19 กุมภาพันธ์ 2547 12:16 น.
sun strom
บทกลอนนี้ สำหรับ ซีอิ้ว ที่ฉันรัก
ซีอิ้ว เป็นลูกสุนัขพันธ์ผสม ( ล๊อดไวเลอร์ กับ ดัลเมเชี่ยน ) อายุ 10 เดือน
เพศผู้ ตัวสีดำมันสนิท แต่หน้าอกและขาเป็นลายจุด นิสัยขี้เล่น
ร่าเริง ซุกซน ประจบมาก ชอบกระโดดกอดและชอบนั่งตัก ( รู้ไม๊ว่า
ตัวใหญ่ พ่อหนักน้ะ ) เวลาอาบน้ำให้เสร็จชอบเล่นเย่อผ้าเช็ดตัว
กินง่าย ถึงเวลานอนบอกว่า ซีอิ้ว เข้านอนลูก จะเดินเข้ากรง
นอน นอนกัดของเล่นหลับปุ๋ยเลย พอตอนเช้าพ่อจะมาเปิดกรง
ให้ออกมาวิ่งเล่น เช้า - เย็น ได้เห็นกัน
แต่คืนวันที่ 18 ก.พ. 2547 เวลา 2000 น. พ่อกลับมาจาก
ทำงานนอกบ้าน ซีอิ้ว ไม่วิ่งมารับ ( คงมาไม่ไหวแล้ว )
เรียก ก็ไม่มา นอนอยู่ที่ประตูทางเข้าบ้าน ไอและหอบมาก
พ่อ - แม่และลูกชาย รีบอุ้มขึ้นรถพาไปหาหมอทันที
หมอรักษาพยาบาล ฉีดยาให้ 2 เข็ม ให้ยาเม็ดมากิน อีก 3 ซอง
ตอนกลับบ้านแม่ให้แวะซื้อเนื้อตุ๋นที่ชอบไปให้กิน
พอถึงบ้านใส่ชามให้กินก็ไม่กิน ( คงกินไม่ลง ) พ่อป้อนให้
กินได้ 2 - 3 ชิ้น แล้วไม่กินอีก แม่ป้อนยาหลังอาหารให้
จัดที่นอนให้นอนลูบหัวลูบหาง บอกให้หายไวไวน้ะ
ตอนเช้าวันที่ 19 ก.พ. 2547 เวลา 0540 น. แม่รีบตื่นมาดู
จัดหาอาหารไว้ให้ แล้วแม่ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำงาน
พ่อออกมาดูลูบหัวลูบตัว ซีอิ้ว ได้แต่มองพ่อด้วยสายตาเศร้า ฯ
พอพ่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาเห็นซีอิ้วนอนตายแล้ว
พ่อเสียใจจนน้ำตาคลอ สงสารจับใจ
... ขอเขียนบทกลอนไว้อาลัยให้เจ้าน้ะ ....
วันนี้ เป็นวัน ที่ฉันเศร้า
สุนัขเราแสนรักมาตายจาก
ด้วยเพราะรักผูกพันกับมันมาก
รวดเร็วนักจากไปไม่หวนคืน
เคยวิ่งเล่นวิ่งไล่ได้สนุก
คลายความทุกข์จากใจให้กับฉัน
แต่วันนี้ไม่มีเหมือนวันนั้น
ต้องจากกันฉันแสนเศร้าเหงาใจคน
ขอให้เจ้าไปเกิดเป็นมนุษย์
บริสุทธิสุกใสดั่งใจฝัน
มีชีวิตที่สดชื่นทุกคืนวัน
ส่วนฉันนั้น ... ขอย้ำคำ ... จำไม่ลืม ......
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:34 น.
sun strom
ตีสองกว่าง่วงนอนจังนั่งสัปงก
เกือบได้ตกเก้าอี้ให้เจ็บเล่น
อยากโทษนางยาฮูทำเราเป็น
มองไม่เห็นที่นอนหรือไงเรา
อยากจะนอนแต่หากนอนไม่หลับ
ทั้งคอพับอ่อนเอนเช่นไก่เหงา
เป็นเอามากจริง ๆ นะตัวเรา
ไหงติดเจ้ายาฮูไม่รู้ลืม
ทักพี่เสือพี่ก้องไปสองรอบ
ออกมาปลอบใจตัวเองให้สดชื่น
ตั้งใจว่าจะนอนหลับทั้งคืน
ใยเราตื่นนอนไม่ลงโอ้ย...กลุ้มใจ
นั่งฟังเพลงในไดใจหวนคิด
ป่านนี้มิตรคนดีอยู่ที่ไหน
อยู่ห้องไหนหรือว่าคุยกับใคร
หรือหลับไหลด้วยใจสุขปลอดทุกข์ภัย
ทราบหรือเปล่าว่ามีคนคิดถึง
ใจคนึงทั้งร้าวรานทราบหรือไม่
ทุกข์ที่ได้ เหมือนขาดน้ำ ล่อเลี้ยงใจ
เราเป็นไง ไปหรือนี่ ยัยมัทนี
ปะป๋าขา ป่านนี้ คงจะหลับ
ปล่อยลูกรัก เดียวดาย ใจหายหนี
อยู่กับเรื่อน แวดล้อมด้วย สิ่งที่ดี
หากใจนี้ ไม่ต้องการ...สิ่งใดใด
ที่ใฝ่ฝันนั้นหรือคือความสุข
พร้อมหน้าทุกผู้คนไม่ขาดหาย
อยู่พร้อมใน ใต้ชายคา เรือนหลังใหญ่
จึงจะได้ ชื่อว่าสุขถ้วนทั่ว ทั้งใจกาย
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:28 น.
