29 มกราคม 2550 08:50 น.
whitelily
ฝากลำนำคำคมผ่านแนวป่า
เอ่ยบอกว่า "คิดถึง" จึงโทรหา
จากแดนไกลแสนไกลสุดสายตา
ปรารถนาได้ยินเพียงคำหวาน
ความห่างไกลนั้นไม่ใช่ซึ่งปัญหา
จึงย่อโลกมาด้วยคำเล่าขาน
ในสายลมพัดพาไปหาเจ้านงคราญ
แล้วเฝ้าพรมคำหวาน "รักสุดหัวใจ"
นี่ซินะ! ความอบอุ่นของความรัก
ที่เริ่มทักทอจากวาจาสู่ฤทัย
เริ่มชึมลึกเกาะกุมอยู่ภายใน
เริ่มทำให้ใจโอนเอนและหวั่นไหว
พันธนาการจากใจของคนไกล
ผูกพันธ์ด้วยอุ่นไอรักและห่วงใย
และความปรารถนาดีที่ส่งมาให้
ว่ารู้สึกดีดีทุกทีที่โทรมา.......
18 มกราคม 2550 11:19 น.
whitelily
สิ่งที่ทุกคนมองเห็นฉัน
คงเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ
พร้อมเสียงทักทายแบบใสใส
กับวาจาที่ไร้การเสแสร้ง
สิ่งที่ทุกคนมองเห็นฉัน
หญิงมั่นใจและแข็งแรง
ไร้ซึ่งพิษของการแกร่งแย่ง
ยอมรับการพลิกแพลงของเพื่อนได้
สิ่งที่ทุกคนมองเห็นฉัน
ช่างปราดเปรียวทันใครต่อใคร
ตัวกลม ๆ แต่คล่องแคล่วและว่องไว
คิดและทำได้เหมือนคำดังที่เอ่ย
สิ่งที่ทุกคนมองเห็นฉัน
การแต่งกายมันเนียบอีกตามเคย
การเดินก็หยิ่งแบบเปิดเผย
ไม่เค้ย ไม่เคยมองคนรอบกาย
แต่ความจริงฉันก็แค่ผู้หญิง
ที่มีสิ่งอ่อนแออยู่ในหัวใจ
บางครั้งบางคราก็ร้องไห้
แถมต้องการใคร ๆ ซับน้ำตา
ใครต่อใครที่เขาพูด
เหมือนพูดถูกพูดผิดยังกังขา
จึงย้อนมองตัวเองในบางครา
ว่าเพื่อนพูดมาเป็นเราจริง ๆ หรือ ?
15 มกราคม 2550 07:32 น.
whitelily
เพราะเหงาใช่ไหมคนดี
เธอถึงมีใครคนใหม่
เพราะห่างไกลแสนไกล
เธอถึงมีใจเปลี่ยนไป
เพราะลืมความสุขของวันวาน
เธอถึงเดินผ่านหน้าฉันไป
เพราะใจไม่เหลือแล้วเยื่อใย
เธอถึงไร้แม้คำ "เอ่ยลา"
วันพรุ่งนี้ฉันคงเหงา
เพราะหัวใจเคล้าน้ำตา
เพราะไม่มีใครให้โทรหา
เพราะกายาไร้เธอเกี่ยวแขน
เมื่อฉันเริ่มชินกับความเหงา
เรื่องบางเบาที่เจ็บแสน
คงเจือจางไปตามแผน
ที่แปลนด้วยวันและเวลา
เมื่อฉันยิ้มรับวันใหม่
โลกใบกลม ๆ คงนำพา
"มิตร" คนใหม่ที่โหยหา
ให้ได้มาพบและรู้จัก
วันนี้นั่งคิดถึงความหลัง
ที่พังโดยไม่ได้ตั้งหลัก
เพราะเธอไม่แคร์และไม่รัก
แต่กับเชิดชูรักครั้งใหม่
ขอบคุณนะสำหรับอดีต
ขอบคุณที่คิดตีจากไป
ไม่งั้นฉันคงไม่พบคนใหม่
ที่เข้าใจในสิ่งที่ฉันเป็น....
8 มกราคม 2550 10:34 น.
whitelily
เมื่อเรารักกันอย่าคิดว่าโง่หรือฉลาด
อย่าคิดว่าให้โอกาสเขาแล้วเป็นเรื่องโง่
อย่าคิดว่าถ้าเชื่อเขาเราจะโง่ในสายตาใคร ๆ
อย่าคิดว่าได้ฟังคำพูดคนอื่นมาจะเป็นจริง
เมื่อเรารักกันเราไม่ได้เล่นกลเกมส์ใดๆ
ไม่ได้เล่นไล่จับ คนหนึ่งหนีคนหนึ่งวิ่ง
ไม่ได้เล่นแข่งขันรถแล้วรอเข้ารอบชิง
ไม่ได้เล่นเสี่ยงหญิงชายโยนหัวก้อยกัน
เมื่อเรารักกันเราไม่ได้ทดลอง
หากเราให้อะไรไป ไม่ต้องคืนของปลอบขวัญ
หากเขาโมโหต้องไม่โมโหกลับทันควัน
หากเขาไม่ทันทำดี ไม่ใช่ไม่ควรทำดีกับเขา
เมื่อเรารักกันไม่ต้องหาเหตุผลให้ยุ่งยาก
ไม่จำเป็นต้องกลัวขวากหนามที่ขวางเรา
ไม่จำเป็นต้องกลัวคำพูดที่เหมือนเพลิงเผา
ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าเค้าจะบอกเลิกเรา
จงจำแต่เรื่องดี ๆ ที่เขาพูดกับเรา
จงจำเอาแต่ความอบอุ่นใจยามเหงา ๆ
จงจำแต่สายตาความอาทรที่เกินคาดเดา
เพราะหากเก็บเอาความระแรงไว้มันอันตราย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwhitelily
หน้าส่วนตัว
873
