8 กันยายน 2554 21:46 น.

โลกนี้..คือละคร

victoriasecret

๐ โลกนี้..คือละคร
ที่ยอกย้อน..ซ้อนปม..อารมณ์ฝัน
ทั้งสุข-เศร้า..เร้ารุม..เข้าสุมกัน
จะสุขสันต์..รันทด..ทุกบทมี

๐ โลกนี้..คือละคร
อาจบางตอน..อ่อนไหว..ในวิถี
ควรกำกับ..ปรับวาง..อย่างพอดี
คอยปรับแต่ง..แสงสี..และลีลา

๐ ทุกบทตอน..ย้อนย้ำ..ให้พร่ำคิด
ทุกชิวิต..เวียนว่าย..ราวคล้ายว่า
ทั้งหลายฉาก..หลากล้วน..มวลมายา
คือมรรคา..แห่งมนุษย์..ปุถุชน

๐ ถูกกำหนด..บทให้..ไม่อาจหนี
บนเวที..ที่สนอง..ทุกผองผล
มีทั้งสุข..ทุกข์-เศร้า..เคล้ากมล
คอยปรับเปลี่ยน..เวียนวน..บนรอยทาง

๐ ดำเนินไป..ในวิถี..แห่งชีวิต
ที่เรานี้..มีสิทธ์..ลิขิตร่าง
และกำกับ..ปรับบท..กำหนดวาง
เพื่อแผ้วถาง..ทางตน..ก้าวด้นไป

๐ อันดี-ชั่ว..ตัวเรา..เข้าใจหมด
จะกำหนด..บทวาง..ไปทางไหน
ทางชีวี..ที่สร้าง..จบอย่างไร
อยู่ที่ใคร..ไหนเล่า.......ตัวเราเอง......				
15 สิงหาคม 2554 22:55 น.

~~อักษรารำพัน~~

victoriasecret

๐ ยินเพรงกาล..หวานล้ำ..ในคำพจน์
เพียงมธุรส..ปลอบใจ..ที่ไหวอ่อน
ปลอบขวัญห้วง-อุรา-คราร้าวรอน
และลดทอน..ความเศร้า..ให้เบาบาง

๐ ความรวดร้าว..คราวจาก..ก็พรากสิ้น
รอยถวิล..ตรึงอยู่..มิรู้สร่าง
ที่ลำบาก..ยากเข็ญ..พอเห็นทาง
ประกายแห่ง..แสงสว่าง..นำทางเดิน

๐ จากที่เคย..ท้อแท้..กลับแน่แน่ว
เสียงกระซิบ..วิบแว่ว..เพียงแผ่วเผิน
ก็เพียงพอ..ชักนำ..ให้ดำเนิน
แม้เผชิญ..พลัดพราก..วิบากกรรม

๐ หากบุญญา..พารัก..สลักให้
สมดั่งใจ..ใฝ่เฝ้า..ในเช้าค่ำ
ความรวดร้าว..คราวเจ็บ..เคยเก็บ-จำ
ที่ครอบงำ..กลางมาน..ก็รานไป

๐ หมายนวลเรียง..เคียงขวัญ..ประหวั่นจิต
ด้วยรู้แจ้ง..แห่งฤทธิ์..พิสมัย
ยามรักจาก..พรากพลัด..ยากตัดใจ
ต้องคร่ำครวญ..หวลไห้..อาลัยนุช

๐ เพราะเพรงกาล..ขานสู่..จึงรู้ว่า
ปรารถนา..ในจินต์..มิสิ้นสุด
ยังหมายปอง..สองมือ..ยังยื้อยุด
หมายรั้งฉุด..รักไว้..มิให้กลาย

๐ คำกรองมอบ..ปลอบขวัญ..ในวันนี้
ทุกทุกถ้อย..ร้อยวลี..มีความหมาย
ปลุกปลอบห้วง..ดวงฤดี..ของพี่ชาย
ผ่อนความเศร้า.เหงากาย.ให้คลายลง (อักษรารำพัน)

๐ หากเป็นเพราะเพรงกรรมชักนำให้
สองดวงใจเวียนวัฏฏ์..กายพลัดหลง
หวังสายใยหวานล้ำผูกจำนง
ให้รักคงมั่นอยู่อย่ารู้คลาย

๐ แม้เนิ่นนานเพียงไหนขอใจชิด
ทุกขณะแห่งจิตนิมิตหมาย
ขอมีน้องแนบในห้วงใจชาย
ผูกเป็นสายใยฝันสู่วันครอง