sun strom
พบพานใครคนหนึ่งช่างตรึงจิต
เป็นมิ่งมิตรคนดีน่าโหยหา
เดินเข้า-ออกยาฮูส่งใจมา
เป็นดังว่าเหมือนเช่นคนเจนทาง
ก็ทักทายไปหาว่าสวัสดี..ค่ะ
เขาตอบว่าสวัสดีเช่นกันคร้าบบบบบ
พร้อมกับบอกสำทับห้ามจีบนา
เนื่องจากว่าไม่คิดจะจีบสาวใด
ก็บอกเขาไปอีกว่าทำความรู้จัก
ไม่ได้รักหรือคิดจีบซักหน่อยไฮ้
อย่าพึ่งคิด อย่าห่วง อีกยาวไกล
แค่อยากได้เพื่อนมาพูดคุยกัน
ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์เริ่มก่อเกิด
เล่นเอาเถิด กับจิตใจคิดใฝ่ฝัน
แต่ก็ต้อง เลิกคิด ตัดใจพลัน
ที่เราฝัน มันไม่จริง แค่เพื่อนเอย
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:18 น.
sun strom
ผ่านห้องร้องเพลงมาหน่อยหนึ่ง
ยืนคำนึงถึงใครใจสะท้าน
ถ้อยคำขานขับกล่อมมีมานั้น
ทำเราฝันไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย
แล้วตัดใจละจากห้องดังกล่าว
ใจรวดร้าวแสนว้าเหว่หากก็เฉย
เข้าห้องรักเพื่อดูเขาเอื้อนเอ่ย
คำเปรียบเปรยในความรักสู่กันฟัง
นั่งฟังเขาพรอดรักกันใจหวั่นไหว
เราทำไมไม่มีใครมารักมั่ง
คงจะสุข อิ่มใจ หากได้ฟัง
หวานประดังสู่จิตใจหาใดปาน
พี่เสือจ๋านั่งพักตรงนี้ซักพักนะ
ด้วยมัทจะตั้งใจฟังเขาขับขาน
เรื่องรักใคร่ให้ใจได้เบิกบาน
แสนสำราญเมื่อท่องไปในยาฮู
หวนคิดถึงอาจารย์ติงเป็นยิ่งนัก
ป่านนี้จักทำไรก็ไม่รู้
ทราบหรือเปล่ากระต่ายน้อยออกจากรู
ไปเที่ยวดูคนอื่นเขาพร่ำรักกัน
หากอยู่ด้วย คงได้ ไต่ถามบ้าง
ถามหาทาง ที่จะแปล อิงริชนั้น
เพราะบางคำ บางตอน ที่คุยกัน
แสนอัดอั้น แปลไม่ออก บอกไม่ทัน
จะโต้กล่าวกับเขาก็ไม่ได้
ทั้งที่ใจอยากพูดกับเพื่อนเหล่านั้น
ได้แต่ฟัง คนอื่น เขาคุยกัน
ก็ตัวฉันแปลไม่ออกนอกจากฟัง ...อิอิฝรั่งคุยกันอ่า
เสียงร้องเพลงผ่านมาจากห้องรัก
ให้ประจักษ์ว่ารักนี้หวานเสียจัง
อิ่มเอิบ ปลาบปลื้มเปรียบเหมือนดั่ง
ได้ร้อยชั่ง มานั่งเคียง แล้วเมียงมอง
เป็นค่ำคืน ที่สุขสม อารมณ์หมาย
ด้วยพี่ชาย คนดี คอยสนอง
หาเพื่อน ๆ หาห้อง ให้ได้ลอง
ส่งเสียงก้อง แบบหวานๆ หว่านออกไป
เอ๋...เจอใครคนหนึ่งเข้ามาทักแล้ว
ดูเหมือนแก้ว มาประทาน บันดาลให้
สุขเสียจริง สุขจัง ที่จิตใจ
หวังจะได้ ใครซักคน เป็นเพื่อนกัน
น้องมัทครับวันนี้พอแค่นี้นะ
ด้วยว่ามัน ดึกเกินไป เลยไก่ขัน
วันหลังค่อยมาก็แล้วกัน
ตื่นให้ทันไปทำงานนะแก้วตา
เป็นคืนหนึ่ง ที่เข้าไป ใจอยากฝัน
เป็นคืนวัน ที่อิ่มใจ แค่ไหนนั้น
ก็เรียบเรียง มาให้เพื่อน ได้อ่านกัน
หากไม่มัน ขออภัยมา...ณ ..ตรงนี้เอย
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:09 น.
sun strom
เจ็ดพฤษภาสี่หกตอนตีห้า
ย่างกรายมาที่yahoo พร้อมพี่เสือ
สุดแสนสั่น ตื่นตา แต่ก็เชื่อ
ด้วยหัวเรือมีคนถือมือมั่นคง
ตรงไปห้องร้องเพลงครื้นเครงนัก
ได้รู้จักพี่วิว ดอกหญ้า และคุณฝน
พี่วิวนั้นช่างเป็นคนแสนซุกซน
ชอบสัปดนเข้าซอย...ได้ทุกซอย
เราคนใหม่จิตใจแสนตื่นเต้น
ด้วยว่าเป็นครั้งแรกต้องเรียบร้อย
ไม่กล้าพูดเพียงแต่ยิ้มน้อย ๆ
แล้วรอคอยคำแนะนำจากพี่ชาย
ยังมีต่อค่ะ
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
3150
