมฟันฝ่าอุปสรรคอันมากมาย มีทั้งสุขแลเศร้าคละเคล้าอยู่ มีอดสูสุขสันต์อันหลากหลาย มีสมหวังตรอมตรมจนล้มตาย เป็นเป้าหมายแห่งตนฅนแต่งเติม แล้วจุดจบที่เห็นเช่นลวงหรือ แม้นยึดถือตามตนฅนริเริ่ม ให้ชีวิตโลดโผนจนเหิมเกริม นำมาเสริมตามใจโดยไม่ตรอง อันภาพพจน์ปรากฏเป็นบทบาท อาจเกินคาดความจริงทุกสิ่งผอง แม้นท่องคำพากย์ความจนช่ำชอง จบเรื่องต้องพบชีวิตผิดนิยาย อย่าหลงใหลในสิ่งที่อิงอ้าง ปล่อยใจคว้างตามกฏบทหลากหลาย ล้วนเสแสร้งแต่งเติมเพิ่มบรรยาย แล้วออกขายให้ฅนค้นตนเอง อาจขัดใจคราวอ่านไม่สานต่อ คงคิดท้อทันใดใครข่มเหง ความแพ้พ่ายบังเกิดพลันน่าหวั่นเกรง ลืมตัวเองที่เป็นเช่นปิดบัง มีจุดจบบทบาทยังขัดขืน ไร้จุดยืนอุดมการณ์อันคาดหวัง อาจจบแบบชอกช้ำโดยลำพัง น่าผิดหวังเหมือนนิยายไม่สมควร อาจอวสานแบบโศกวิตกนัก อันความรักที่มุ่งมาตรอาจกำสรวล ทั้งหญิงชายต่างสลดรันทดครวญ ให้นึกหวนแจ้งจริตผิดตัวตน แม้นผู้ใดใครอ่านอาจฝันใฝ่ จบเรื่องไปอย่างคิดสัมฤทธิ์ผล ให้ครองคู่เคียงชมสมกมล สุขเหลือล้นเติมแต่งแปลงให้เป็น ปล่อยความฝันเผลอไปในเนื้อเรื่อง อาจสิ้นเปลืองเวลาครามองเห็น หากเพ่งเล็งพิจารณาหาประเด็น คงรู้เช่นนัยฉันที่ปั้นความ ๚ะ๛
อัลมิตรา 24 ม.ค. 2549 09:55 น. - ID 85591 
1613
10
0
24 มกราคม 2549 10:27 น. - comment id 555102
คิดถึงคนทางโน้น.. :)
24 มกราคม 2549 12:35 น. - comment id 555138
ชอบอ่านนิยายค่ะ แต่ไม่ชอบนิยายที่จบเศร้าๆเลย เป็นกลอนที่ดีมากๆเลยค่ะ
24 มกราคม 2549 12:39 น. - comment id 555141
ชีวิตของคนเราก็เป็นละครบทหนึ่งที่เราทุกคนต่างเป็นนักแสดงตามบทบาทสมมุติขึ้น เลือกที่จะเป็นจะทำตามความต้องการของตนเองนะคะ
24 มกราคม 2549 15:13 น. - comment id 555186
บ่นอะไรเหรอลิง...ลอยมาเชียงเชียงใหม่เลยนะ....
24 มกราคม 2549 17:17 น. - comment id 555254
เพราะชีวิตมีผังดั่งนิยาย สุขสมหมายทุกข์เศร้าเคล้าเสมอ ชื่นชมชอบชิงชังเมื่อครั้งเจอ สุดท้ายเหรอสุขทุกข์ปลุกเสกเอย
24 มกราคม 2549 18:33 น. - comment id 555287
โลกคล้ายดั่งละคร บทบาททุกตอนสะท้อนตัวเอง..
25 มกราคม 2549 11:37 น. - comment id 555451
.... อืม เห็นด้วยค่ะ ที่เค้าบอกว่าดู ละคร แล้ว ย้อนดูตัว
25 มกราคม 2549 15:18 น. - comment id 555500
คุณกุ้งหนามแดง .. พักผ่อนเยอะ ๆ ทานน้ำอุ่นด้วยนะ จะได้หายเร็ว ๆ เป็นห่วงค่ะ คุณลมรำเพย .. ค่ะ ไม่มีผู้ใดชอบการลงเอยอย่างเศร้า แต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถเลี่ยงในสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้น ได้ค่ะ คุณไรไก่ .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น เคยคิดเหมือนกันว่า บทบาทกำหนดเรา หรือ เรากำหนดบทบาท คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อะไรคะ ที่ลอยไป ว่าว เหรอ ? คุณextreme life .. :) ขอบคุณสำหรับบทกลอนค่ะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. บนถนนแห่งโลกมายา ก่อนเคยเป็นที่มาของคนในเน็ต บนถนนของเส้นทางสายอักษร ก็เช่นกันค่ะ คุณสาวดำ-รำพันรัก .. มีหลากหลายที่พบเห็น มิเว้นบนโลกจริงค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
25 มกราคม 2549 19:24 น. - comment id 555568
นิยายต้องมีบทสุดท้ายตอนอวสาน แม้จะมีภาคต่อก็คงต้องจบ แต่ละครชีวิต ตอนปิดตานอนในโลง คงเป็นบทจบที่แท้จริง ไม่ทราบว่านิยายของคุณอัลมิตรา เจอะพระเอกขี่ม้าขาวเข้าแล้วหรือยังครับ
25 มกราคม 2549 19:59 น. - comment id 555575
โลกนี้คือละครบทบาทบางตอน ชีวิตยอกย้อนเหลือเกิน ชอบไหมเพลงนี้ เพระชีวิตบางตอนย้อนความหลัง อดีตยังฝังอยู่ไม่รู้หาย มันก็เกือบจะเป็นเช่นนิยาย ตอนสุดท้ายอาจจมระทมทุกข์ ครูใหญ่อยากเขียนนิยายจากชีวิตการผจญภัยในช่วงนี้เหลือเกิน ยังเริ่มเขียนไม่ได้ซักที
26 มกราคม 2549 04:03 น. - comment id 555611
ต๊ะเอ๋..มะต้องตกใจนะ..อยู่โยง24ชั่วโมงอะลิง...บ่ายๆโทรปลุกด้วยนะครับผม
26 มกราคม 2549 07:40 น. - comment id 555626
คุณชัยชนะ .. นิยายของอัลมิตรา พระเอกขี่อูฐเหมือนในรูปเลยค่ะ ฮา ... คุณครูใหญ่โรงเรียนเล็ก .. รออ่านนิยายชีวิตของคุณครูใหญ่ อย่างใจจดจ่อค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. จ่ายค่าโทรศัพท์สำหรับเดือนนี้ให้ด้วยนะคะ ค่าโทรปลุก 1 นาที
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