๐ สุดแผ่นหล้าฟ้าห่างอยู่ต่างถิ่น
ฝากถวิลผ่อนปรนความหม่นหมอง
ปัดเป่าความเงียบงัน..สู่ครรลอง
ที่ทรวงสองปรารถนาร่วมฟ้าเดียว

เพรงสัญญาก่อนเก่าสองเราสร้าง
ยามจากร้างคอยแต่ชะแง้เหลียว
ความคิดถึงฝังจมดั่งคมเคียว
บาดทุกเสี้ยวส่วนทรวงผ่านล่วงวาร-

วอนบุพเพร่ำบทกำหนดให้
สบสมัยเสมอรักสมัครสมาน
ร่นฟากฟ้าจรดดินหลอมวิญญาณ
รวมดวงมานหวานซึ้งเป็นหนึ่งทรวง

เช้านี้..สร้อยไมตรีจะคลี่บท
จำเรียงร้อยมธุรสจนจรดสรวง
จากหัวใจหวานซึ้งของหนึ่งดวง
ผูกเป็นบ่วงรัดล่ามความอาลัย

ต่ออีกหนึ่งดวงใจที่ไกลถิ่น
ค่อยหลั่งรินถึงกันคลายหวั่นไหว-
รับรู้เถิดรักล้นจากคนไกล
บัดพลีให้เพียงพี่..สุดที่รัก...(วลีลักษณา)


๐ คำเรียงร้อย..สร้อยสาน..ที่ขานขับ
ยามซึมซับ..กับใจ..ให้ประจักษ์
เหมือนน้ำทิพย์..ชโลมใจ..คราไกลพักตร์
จึงตระหนัก..รักยิ่ง..เพียงมิ่งใจ

๐ แม้อยู่ห่าง..ร้างนุช..ถึงสุดหล้า
ฝากรักงาม..ข้ามฟ้า..มอบมาให้
แทนถ้อยคำ..ล้ำค่า..จากฟ้าไกล
ว่าฤทัย..ใบนี้..มิมีคลาย

๐ เพราะหน้าที่..มีทำ..จึงจำพราก
ความตรากตรำ..ลำบาก..ทั้งหลากหลาย
ที่หนาวเหน็บ..เจ็บแสน..ถึงแก่นกาย
คือพี่ชาย..กรายพราก..ไปจากนวล

๐ ยังหมายพบ..สบพร้อง..ร่วมครองฝัน
ยังหมายมั่น..วันชื่น..พี่คืนหวน
ยังหมายใจ..ในฝัน..อันรัญจวน
ยังหมายชม..ชิดชวน..เพียงนวลปราง

๐ เป็นรักที่..พลีให้..โดยไม่ฝืน
แม้วันชื่น..คืนสู่..ยังอยู่ห่าง
ยังมุ่งมั่น..ฝันปอง..เพียงน้องนาง
แม้ฟ้าขวาง..ทางไกล..ไม่อาจคลอน

๐ ขอฝากความ..ห่วงใย..ส่งไปถึง
ยังคงซึ้ง..ตรึงอยู่..มิรู้ถอน
จากแดนไกล..ในพง..ท่ามดงดอน
สู่นาคร..วอนขวัญ..อย่าหวั่นเลย..ฯ..(อักษรารำพัน)				
6 สิงหาคม 2554 10:25 น.

~~กลบทสร้อยสลับคู่สะคราญ~~

victoriasecret

๐ ร้อยมาลัย..ในกลอน..อักษรศรี
ร้อยมาลี..ที่ใจ..ด้วยใหลหลง
ร่วมเรียงร้อย..ถ้อยคำ..ในจำนง
เป็นสื่อส่ง..ตรงให้..ในจำนรรจ์

๐ แทนน้ำจิต..มิตรแท้..เผื่อแผ่ให้
แทนน้ำใจ..ใสซื่อ..สื่อรังสรรค์
จึงสานถัก..อักษรา..มารำพัน
เฝ้ากรองกลั่น..สรรคำ..มารำพึง

๐ แม้บทกลอน..อ่อนด้อย..ในถ้อยขาน
แม้บทกานท์..สานไว้..ชั้นไม่ถึง
ยังหมายใจ..ใคร่เขียน..เพียรคำนึง
หมายให้ซึ้ง..จึงย้ำ..เพียรคำนวณ

๐ เป็นการเสริม..เพิ่ม-ปรับ..มาขับขาน
เป็นการสาน..จารจรด..บทกระสวน
รจนา..คารม..ตามสมควร
ในกระบวน..ล้วนความ..ตามสมคำ

๐ เพียงมุ่งหมาย..ร่ายกลอน..สะท้อนฝัน
เพียงมุ่งมั่น..สันต์สุข..ทุกเช้าค่ำ
จึงรังสรรค์..บรรณบท..ไว้จดจำ
ร่ายลำนำ..ย้ำพจน์..ไว้จดจาร....				
27 กรกฎาคม 2554 13:03 น.

