8 มิถุนายน 2554 01:29 น.

ลมหวน

๏ ฝากลมหวน..ทวนคำ..ไปย้ำถึง
พร้อมรักซึ้ง..ถึง-ใจ..นางในฝัน
ยังพันพ่วง..ห่วงหา..ลดาวัลย์
และซื่อตรง..คงมั่น..นิรันดร์กาล

๏ แม้นวลนาง..ร้างหนี..คิดตีจาก
ก็ยังอยาก..ฝากคำ..มาพร่ำขาน
ว่ามั่นภักดิ์..รักแท้..ทั้งแดดาล
จวบวายปราณ..มานนี้..ภักดีนวล

๏ ถ้อยคำฝาก..จากพี่..ที่มีให้
ยากบอกไป..ได้จบ..จนครบถ้วน
คำจะหา..มาสรร..ถ้อยรัญจวน
สิ้นทั้งมวล..ครวญซึ้ง..เพียงครึ่งใจ

๏ จะไม่ท้อ..รอวัน..เธอหันกลับ
จะประทับ..รับขวัญ..ไม่หวั่นไหว
ตราบชีวี..นี้ดับ..ล่วงลับไป
ปักฤทัย..ไว้ซึ่ง..เพียงหนึ่งนาง

๏ หวังลมหวน..ทวนย้อน..เหมือนก่อนเก่า
ให้นงเยาว์..เจ้านั้น..หันมาบ้าง
พี่ขอเอ่ย..เผยคำ..ไม่อำพราง
หวังพรหมวาง..ทางพบ..บรรจบกัน

๏ วอนลมหวน..ทวนคำ..ไปย้ำถึง
พร้อมรักซึ้ง..ถึง-ใจ..นางในฝัน
ยังพันพ่วง..ห่วงหา..ลดาวัลย์
และซื่อตรง..คงมั่น..นิรันดร์กาล๚ะ๛

1831

love

comment

4 มิถุนายน 2554 09:13 น.

สวาท,วาง สวาท,วาย

victoriasecret

๏ เพราะรักซ้อนซ่อนซึ้งตราตรึงจิต
แม้เหลือแต่แค่สิทธ์เพียงคิดฝัน
สุมในห้วงดวงมานเนิ่นนานวัน
ย้ำสัมพันธ์นั้นเข้าในเงารัก

๏ เพราะรักซ้อนย้อนยอกจึงชอกช้ำ
หรือรอยกรรมหมายผลาญให้ราญ, หัก
ดับอาวรณ์ด้วยรอช่างท้อนัก
คือสลักรักซึ้งปักตรึงจินต์

๏ แม้ช่วงภพสบพ้องหมายคล้องเกี่ยว
ทุกส่วนเสี้ยวเกลียวใจมอบให้สิ้น
รอจนร่าง-ร่างนี้ไร้ชีวิน
ยังถวิลจักคอยบนรอยทาง

๏ จะมั่นรักภักดีถึงที่สุด
เกินใครหยุดฉุดได้เกินใครขวาง
จะกี่ภพกี่ชาติสวาท, วาง-
แทบบาทนาง-นางนี้มิมิคลาย

๏ แม้รักซ้อนซ่อนงำอาจช้ำหมอง
ยังหมายปองคล้องจิตมิคิดหน่าย
แม้รอยกรรมทำพลาดสวาท, วาย
เกิดกี่ครั้งยังหมายมิคลายเลือน๚ะ๛

1359

love

comment

1 มิถุนายน 2554 09:29 น.

