29 มีนาคม 2547 10:47 น.

ห่างแค่วัน...ยังคิดถึง

เสาร์อาทิตย์ ติดธุระ มาไม่ได้
ดูเหมือนใจ จะขาดรอน ตอนคิดถึง
ห่างเพียงวัน ฉันนั้น ยังคำนึง
ด้วยติดตรึง คำพูดจา ภาษาใจ

ขอถ่ายทอด เป็นกลอนหวาน ผ่านโพเอม
ใจอิ่มเอม เวลาเจอ หน้าสดใส
อิ่มกายา คลายเหงา สุขฤทัย
เหมือนดั่งได้ น้ำทิพย์ ชโลมกาย

เขาเป็นเหมือน เพื่อนคู่ใจ ให้คลายร้อน
ยามออดอ้อน เขาคอยฟัง ไม่หนีหาย
ยามเรื่องร้าย ผ่านเข้ามา คอยปลอบใจ
เป็นพี่ชาย สุดแสนดี ที่โพเอม

26 มีนาคม 2547 10:48 น.

คนนั่งเรือ

sun strom

เป็นเพียงคน นั่งเรือน้อย คอยข้ามฝั่ง
ด้วยความหวัง ว่าจะไป ให้ถึงฝัน
คนพายเรื่อ คงรำราญ นั่งทุกวัน
มาแบ่งปัน ความรักเขา ตั้งครึ่งใจ

คนพายเรือ แสนใจดี มีที่นั่ง
พร้อมคอยฟัง เรื่องราว อันสดใส
ส่งประกาย ด้วยแรงรัก จากดวงใจ
แล้วทำไม คนพายเรือ ต้องร้างลา

ขอได้โปรด อย่าผลักใส ให้ไปห่าง
อย่าทิ้งขว้าง ให้วังเวง มันช้ำหนา
ขอได้นั่ง เรือลำน้อย ลอยนาวา
ไปจอดท่า คนพายเรือ ได้ไหมเอย

26 มีนาคม 2547 10:36 น.

รักมั่น....นิรันดร

sun strom

ตื่นตอนเช้า เข้าเน็ท พบเพื่อนพ้อง
แต่ใจน้อง คิดถึงพี่ เสียจริงน๊ะ
เสียงร้องเพลง ผ่านยาฮู ได้ฟังมา
ส่งเสียงว่า รักน้องมาก จากหัวใจ

เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รูตัวบ้างไหม
แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ
ดึก ๆ ตื่นขึ้นมาคิดถึงเสมอ
คิดถึงเธอ คิดถึงมาก ทุกลมหายใจ

ขอให้รัก ที่เราให้ แก่กันนั้น
ยั่งยืนมั่น นานแสนนาน ไม่หนีหาย
แม้อยู่ห่าง คนละภาค ไม่เป็นไร
ขอแค่ใจ เรารักกัน แค่นั้นพอ

25 มีนาคม 2547 15:15 น.

... ใครหนอ ...

sun strom

แขนเรียวงาม ยามมอง น้องในรูป
หน้าผากกว้าง ดูน่าจูบ ลูบเรือนผม
อกเต่งตึง สะโพกผาย คล้ายพองลม
แก้มป่องกลม สมคิ้วคาง ช่างงามตา
ใบหน้าอ่อน กว่าวัย มากมายนัก
ทุกคนทัก นี่หรือวัย ใกล้สามสิบห้า
หากไม่บอก หลอกกัน นั้นเชื่อนา
เทเสียงว่า ใบหน้าน้อง ต้องวัยทีน
ผิวสีแทน แสนเนียน กลิ่นกายหอม
อาบน้ำต้อง ครั้งสุดท้าย ใส่โลชั่น
ต่อจากนั้น ทาแป้งหอม อองฟองค์พลัน
หอมทั้งวัน ฉันอยู่ใกล้ ไม่เบื่อเลย