...ภาษาไทย...

victoriasecret

ก  กาพย์กานท์กลอนกลั่นกรอง...แล้วลองหัด
ข  ขุ่นข้องขัดข้อเขียน...พากเพียรฝึก
ค  ใคร่ครวญค้นคว้าคำ...ด้วยสำนึก
ฆ  โฆษฯ ฆ้อง ฆึก  ฆน ฆาน...ผสานไป

ง  งุนงงง่วนงมงาย...ยังหมายมุ่ง
จ  แจ้งใจจูงจิตจง...ด้วยหลงใหล
ฉ  ฉันท์เฉิดฉายเฉกฉ่ำ...ใช่จำใจ
ช  ช่ำชองใช้เชี่ยวชาญ...กาพย์กานท์กลอน

ซ  ซึมซาบซึ้งแซ่ซ้อง...ฉลองเฉลิม
ด  ดีดั่งเดิมดุจดัง...ครูสั่งสอน
ต  ตัดต่อเติมแต่งแต่...ให้แน่นอน
ถ  ถามถ่ายถอนถกถ้อย...เรียงร้อยกานท์

ท  เทิดทูนทั้งทวนทบ...ให้ครบถ้วน
น  นุ่มนิ่มนวลแน่นอน...ดูอ่อนหวาน
บ  บทแบบบัวบานใบ...อยู่ในธาร
ป  เปรยเปรียบปรานปราดเปรื่อง...ให้เรืองรอง

ผ  ผุดผ่องแผ้วผลิผล...แม้จนยาก
ฝ  เฝ้าฝันฝากฝึกฝน...เช่นชนผอง  
พ  พึ่งพิงพักพัวพัน...ในครรลอง
ฟ  ฟื้นฟูฟ่องเฟื่องฟ้า...ภาษาไทย

ภ  ภพภัคภาคย์ภูมิภาพ...ซึมซาบจิต
ม  เหมือนมิ่งมิตรมนต์มาลย์...ช่วยขานไข
ย  อย่างยอดเยี่ยมยืนยง...หลักธงชัย
ร  ร้อยเรียงร่ายรื่นรมย์...ให้คมคาย

ล  หลงลายลักษณ์โลมไล้...ด้วยใจมั่น
ว  ว่างเว้นวันหวิวไหว...ให้ใจหาย
ศ  ศศิเศร้าโศกศัลย์...เกินบรรยาย
ส  สุดสิ้นสายสุขสม...ตรอมตรมจินต์

ห  ให้แหนหวงห่วงหา...ภาษาชาติ
อ  โอนเอียงอ่อนแออาจ...พินาศสิ้น
ร่วมรังสรรค์...มั่นไว้...ในแผ่นดิน
เคียงคู่ถิ่น...แผ่นดินไทย...ไปชั่วกาลฯ				
13 มิถุนายน 2554 14:19 น.

~~โฉมนาง ณ กลางมาน~~

victoriasecret

ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒

๏ อุราไหวฤทัยรอน          มิอาจถอนฤดีไกล
สะท้านขวัญประหวั่นใน           ละม้ายใจจะขาดรอน

๏ ประสบพักตร์ประจักษ์โฉม   ประดุจโคม ณ อัมพร
ละออองค์อนงค์อร                ผินางฟ้าวิลาวัณย์


 ๏ พธูปรายชม้ายพักตร์           ก็นึกรักประจักษ์มั่น
มนัสตรึงคนึงฝัน                  มิมีวันจะหันลา

๏ นรีใดมิหมายสิ้น                  จะมอบจินต์อภิญญา
ฤทัยวางมิสร่างซา                  กระจ่างหล้าและฟ้าดิน๚ะ๛

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๏ เพียงยลกระวนวาย        อุระชายมลายสิ้น
เนตรปรายละลายจินต์       ศิขรินทร์ถล่มพลัน

๏ วงพักตร์ก็งดงาม            นะจะหยามและเย้ยจันทร์
ไม่พบประสบขวัญ             ศศินั้นสิบั่นทอน

๏ ยามยิ้มประพิมพราย       ฤติวายสยบอร
คิ้วโก่งขนงงอน                  ดุจะศรพระจักรา