จังซี่สิถึกถอง ๆ

victoriasecret

๏ ยามระวีละสายก็มายก็เมา
เฉลิมฉลองก็ถองฉะเหล้า..........บเว้นวาย

๏ เมียจะด่าจะว่าจะสาธยาย
ก็ปล่อยก็วางระหว่างระบาย.........มิสบตา

๏ ใจสะทกสะท้านมิหาญมิกล้า
มินานก็เบื่อเพราะเหลือระอา........ก็ราไป

๏ ใช่จะเกรงจะกลัวจะหวาดฤทัย
กระดกจะซดเพราะอดมิไหว.........มิได้ฟัง

๏ ค่อยละเลียดละเมียดละไมมิยั้ง
มิดื่มสุราละล้าละลัง..................ระทมแสน

๏ เมาสะวิงสะวายจะส่ายจะแอ่น
อุษานภาสว่างก็แจ้น................สิไปถอน

๏  มันสะลึมสะลือบ่ชื่นสินอน
ขยุกขยิกขยักขย้อน................บ่สร่างซา

๏ มันผะอืดผะอมระทมอุรา
ประหนึ่งจะคายสิสังขยา..........และอาเจียน

๏ เออฉะนั้นฉะนี้นะพี่จะเพียร
จะกลมจะแบนจะแว่นจะเวียน....แวะถอนเลย

๏ ถึงสะบักสะบอมก็ยอมเพราะเคย
ก็ขาดมิได้หทัยเฉลย...............สุราริน

๏ แล้วก็กรึ๊บก็กรึ๊บบ่ยลบ่ยิน
ประชดประชันเพราะฉันก็ชิน.....กะเสียงเมีย

๏ ถอนซะหน่อยก็บ่อยนะกรึ๊บกะเบียร์
และตาก็เมียงชะม้ายกะเชียร์......ชะช่วยถอน

๏ เมาสุราก็อย่าไถลตะรอน
ผละหนีนะพี่มิมีสะออน..............จะนอนคราง

๏ ดวดซะให้หทัยไสวสว่าง
ระรี้ระริกกระซิกมิห่าง.................นะอย่างเคย

๏ น้องจะเสริฟจะเปิบอะไรมิเฉย
กระวีกระวาดมิขาดละเลย...........สิเชยชม

๏ พี่มิเมาก็คงมิเคล้ามิดม
ก็หย่อนและยานก็อ้วนและกลม.....ก็เข้าใจ

๏ จึงจะหมายจะมอมและย้อมหทัย
ซะทีนะพี่พิรี้พิไล.......................มิได้การ

๏ หากริหนีนะพี่มิมีสะท้าน
ระวังนะสากจะฝากประทาน.........กบาลแยก๚ะ๛

1336

love

comment

1 มิถุนายน 2554 04:35 น.

รุ้ง

victoriasecret

๏ สายรุ้งพร่างขวางทาบระนาบฟ้า
ขับนภาฟ้าพรายหลากหลายสี
ประหนึ่งแก้วแววเพชรเกล็ดมณี
เรื่อรุจีรวีวรรณอนันต์กาล

๏ หมายรุ้งเรียวเกี่ยวใจเอาไว้มั่น
ร่วมประคองคล้องฝันแห่งวันหวาน
สานสลักรักไว้ให้เนานาน
ชูช่อบานจารจรุงดั่งรุ้งทอ

๏ เมื่อสัมพันธ์นั้นกลายจากหมายมาด
เรียวรุ้งขาดพาดเกลียวดุจเรียวขอ
ภาพรุ้งงามยามเราเคียงเคล้าคลอ
ก็หักงอต่อหน้ากลางฟ้าคราม

๏ พิรุณร่ำฉ่ำรินจนสิ้นสาย
ลำรุ้งพรายคล้ายแล้วสิ้นแววหวาม
สิ้นสายฝนหล่นรินใจสิ้นตาม
หมดสิ้นงามยามขาดสวาทวาง

๏ สิ้นฝนโปรยโรยละอองจากท้องฟ้า
รังสิยาทาทุ่งครารุ่งสาง
แต่ฤดีนี้เหมือนกลับเลือนลาง
คล้ายฟ้าขวางกางกั้นยากบั่นไป

๏ หวังรุ้งเรียวเกี่ยวคล้องสองจิตมั่น
แต่รุ้งงามยามฝันกลับสั่นไหว
มาบังบดหมดค่าความอาลัย
ห้วงฟ้าไกลไร้ค่าให้อาวรณ์

๏ ความเดียวดายกรายกล้ำเข้าย้ำเหนี่ยว
เมื่อรุ้งเรียวเกี่ยวฝันเมื่อวันก่อน
มาสลายกลายกลับจนลับจร
สิ้นแรงโรยโหยอ่อนสะท้องทรวง

๏ สายรุ้งโค้งโยงจิตกลับบิดผัน
ทิ้งสัมพันธ์วันวารให้รานร่วง
รุ้งพรายสีคลี่ฉาบด้วยภาพลวง
ก็หายดวงล่วงหล่นหลังฝนซา

๏ เหลือเพียงคนหม่นคอยบนรอยเหงา
เหลือเพียงเศร้าเข้ารานหมายผลาญพร่า
เมื่อรุ้งงามล่ามพ่วงเพียงลวงตา
ไย....ถวิลจินต์หาด้วยอาลัย๚ะ๛