..๏ โลกนี้หนอกว้างใหญ่เกินใจคิด มากถูก-ผิดชี้แจงแหล่งปัญหา เรื่องยุ่งเหยิงมากล้นคนอัตตา โลกที่ว่าจึงชุลมุนดูวุ่นวาย เมื่อหลบจากโลกใหญ่ไปโลกเน็ต ก็อึงเอ็ดอลวนกลหลากหลาย ท่ามผู้คนรวนเรเล่ห์อุบาย มีเรื่องร้ายซ่อนประเด็นเขม่นกัน เพราะงานหนักเกินแบกจึงแยกบท จึงปรากฏอีกร่างระหว่างฝัน ร่ายอักษรวางไว้ไร้รางวัล หวังแค่นั้นระบายตนบนกานท์กลอน แต่ทุกอย่างเป็นไปใช่ตามนั้น ความอัดอั้นกลับกลายมิถ่ายถอน ณ เวทีบ้านกลอนไทยคล้ายโรงละคร มันซับซ้อนมิเหมือนบ้านเรือนใด สรุปว่าโลกกว้างเกินหยั่งคิด หากยึดติดคงแย่ยากแก้ไข ส่วนโลกเน็ตก็ลำบากหลากเภทภัย หลีกเลี่ยงได้แค่ปิดจอก็เลิกความ ๚ะ๛
อัลมิตรา 22 ก.ค. 2549 13:17 น. - ID 91324 
1592
7
0
24 กรกฎาคม 2549 09:25 น. - comment id 591128
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. :) เกิดอะไรขึ้น มาเขียนโคลงภาษาอังกฤษ แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงเป็นใย ช่วงนี้อัลมิตราดูเหมือนแค่นเขียนยังไงก็ไม่รู้ เขียนเอาแต่ใจตนเอง .. ไม่ดีเล้ย
22 กรกฎาคม 2549 13:36 น. - comment id 592117
โลกก็กว้าง ทางก็ไกล ใจก็ลึก นั่งตริตรึกแล้วถอนใจอยากไห้หวน โรงละครซ่อนแง่แค่เชิญชวน เราร่วมรำในขบวนเต้นรำเพลิน เป็นตัวเอกเสกสร้างอย่างเคยฝัน อาจจะผันตัวประกอบระหกระเหิน บางทีอาจบทบาทเป็นส่วนเกิน คนมองเมินหมางใจไม่แลมา หลากละครซ่อนไว้ให้ขบคิด เพียงแค่ปิดเปลือกปลอมยอมหมดท่า โลกทั้งใบก็แค่นั้นฝันมายา ปิดเปลือกตาก็จบสิ้น ... ไม่ยินยล โลกก็กว้าง ทางก็ไกล ใจก็ลึก ไหวรู้สึกตามโลกผันฉันสับสน นิ่งมองโลกโศกสุขทุกข์ระคน เศร้าเพียงหนแล้วผ่านไป ... เรื่องใหม่มา. มาทักทายคุณอิมค่ะ : )
22 กรกฎาคม 2549 15:02 น. - comment id 592135
สวัสดีค่ะ โรงละครแห่งนี้ คุณคงเป็นนางเอก... มะกรูด คงเป็นตัวประกอบสินะ เล่นกันไปคะ อย่าคิดอะไรมาก ... หลอกกันไป ลวงกันไป อะไรที่สุขใจทำกันไป...
22 กรกฎาคม 2549 15:19 น. - comment id 592142
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โลกนี้ไม่เที่ยง โลกนี้เป็นทุกข์ โลกนี้ไม่มีตัวตน รู้จักปล่อยวางน่ะดีแล้ว อย่ายึดมั่นถือมั่น แล้วจะได้พบความสุข.....ความสงบในจิตใจ..... สาธุ.........
22 กรกฎาคม 2549 15:28 น. - comment id 592146
ติดตามผลงานคุณอัลมิตรามากว่าสองปี ชื่นชมเนื้อถ้อยความหมายในงานของคุณมาโดยสม่ำเสมอ ไม่แน่ใจนักว่า อารมณ์ที่สัมผัสได้จากตัวอักษร จะสืบเนื่องมาจากอารมณ์จริงในตัวตน หรือเป็นเพียงเพื่อความจรรโลงใจที่รจนาขึ้นมา มาบัดนี้ จากการติดตามเรื่องราวต่างๆ มาโดยตลอด ก็เหลือเพียงคำกล่าวทิ้งท้ายไว้ให้ว่า น่าเสียดายนัก จากงานเขียนทั้งเรื่องสั้นและบทกลอน กาพย์ ฉันท์ โคลง และงานประเภทอื่นๆ ที่คุณอัลมิตราเขียน เคยงดงาม น่ารื่นรมย์ น่าชื่นชม บัดนี้มันเปลี่ยนไป จากคนที่เคยติดตามมาตลอดโดยมิเคยทิ้งอักษรใดในหน้างานคุณให้แปดเปื้อน แม้อักษรนั้นจะแสดงความชื่นชมก็ตามที อนิจจา หากวันนี้งานคุณจะน่ารื่นรมย์เท่าวันวาน ก็ไม่รรู้เหมือนกันว่า จะสามารถดึงความสวยงามน่าชื่นชมให้กลับมาในหัวใจคนที่ติดตามงานคุณ ได้เหมือนดั่งวันวานหรือ? จึงตัดสินใจทิ้งอักษรไว้เป็นครั้งแรกในรอบเวลากว่าสองปี และมันคงเป็นครั้งสุดท้าย มอบไว้ให้ด้วยความระลึกถึง
22 กรกฎาคม 2549 16:19 น. - comment id 592162
ฮ่าๆๆๆถูกต้องแล้วยอดหญิง การปล่อยวางคือ สิ่งที่ลดความฟุ้งซ่านได้อย่างดีจ๊ะ
แก้วประเสริฐ.
23 กรกฎาคม 2549 04:59 น. - comment id 592236
งานเขียนของอัลมิตรา ยังงามอยู่เสมอครับ
23 กรกฎาคม 2549 11:12 น. - comment id 592292
โลกจำลองมองนานพาลเวียหัว นั่งจ้องจอตามัวเกิดปัญหา โลกใบจริงยิ่งป่วยเกินเยียวยา หันกลับมาโลกส่วนตัวกั้นรั้วภัย อ่านบทกลอน ..อ่านข้อความฝากถึง แล้วก็ต้องย้อนกลับไปอ่านบทกลอนอีกครั้ง..ชอบและชื่นชมอย่างจริงใจ ขอให้หายเหนื่อย หายเพลียจากการงานและการใช้ชีวิตนะคะน้องอัลมิตรา
23 กรกฎาคม 2549 14:40 น. - comment id 592332
ตามประสาคนชาวบ้านธรรมดา เราก็เห็นด้วยกับ คุณ คนชื่นชมผลงานของคุณ แต่กลับคิดเอาว่า อัลมิตรา พยายามแต่งแบบช่าวบ้าน ๆ ให้ได้ซาบซึ้งเข้าใจกันทั่วถึง นาน ๆ จึงจะวิจิตรบรรจงแบบเลิศรูสักครั้งมากกว่า อิอิ
23 กรกฎาคม 2549 19:37 น. - comment id 592363
โลก.. จำเจ ในโลกจริงหมุนวนสับสนนัก จะหยุดพักชั่วคราวก้าวหลีกหนี เพื่อตั้งหลักสร้างสมอารมณ์ดี พร้อมราวีภายนอกจึงออกไป เข้ามาอยู่รู้สิ้นอินเตอร์เน็ต คนล้านเจ็ดมาหน้าพออาศัย อีกล้านแปดหลงเชื่อไม่เหลือใด แม้แต่ใจให้ช้ำหากนำพา ความแตกต่างตรงไหนแค่ไร้เสียง มิอาจเลี่ยงเช่นกันหลากปัญหา ความจำเจแพร่หลายในมายา อนิจจาปิดเครื่องเรื่องยังมี.. คล้ายๆ ผมจะยุ่งน่ะ ไม่เหลือไดร์..แหะ แหะ..
23 กรกฎาคม 2549 22:56 น. - comment id 592414
คุณแดดเช้า .. เพราะต่างคนต่างใจหากไต่สวน บางเรื่องมิสมควรให้หวนกล่าว อาจมีคนแค้นเคืองในเรื่องราว ปากปูดปาวโพทนานินทากัน ดุจนิยายท่านชมหลากปมเงื่อน ซึ่งกลาดเกลื่อนเพ้อพกสิ่งผกผัน เท็จหรือจริงรู้ได้ในนานวัน ต่อหน้าที่เห็นนั้นอาจปั้นเติม คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ต่างคนต่างมีมุมมอง ต่างคนต่างความคิด ค่ะ นายเมา .. :) ไม่เที่ยง พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว คนเคยชื่นชม .. ..๏ ใบบางยังอาจพลิ้ว...........ปลิวลม หินแกร่งยามต้องลม...........กร่อนได้ นิลเพ็ชรเกร็ดมณีชม...........ยังเปลี่ยน ทรงแฮ ดวงจิตคนนั่นไซร้.................เล่ห์นี้ดังกัน ๚ะ๛ คุณแก้วประเสริฐ .. ไม่รู้จะถือไว้ทำไม วุ่นวายแท้ ๆ คุณกันเอง .. ขอบคุณค่ะ พี่ดอกแก้ว .. อัลมิตรามีความสุขนะคะ รู้สึกดีที่ได้ทำกิจกรรมมา เรื่องเหน็ดเหนื่อยต่างๆ ไม่มีแล้วค่ะ คุณฤกษ์ .. ขอบคุณค่ะ ที่ห่วงใย และเข้าใจ คุณกุ้งหนามแดง .. ฮา วรรคสุดท้าย เล่นเอาอัลมิตราจนแต้ม ตอบไม่ถูกเลยค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
24 กรกฎาคม 2549 07:45 น. - comment id 592446
shut down and keep out..away no tears in all dayall night sadness donw it lay.don\'t care spend all your life.and heart go on ....แค่โคลงภาษาไทยก็จะตายอยู่แล้ว กระแดะเขียนภาษปะกิต..นายบินเดี่ยว... ...อย่าลืมทานยานะลิง...
27 กรกฎาคม 2549 10:52 น. - comment id 593222
ดีแล้วตามใจตัวเอง...โลกเป็นของเรา .......เป็นแรงใจให้นะคะ
27 กรกฎาคม 2549 17:37 น. - comment id 593247
ขอบคุณค่ะ คุณทางแสงดาว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