๏ หากแม้นสุดาดวง           จิตะพ่วงและห่วงหา
ร่วมโศก ณ โลกหล้า          จะละฟ้ามิอาลัย๚ะ๛

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘

๏  เพียงพบสบน้อง           พี่ต้องหวั่นไหว
ศรรักปักใน                      ดวงใจพี่ชาย

๏ ว้าวุ่นครุ่นคิด                 ด้วยจิตมุ่งหมาย
อยากอยู่คู่กาย                 ไม่คลายสัมพันธ์

๏ พี่นั้นมั่นคง                    ซื่อตรงไม่สร่าง
หมายชวนนวลปราง           ร่วมสร้างทางฝัน

๏ หากแม้นทรามวัย           มีใจให้กัน
จนสิ้นชีวัน                       รักมั่นเพียงเธอ๚ะ๛

อีทิสังฉันท์ 20

๏โฉมสะคราญสราญถวิลจะเจอ
มิพบอนงค์ก็หลงละเมอ                    เสมอไป

๏ เปรียบประดุจอรุณละมุนละไม
ตะลึงตะลานและซ่านฤทัย                 ละออตา

๏ ภักดิ์จะมั่นจะหมาย ณ สายสุดา
สุรางคะใดมิปรารถนา                        ณ ดวงมาน

๏ นัยะนาพะพราว ณ คราวประสาน
นภากระจ่างสว่างตระการ                   สราญนัก๚ะ๛

ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒

๏ คะนึงฝันก็หวั่นจิต                         นิรามิต ฤ ห้ามหัก
สะพร่างใสประไพพักตร์                   กมลปักลดาวัลย์

๏ ระโหยอ่อนมิผ่อนคลาย                 ฤดีหมายจะครองขวัญ
ชะรอยบุญ ณ ปางบรรพ์                   มโนมั่นสวาทนาง

๏ ประจักษ์ในหทัยแล้ว                     ผิคลาดแคล้วสิวายวาง
ศิโรราบบ่ห่อนจาง                            มิแรมร้างละนางไป

๏ เพราะใจรักตระหนักมั่น                  มิมีวันนิราศไกล
จะหมายมาดสวาทใน                       พธูนั้นนิรันดร์กาล๚ะ๛

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๏ คิดถึงคะนึงหา                  นะยะนาประสบสาน
เพลิงรุมประชุมมาน              มนะซ่านสิรานรอน

๏ รักแท้มิแปรผัน                 จิตะมั่นมิสั่นคลอน
ผูกพันนิรันดร                      อะนะธรมิห่อนคลาย

๏ อาวรณ์ฉะอ้อนฝัน             อุระมั่นมิกลับกลาย
ปักในหทัยชาย                   ฤติหมายบ่คลายปอง

๏ ประสบ ณ ภพใด              หฤทัยสิหมายครอง
ขอพบประสบคล้อง              นุชะนารถมิคลาดไกล๚ะ๛

มาณวกฉันท์ ๘

๏ พักตร์นฤมล              วน ณ หทัย
ชวนพิ-ศมัย                 นาถะนะรี

๏ พรรณะวิไล              ในปฐพี
ใครก็มิมี                      เทียบดุจะอร

๏ ทุกขณะคิด               จิตก็สิหลอน
ปานอุระรอน                 ราวมนะราน

๏ ใจปฏิพัทธ์                มัดศศิกานต์
ทุกทิวะวาร                   มั่นอภิรมย์๚ะ๛  

กมลฉันท์ ๑๒

๏ อภิธานกวีเทพ         ฤจะเสพธุลีสม
ระวิโชติกระไรชม         สมนัยอนุชครอง

๏ ศศิพักตร์กระจ่างภพ   ศิริกลบศจีหมอง
กระจะทาบละอองทอง   พสุไท้ประทานเธอ

๏ นขทารณ์มิปานเนตร   ปรเมศวร์ตะลึงเผลอ
ผิพิมานมิผ่านเจอ          กลเท่ห์ถกลไกล

๏ รชะอ่อนลออคลี่         นลินีขจรไหว
ปรทิพย์ปทุมใด             ก็มิกรายนลินกร

๏ อุระอั้นประหวั่นอก       ดุจนกตระหนกศร
ระติร้าวผะผ่าวรอน          สิธิดาเผดิมดิน๚ะ๛				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟvictoriasecret
Lovings  victoriasecret เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟvictoriasecret
Lovings  victoriasecret เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟvictoriasecret
Lovings  victoriasecret เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงvictoriasecret