http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song12.html ชั่วฟ้าดินสลาย ราตรีนี้ ไร้สิ้นแสงจันทรา ในท่ามม่านฟ้าหม่นมัวเทาทึม ก่อให้เกิด.. อารมณ์ผัสสะ..เศร้าซึ้ง หนาวนวลในเนื้อใจ..อย่างที่สุดแล้ว แก้ว...คู่ใจคู่วิมานดินยังเคียงขวัญเคียงข้าง มิให้อ้างว้าง ร้างไร้ ราวรอผลิดอก..กระซิบบอกรับรู้.. ปลอบประโลมเสมอมา.. พอกับ*จำปี*นานปี.. ที่ ณ..วันนี้..นาทีนี้ ราตรีนี้.. ก็.. ยังผลิใบเขียวไพลละออพ้อสายฝนพรำ ยืนต้น..อย่างหนักแน่นมั่นคง รับ...สายฝนสายฝันสายวสันต์สวรรค์หยาด ซึ่งพลี...มาจาก.. หยดน้ำพระทัยมากพระเมตตาแห่งธารน้ำใจ*พระพิรุณ* กี่ปี..แล้วสิหนอ... ที่ยังให้หอมกรุ่นกลางกมลเธอ ในท่ามวนเมือง วังอลวน ให้ เธอ..คนดี..รู้อด รู้ทน..สู้ อยู่ในท่ามโลกแล้งไร้ คล้ายปลอบประโลม ให้เธอรับแรงบ่าโหมจากทุกสรรพทุกข์สรรพภัย.. จากมากผู้คน ที่สิ้นไร้น้ำใจไมตรี ไม่รักกันฉันท์มิ่งมิตรน้องพี่ อย่างรู้รักสามัคคีปรองดอง ตามคำของ*พระพ่อหลวงแห่งปวงชนชาวไทย* เพื่อพัฒนาให้จิตไสวลอยล่อง ท่องไปสู่แดนดินแห่งความว่างกระจ่างสว่างสงบ พบเพียงความสุขนิรันดร์.. ในหนาวนวล ใจนึกในยามดึกน้ำค้างพรม กับ.. สายลมรำเพย เผยกลิ่นอวลแห่งมากมวลดวงดอกไม้ไทย เธอ..เดินดอมดวงดอกไม้ ที่กำลังสยายกลีบกรายเกสร รอรับอวลละอองแห่งพรายฝนพร่าง ที่ดั่งหยาดน้ำค้างจากนางฟ้าผู้ใจดี หากทว่าในวันนี้ ปีนี้ ราวผู้โศกาครวญคร่ำ มาตอกย้ำมาพร่ำพ้อ ขอ.. ให้มวลมนุษย์ รู้หยุดคิดทำลาย ธรรมดา ธรรมชาติ อันแสนบริสุทธิ์สะอาดเสียที.. เธอ..คนดี.. ค่อยๆโน้ม..น้อมพลีเลือกเด็ดดวงดอกมนตรา งามหวานซ่อนเศร้าแสนน่าเสน่หา ดวงดอกลีลาวดี แล.. พุดซ้อนมาสามสี่ดอก วางเคียงหมอน..ให้นอนนิทรารมย์ฝันดี เธอ... นอนฟังเสียงฝนพร่างในยามดึกบนเตียงโบราณ หวานล้ำด้วยความดายเดียว ในภวังค์ล้ำลึก..รู้สึกราวกับได้ยินเสียง ปีศาจวสันต์มากระซิบพ้อคลออยู่ริมหู เสียงสายฝน..ปรนปรายร่ายมนต์ ตกต้องกระทบหลังคา ราว.. หยาดน้ำตามวลนางไม้นางไพร โหยไห้... ห่วงหา... อาวรณ์..อ้อนออดอาลัย อยากให้.. อดีตแห่งงามเงางามใจ..แต่เก่าในกาลก่อน ได้ย้อนหวนคืนกลับมา ในยาม.. ที่ฟ้า..ยังสีฟ้าแจ่ม..