..๏ ยินน้ำเสียงหม่นหมองเราข้องจิต เรานั้นคิดมากไปหรือไรหนอ กระทั่งสิ้นปุจฉาน้ำตาคลอ เราฤๅก่อกวนเขาจึงเศร้าใจ เราปราศคำอธิบายมาหมายอ้าง แต่ทุกอย่างซื่อตรงอย่าสงสัย หากอักษรก่อกลเหมือนมนตร์ใด ศึกษานัยกลอนก่อนคิดค่อนความ ครั้นประจักษ์หัวใจเขาไหวคลอน เราร้าวรอนขมขื่นดั่งหมื่นหยาม โอ้รักที่ปรากฏเคยงดงาม กลับกลายทรามสูญค่ามิน่ายล รอยแผลบนร่างกายมองไม่มี ไยคราวนี้เจาะจงมาส่งผล ช่างเจ็บลึกชอนไชหัวใจตน เกินจะค้นสักเสี้ยวมาเยียวยา ๚ะ๛
อัลมิตรา 30 พ.ค. 2549 12:48 น. - ID 89757 
1685
11
0
30 พฤษภาคม 2549 13:49 น. - comment id 580610
แวะมาอ่านค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 13:55 น. - comment id 580613
รอยแผลเจ็บภายนอกกายยังพอรักษาหาย แต่รอยแผลเจ็บช้ำ ซ้ำ ๆ ในหัวใจ ยากจะรักษานะคะ หมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจของเราให้ดี
30 พฤษภาคม 2549 14:55 น. - comment id 580640
แสนรัดทดสลดใจในถ้อยคำ ที่กล่าวย้ำความนัยให้เฉลย แต่วานก่อนตราบวันนี้พี่มิเคย- ให้ทรามเชยคนดีมีน้ำตา ศรัทธารักมั่นคงซื่อตรงภักดิ์ มิประจักษ์กลับหมายว่าไร้ค่า แค่เพียงความนิดน้อยถ้อยวาจา กลับเก็บมาระรานดุจพาลกัน ขอโทษนะคนดีตัวพี่ผิด ที่รอนริดหัวใจให้โศกศัลย์ นับแต่นี้ต่อไปในวารวัน จะคงมั่นมิเอนไหวในอารมณ์...
30 พฤษภาคม 2549 15:01 น. - comment id 580645
คงจะทำความเข้าใจยากแล้วละ เปลี่ยนคนใหม่เถอะ เอาแบบบึกบึนโขกสับไม่เจ็บนั่นแหละ อิอิ
30 พฤษภาคม 2549 16:14 น. - comment id 580667
หากเป็นแผลเปื่อยๆต้องยาเหลือง อย่าคิดเปลืองใส่ทิงเจอร์ไปด้วยหนา แผลสดๆยาแดงราดลงมา แสบอุราสะใจซะไม่มี
30 พฤษภาคม 2549 16:49 น. - comment id 580680
พอดีฟังเพลงสิงโตหน้าโบสถ์มาประทับใจ ในเนื้อเพลงท่อนนี้มากครับ โกรธกันไปทำไม เจ็บหัวใจของตัวเอง โกรธกันแล้วจะวังเวง ร้องเพลงแล้วใครจะฟัง
30 พฤษภาคม 2549 18:06 น. - comment id 580697
แวะมายิ้มให้ครับ
30 พฤษภาคม 2549 18:08 น. - comment id 580699
เมื่อประจักษ์หัวใจเขาไหวคลอน เราร้าวรอนขมขื่นดั่งหมื่นหยาม เปรียบรักเคยปรากฏแสนงดงาม กลับกลายทรามสิ้นค่ามิน่ายล .................... เมื่อเห็นแล้วข้าน้อยสมควรถอย และลบรอยเท้านั้นให้มันหาย ลบทั้งความทรงจำและร่างกาย ให้มันกลายเป็นเพียงอดีตเอย กลอนเพราะๆๆ แวะมายิ้มมาเยี่ยม
30 พฤษภาคม 2549 19:02 น. - comment id 580719
ว่าจะชวน เรไร ในกลอนที่เขาเขียน นะ
30 พฤษภาคม 2549 19:12 น. - comment id 580726
มีหัวใจให้มองทั้งสองด้าน หากเธออ่านเพียงครึ่งฤๅซึ้งได้ ที่หม่นหมองข้องจิตคิดถึงใคร ย่อมมิใช่เพราะปลื้มจนลืมเธอ เราผูกพันกันมานานกว่านั้น และนับวันยังเพิ่มเติมเสมอ ร่วมทุกข์สุขเกินกว่าคำว่าเกลอ เกินกว่าเพ้อกว่าพร่ำด้วยคำใด แม้เศร้าหมองหม่นมีมากี่หน มิเคยมีสับสนถึงคนไหน มองดวงตาเสมือนจ้องมองดวงใจ เจ็บเท่าไร--เธอเศร้า--เจ็บเท่ากัน
30 พฤษภาคม 2549 22:11 น. - comment id 580752
คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ .. ขอบคุณค่ะ คุณแอ็ปเปิ้ล .. หากเขาบอกว่าเราคือหัวใจของเขา เขาก็ควรรักษาหัวใจของเรา คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ย้อนเวลากลับไปมิได้ดอก เพราะเราชอกเสียจนเกินทนไหว กี่ล้านถ้อยคำมอบมาปลอบใจ ชดเชยน้ำตาไหลจะได้ฤๅ คุณฤกษ์ .. สงสัยจะเป็นอย่างนั้น ว่าแต่ว่า แบบนางพันธุรัตน์ สเปคยังคะนั่น ไอซ์ ..สมัยนี้ใช้เบตาดีนแล้วนะ ไม่แสบด้วย คุณชัยชนะ .. งอนแล้วจะได้มีขนมกินเวลาเขาง้อ .. มันเป็นวิธีประหยัดได้อย่างหนึ่งนะคะ คุณก่อพงษ์ .. อั่นแน่ ตะกี้ไปหัวร่อ ฮ่า ฮ่า .. รู้น๊า คุณ น.นิรัติศัย .. บทพิสูจน์ชัดเจนกฏเกณฑ์กล่าว ทุกเรื่องราวสื่อมาควรล่าถอย ความทรงจำทั้งหมดปลดเลื่อนลอย ไม่ขอคอยต่อไปให้ลบเลือน คุณครูใหญ่ ฯ .. เห็นแล้วค่ะ ตามสะดวกเลย ให้เขาตอบเองนะคะ ถ้าเขาไปคุณครูใหญ่คงดีใจมาก :) เอาใจช่วยค่ะ คุณสวมรอย .. เราผูกพันกันมากว่าห้าปี ไม่เคยมีเรื่องราวให้ร้าวฉาน หวังจะสร้างรักซึ้งหนึ่งตำนาน กลับพบพานคนสวมรอยนึกน้อยใจ
31 พฤษภาคม 2549 00:27 น. - comment id 580769
อัลมิตรา เขียน (รอยเจ็บ) :- รอยแผลบนร่างกายมองไม่มี ไยคราวนี้เจาะจงมาส่งผล ช่างเจ็บลึกชอนไชหัวใจตน เกินจะค้นสักเสี้ยวมาเยียวยา ๚ะ๛ รอยแผลใจ ------------------- ความเจ็บปวดรวดร้าวที่เข้าแทรก นี้ช่างแปลกใจจริงยิ่งค้นหา ก็ให้ยิ่งสับสนปนเวทนา อนิจจาหัวใจฟูมฟายระทม แผลที่กายใช้ยามาผสาน แผลแสบซ่านกลางใจยาใดผสม จึงจะรักษาให้คลายระบม ลองยาขมสักคราจะเป็นไร \"หวานเป็นลมขมเป็นยา\" ตำราเก่า คิดจะเอามาแก้ยิ่งแย่ใหญ่ เพราะจิตเจ้าเร่ารอนดั่งฟืนไฟ อนาถใจยิ่งนักหนักอุรา หนักจนแบกแจกจ่ายใครพบเข้า ใส่ไฟเผาเสียซ้ำหนำใจข้า ให้สูญลงตรงนี้วจีบีฑา ยังมิทันพบหน้าสาละวน เกินเยี่ยวยา \"นารีใจพิฆาต\" ดั่งมีกรรมข้ามชาติมาให้ผล คงเป็นเพราะฉันไม่ยอมจำนน สิ่งที่เธอฝึกฝนมาเนิ่นนาน ฉันคงเป็นคนโง่คุยโตเขื่อง บอกมิเชื่องสอนมิจำซ้ำฟุ้งซ่าน พระมิโปรดแล้วหนอส่อสันดาน อันธพาลจริงแท้แย่เยี่ยวยา --------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๔๙ ขอคำชี้แนะด้วยเด้อ เพิ่งจะสะเหร่อเข้ามา มิทันดูตาม้าตาเรือ...อ่ะเจ้า
31 พฤษภาคม 2549 08:04 น. - comment id 580778
แหม.. หัวใจลึกลับจัง แล้วมีซ่อนเร้นหรือเปล่าล่ะ
31 พฤษภาคม 2549 05:35 น. - comment id 580794
ความน้อยใจ เป็นอารมณ์อย่างหนึ่ง... ให้เวลาตัวเองสักนิด แล้วเอี้ยวตัวกลับไปมอง อาจเห็น บางคน...กำลังยืนรอเราด้วยความน้อยใจเช่นกัน เมื่อคืนฝนตก อากาศเช้านี้ดีจังค่ะ
31 พฤษภาคม 2549 07:29 น. - comment id 580800
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song112.html ดัง แก้วบาง เขา ทุบ ทิ้ง แตก ใจ ฉันแหลก เพราะน้ำมือเธอ ปวด ช้ำ คร่ำครวญ พร่ำเพ้อ เคย ไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมา คำ ทุกคำ ล้วน ซ้ำ หยาม เหยียด คำ รังเกียจนั้นเหลือระอา เทอด ทูนเธอ ดั่งเจ้า ชีวา ไย ถึงฆ่า ฉันลง คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดัง ใจ ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน ดั่ง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน ใจ ฉันมัน ง่าย เอง คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดังใจ ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน ดัง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน ใจฉันมัน ง่าย เอง...
