เริ่มเห็นแล้วแววรักจากตาเจ้า
เริ่มเห็นแล้วแววเศร้าเริ่มจางหาย
เริ่มเห็นแล้วแววใจอำไพพราย
เริ่มเห็นแล้วแววเหงาคลายมลายลง
จึงมอบรักมอบหัวใจให้เธอสิ้น
ยิ่งได้กลิ่นของรักจริงฉันยิ่งหลง
จึงหวังว่ารักนั้นจะมั่นคง
ไม่เคยรู้พิษสงของรักเลย
แล้วเริ่มเห็นแววดาววายจากปลายฟ้า
แล้วเริ่มเห็นว่าแววตาเริ่มชาเฉย
แล้วเริ่มเห็นแววเหงาเศร้ากลับเหมือนเคย
แล้วเริ่มเห็นแววใจเผยว่าเยือกเย็น
รักจึงจางเหมือนอย่างดาวที่พราวพร่าง
รักจึงร้างเหมือนอย่างที่มีให้เห็น
รักจึงหมองเหมือนมืดฟ้าเวลาเย็น
น้ำกระเซ็นจากตาไหลบ่านอง
10 พฤศจิกายน 2549 09:41 น. - comment id 625078
ฝากติชมค่ะ พิมพ์ผิดพิมพ์พลาดหวังว่าท่านๆ ทั้งหลายคงให้อภัยนะคะ

10 พฤศจิกายน 2549 09:44 น. - comment id 625082
ม่ายเป็นราย...คนไทยอภัยกันด้าย 'บายมากจ้า เรื่องจิ๊บ จิ๊บ ศรรกราพิมพ์ผิดบ่อยไป

10 พฤศจิกายน 2549 11:10 น. - comment id 625103
แวะมาทักทายครับ พิมพ์ผิดต่างกับสะกดผิดนะครับ เรื่องตัวสะกดและวรรณยุกต์เป็นสิ่ง สำคัญมากๆ..พิมพ์ผิดบ้างก็ไม่น่าจะเป็นแต่สะกดผิด..น่าจะรีบแก้ไขครับ... ร่วมด้วยช่วยกัน..ดูแลภาษาไทยของเรากันดีกว่า..แล้วคุยกันใหม่นะครับ

10 พฤศจิกายน 2549 11:30 น. - comment id 625107
มาเยี่ยมขอรับท่าน อ่านกลอนงามครับ
แก้วประเสริฐ.

10 พฤศจิกายน 2549 12:58 น. - comment id 625143
ขอบคุณท่านค่ะ

10 พฤศจิกายน 2549 22:48 น. - comment id 625321
เริ่มเห็นแล้วแววรักที่มักให้ เริ่มเห็นแล้วแววห่างไกลการถอยหนี เริ่มเห็นแล้วแววน้ำตาทุกนาที เริ่มเห็นแล้วแววฤดีที่ช้ำตรมขอให้คุณเห็นแต่แววความสุขนะค่ะ

12 พฤศจิกายน 2549 01:21 น. - comment id 625845
สิ้นรักในแววตาที่เคยสบ สิ้นหวังลบรอยรักจักสานต่อ สิ้นเยื้อใยในคำพูดให้เฝ้ารอ สิ้นแล้วหนอความรักเราจบสิ้นลงชอบนะ