ไร้มวลมลพิษ ยังงามระยิบระยับด้วยดวงดอกแดดแห่งฤดูร้อน ให้ดวงดอกไม้ไพรมากมายยังได้พรายไหวฟ้อน อ้อนรับรับสายแสงสุริยา.... น้ำค้างฟ้ายังสดฉ่ำ สายธารยังระร่ำรินมิสิ้นสาย มวลหมู่สรรพสัตว์ยังได้พึ่งพาพึ่งพิงป่าไม้ ได้อิงอาศัยในอ้อมเอื้อโอบ อันเป็น.. *วัฎฎโลกแห่งความเป็นสร้อยโซ่ชีวิตธรรมดาๆ* ให้.. สาวบ้านป่าสาวบ้านนายังมิทิ้งถิ่น มาถวิลรักการใช้ชีวีแบบคนเมือง จน.. ต้องเปลืองตัวเปลืองกาย ไร้สุขสงบ มิค้นพบรักแท้ แพ้เงินงาม ที่ลามไหม้ ให้ไร้สิ้นวัฒนธรม ประเพณีแสนมีค่า ไร้สิ้นซึ่งโลกเงียบงาม ... นิยามวิถีบ้านป่า บ้านนา บ้านทุ่ง นอนมุ้ง.. มิเปลืองน้ำมันแพง แก่งแย่งกันเบียดเบียน ทรัพยากรธรรมชาติ จนใกล้วายวอด พอกับ.. จิตวิญญาณ.. ที่กำลังถูกหลอมด้วย*กระแสมนต์มายาวัตถุ*จนมืดบอด มอง..เห็นผิดเป็นชอบ ไม่เห็นความหายนะ อวสานแห่งระบบโลกาภิวัฒน์ อันจัก..ยากดำรงธำรง.. หากมวลมนุษยชาติยังหลงละเมอทำลาย ที่.. ทั้งสงครามน้ำมันและน้ำสะอาด กำลังจะกรายใกล้ตามมาให้ทั่วหล้าโลก จะพบความวิปโยค โศกสะเทือนในไม่นานช้านี้ นะคนดีที่รัก... เธอ... หลับตาช้าช้า อย่างเหนื่อยล้า เหนื่อยอ่อน ในเรียวตาแห่งร่างอรชร..โศกซึมซึ้ง เมื่อรำลึกนึกถึงใครบางคน ในกลางกมลอันแสนอ่อนหวานอ่อนไหว.. และแล้ว... พลัน....! พราวดอกไม้ทิพย์ในดวงใจ ก็.. ผลิช่อจากกอตระการพราวพร่าง*ดั่งอัญมณี* คน... ที่รู้จักเธอดี..คนที่มากมีเมตตา.. และ สอนสัจจะ..ล้ำค่า ให้ซึ้งค่า..ซึ้งใจ ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ผู้แสนประเสริฐสุด ได้มา.. ค้นหาทางวิมุติให้หลุดพ้นทุกข์พันธนา โดยการ.. บำเพ็ญเพียร*รักษาศีลทานภาวนา* พบทาง.. สายกระจ่างจ้า..*วิปัสสนา..กัมมัฎฐาน* จนพา.. ให้จิตได้พบว่าง ความสว่างไสว...เฉกเช่น..*เพชรจรัส..* ด้วย.. รัศมีสว่างเย็น.. เป็น... ดั่งดวงรัตนมณี *หนึ่งในร้อย*นิรันดร์...!! ......................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song12.html ชั่วฟ้าดินสลาย ชั่วดินฟ้า รัก เธอ เสมอ ใจ ที่ ฉัน รำ พัน ทุก วัน ฝันไปถึงเธอ อยากให้เธอ หวาน ใจ อยู่ ใกล้ พรอด รัก ร้อย เรียง ร่วมเคล้าเคียง ฉันและเธอ ก่อนเข้านอน ฉัน วอน ฝัน ไป เพ้อ ครวญ ภาพเธอหลอน ให้ชวน ละเมอ อยากให้เป็น ของ เธอ ชั่ว ฟ้า ดิน ได้ อย่า มี อันใดพรากไป ไกลกัน ก่อนเข้านอน ฉัน วอน ฝัน ไป เพ้อ ครวญ ภาพเธอหลอน ให้ชวน ละเมอ อยากให้เป็น ของ เธอ ชั่ว ฟ้า ดิน ได้ อย่า มี อันใดพรากไป ไกลกัน...