31 พฤษภาคม 2549 08:17 น. - comment id 580816
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ แม้รอยแผล ที่เจ็บลึกไม่บรรเทา แต่เราอย่าเจ็บนานแลยนะค่ะ มันทรมาน... รักษาสุขภาพนะค่ะ
31 พฤษภาคม 2549 09:08 น. - comment id 580833
ความหม่นหมองน้ำเสียงเพียงพบเห็น ยากจะเป็นบรรทัดวัดใจได้ เหลือบตามองต้องสะท้านสุดหวั่นไป โถก็ใครไหนเล่าที่เฝ้าทำ
แก้วประเสริฐ.
31 พฤษภาคม 2549 12:39 น. - comment id 580877
คุณคนตัวเล็ก .. อัลมิตราดูแต่ตาม้า ตาเรือมองทีไร ไม่เคยเจอ เอาแบบนี้ละกัน ผิดตกยกเว้น รับแต่ชอบ เนอะ .. ย้อนรอยคำ \"นารีใจพิฆาต\" ช่างสามารถหยิบเทียบเปรียบเหมาะสม หรือฝากความวางให้บางใครตรม ยามรักล่มเพราะนางนึกหมางใจ \"หวานเป็นลมขมเป็นยา\" ตำราอ้าง ซึ่งตัวอย่างเห็นชัดปัดสงสัย คนตัวเล็กอุรามากอาลัย แดดเช้าไม่อบอุ่นดั่งคุ้นเคย จริงไหมเปล่าเราเพียรมาเขียนตอบ ชอบไม่ชอบโปรดพร่ำคำเฉลย หยาดอรุณวุ่นใจบางใครเชย พ่อคุณเอ๋ยแอบบ่นเป็นกลกลอน หากวางลอบรักแล้วมิแคล้วกู้ รักอาจไกลเกินกู่ผู้รู้สอน จะว่าหลงก็มิคล้ายหมายวิงวอน จึงออดอ้อนซมซานถึงปราณรดี คุณเพรง.พเยีย .. ประมาณนั้นกระมังคะ ต่างก็น้อยใจ เพราะมีใจเดียวจึงน้อยใจค่ะ :) คุณพุดพัดชา .. ชอบนะ เพลงนี้ ชอบที่ฮอปเปบเปอร์ร้องประสานเสียง ใครกันนะ มาทุบแก้วให้แตก อัลมิตราจะเอาไปเขวี้ยงใส่เขาน่ะ คุณกุ้งก้ามกราม .. จุ๊ ๆๆ ไก่หลับอยู่ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. เจ็บนี้อีกนาน เจ็บนี้ไม่ลืม ..เหมือนเพลงของพงศ์พัฒน์ค่ะ คุณแก้วประเสริฐ .. ไม่มีใครทำหรอกค่ะ ว่าแต่ว่า มีหนังสะติ๊กมั๊ย จะเอาไปยิง..
31 พฤษภาคม 2549 21:42 น. - comment id 581036
ใครนะเป็นคนทำ ที่ทำให้เธอยังคงจำ
31 พฤษภาคม 2549 21:53 น. - comment id 581044
รอยบางรอย ไม่ยากต่อการค้นหาที่มาแห่งรอยนั้น แต่บางรอย ก็ไม่ปรากฏแหล่งแห่งความเจ็บปวด รอยที่ถูกสร้างขึ้นมา บางทีก็เพื่อจะให้สาสมแก่ใจ และรอยบางรอย ยังอยากให้จารึกไว้ เพื่อที่ใจจะจดจำ สวัสดีค่ะ คุณลักษมณ์ :) ฝนตกหนักมากเลย ความจริงอัลมิตราหลับไปแล้ว แต่ก็ตื่นเพราะเสียงฟ้าร้อง บรรยากาศที่ชุ่มแฉะไปด้วยน้ำฝนในตอนนี้ สิ่งดี ๆ กำลังจะมีตามมา .. หวังไว้เช่นนั้นค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
