27 มกราคม 2550 11:16 น.

บันทึกในคืนเหงา.....ของนางฟ้าผู้อาภัพ

ในคืนเหงาของคืนนี้.......นางฟ้าคนดีต้องร้องไห้คนเดียวตามลำพัง

เหมือนกับคืนก่อนๆ      นางฟ้าเกเรตนนี้มีน้ำตาที่หลั่งไหลพรั่งพรูออกมา

ดุจสายฝน        ละอองไอของน้ำตาสานถักทอก่อรูปร่างเป็นแพรน้ำค้าง

เพื่อห่มห่อไอช้ำของยามราตรี         มีแสงดาวที่กะพริบระยิบระยับส่องแสง

มาเยือนเยี่ยมเย้าหัวใจเหงาๆให้หยุดร้องไห้     แต่คืนนี้ดวงดาวน้อยใหญ่

หายไปไหน       ไม่มาหา     ส่องแสงเหมือนเช่นเคย

*****ดวงดาวจ๋าลาร้างห่างไปไหน

รู้หรือไม่นางฟ้าก่นปนกำสรวล

หนาวน้ำค้างพร่างพรมห่มร่างนวล

ใจไห้หวนโหยหาน้ำตาคลอ..***

                 คิดถึงดาว.....คิดถึง............