พุด 18 พ.ค. 2549 10:12 น. - ID 89356 
1130
9
0
18 พฤษภาคม 2549 10:31 น. - comment id 577927
บันดาลใจจากบทความ *สงครามน้ำเกิดขึ้นแล้ว..* โดย ภัสน์วจี ศรีสุวรรณในนิตยสาร Anywhere ฉบับล่าสุด เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศหน้าร้อน และ ให้สอดคล้องกับวันน้ำโลกปี2006* เมื่อวันที่22มีนาคมที่ผ่านมา
18 พฤษภาคม 2549 10:46 น. - comment id 577937
ทว่า.. ปัญหาใหญ่และใกล้ตัวคนเมืองทั่วโลก ก็คือ.. การเติบโตและขยายตัวของสังคมเมือง ที่ยิ่งทำให้.. ปัญหาการขาดแคลนน้ำ รุนแรงหนักหน่วงยิ่งขึ้น
ด้วย ประชากรที่มากกว่า 20 ล้านคน ความต้องการน้ำ จึงพุ่งสูงขึ้นเป็นเงาตามตัว ทะเลสาบชานเมืองที่ เคยเป็นแหล่งน้พดิบถูกสูบไปใช้ จนแห้งเหือดราวกับทะเลทราย
18 พฤษภาคม 2549 10:57 น. - comment id 577945
18 พฤษภาคม 2549 11:07 น. - comment id 577953
พี่พุด............... กว่าจะเห็นป่านนั้นคง ไม่อยู่รอด และต้องตาย เกิด ตายเกิด ไม่รู้กี่หนนะ คนเราเนี่ย
18 พฤษภาคม 2549 11:07 น. - comment id 577954
พี่พุด............... กว่าจะเห็นป่านนั้นคง ไม่อยู่รอด และต้องตาย เกิด ตายเกิด ไม่รู้กี่หนนะ คนเราเนี่ย
18 พฤษภาคม 2549 11:07 น. - comment id 577955
18 พฤษภาคม 2549 11:22 น. - comment id 577963
18 พฤษภาคม 2549 11:37 น. - comment id 577970
ขณะที่มาร่วมวิตกเป็นทุกข์กับสภาวะเมืองไทยจะขาดแคลนน้ำ ฝนก็ยังกระน่ำอยู่บนหลังคาไม่ราลงเลย อิอิ เราจะขาดน้ำไม๊นี่ อิอิ
18 พฤษภาคม 2549 11:47 น. - comment id 577972
18 พฤษภาคม 2549 11:50 น. - comment id 577973
ขอบคุณพี่พุดที่นำสาระสิ่งดีๆมาบอกต่อเพื่อสืบสานทั้งที่ภาวะปัจจุบันนี้จะเหมือนกับการแก้ที่ปลายเหตไปแล้วก็ตามแต่คงไม่สายถ้าเราจะร่วมใจกันในการอนุรักษ์ดุแลธรรมชาติหรือสิ่งต่างๆให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดนะคะ รักน้ำใจงามของพี่พุดค่ะ
18 พฤษภาคม 2549 12:30 น. - comment id 577988
ถ้าผมได้คำเยอะขนาดพี่พุดนะ ผมเขียนเรื่องสั้น นิยายได้สบายเลย ผมมีเรื่องแต่ไม่ค่อยมีคำ..
18 พฤษภาคม 2549 14:18 น. - comment id 578020
สวัสดีค่ะ พี่พุด มาอ่านงานงามๆของพี่พุดค่ะ
18 พฤษภาคม 2549 22:33 น. - comment id 578166
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
