31 ธันวาคม 2549 03:22 น.
WhiteWizard
ม่านราตรีเริ่มปิดตาฟากฟ้าแล้ว
แสงจันทร์นวลกลับแพริศแพร้วกระจ่างใส
ก็เพียงอีกราตรีที่เป็นไป
เพื่อพักใจนักแสดงแห่งโลกา
ดาวราศีแห่งปีที่ฉายแสง
ก็โชติแดงเกิดประกายสว่างจ้า
ด้วยบัดนี้มาถึงซึ่งเวลา
ที่นภาราศีใหม่ได้ขึ้นแทน
ภาพสุนัขปรากฏกายคลับคล้ายเมฆ
เตรียมวิเวกจากท้องฟ้าที่งามแสน
ก้มหน้ามองความเป็นไปในทั่วแดน
บนเมืองแมนหมื่นดารามาทั้งปี
เจ้าสุกรพลันพุ่งผ่านม่านฟ้าสรวง
กายโชติช่วงด้วยแสงแห่งราศี
ถามสุนัขเกลอเก่าอย่างยินดี
''ผ่านมานี้เห็นสิ่งใดใต้เมฆา''
เจ้าสุนัขมองหมูอย่างรู้จิต
''ข้าเห็นไฟชีวิตทุกทิศา
ไฟกิเลสที่เผาไหม้ทุกเวลา
ไฟแห่งความศรัทธาดุจตาวัน''
''ข้าเห็นสีเหลืองทองร้องสรรเสริญ
อย่างนานเนิ่นก้องไปไม่เปลี่ยนผัน
เพื่อเทิดเกียร์ติศักดาองค์ราชันย์
เป็นภาพน่าอัศจรรย์อันเรืองรอง''
''ข้ายังเห็นมหาไฟไหม้ทางใต้
สุดคาดได้ถึงความโหดสยดสยอง
ร่างถือชอล์คด่าวดิ้นสิ้นเป็นกอง
กลายเป็นของบันเทิงใจพวกสามาน''
''เห็นใจหยาบในคราบคนจนหมดสิ้น
เพาะพันธุ์ชั่วทั่วธานินถิ่นเดือดพล่าน
หล่อเลี้ยงด้วยซากอธรรมล้ำสันดาน
พร้อมผลิดอกเมื่อกลีกาลผ่านมาเยือน''
''จิตแห่งความเมตตาคงมีอยู่
แต่เพลิงชั่วแห่งศัตรูกรูเชือดเฉือน
เหลือเพียงหมอกละอองควันอันลางเลือน
ผ่านวันเดือนยิ่งจางยิ่งห่างไกล''
เจ้าสุกรคอตกพูดเสียงเศร้า
''แล้วพวกเราช่วยอะไรบ้างได้ไหม
ขับทุกเข็ญกาลีที่เป็นไป
ซับน้ำตาอาลัยให้ผองชน''
เจ้าสุนัขฉีกยิ้มแล้วเอื้อนเอ่ย
''โอ้เกลอเอ๋ยอย่าได้คิดจิตสับสน
เรามอบเพียง เวลาใหม่ ให้ผู้คน
ไม่อาจล้างความทุกข์ทนบนหัวใจ''
''อยู่ที่คนรู้ค่าไหมใน โอกาศ
รู้ผิดพลาดแล้วรู้จักแก้ไข
พอคนรู้ทางผิดคิดลี้ไกล
เจ้าจักเห็นสิ่งพิไลในโลกา''
เจ้าสุนัขร่างประกายพลันฉายแสง
เป็นสีแดงหายไปในเวหา
เหลือเพียงหมูคู่เดือนเพื่อนนภา
มอบ โอกาศ และจับตาดูทุกคน
18 ธันวาคม 2549 22:05 น.
WhiteWizard
คราตะวันยกตนพ้นขอบฟ้า
ทุกชีวาย่อมเห็นเส้นทางใหม่
สู้หรือนิ่งล้วนตามความเป็นไป
สัจจธรรมแห่งวันใหม่จึงให้ยล
ตราบโลกนี้จำรัสแสงแห่งอาทิตย์
ย่อมเผยเงาของชีวิตทุกแห่งหน
บ่งความมืดหรือชั่วในตัวคน
มนุษย์ไม่เคยพ้นความหม่นดำ
แล้วแต่จะซ่อนปิดมิดเพียงไหน
เพื่อเกาะกินใครต่อใครได้อิ่มหนำ
ผู้ฝักไฝ่ศรัทธาในอาธรรม
อาจซ่อนกรรมชั่วไว้ในราตรี
สัจธรรมแห่งแสงจึงแจ้งกระจ่าง
ให้เห็นทางรู้ผิดรู้คิดหนี
เปลือกที่มากเพชรพลอยร้อยมณี
อาจเพียงผีที่ไม่หวั่นตะวันทอง
15 ธันวาคม 2549 19:18 น.
WhiteWizard
ศาลไคฟงลือนามการตัดสิน
พวกกังฉินมากหน้าพาหัวหาย
มีท่านเปาสางคดีจนคลี่คลาย
สื่อดี-ร้ายสู่สายตาประชาชน
พิทักษ์ธรรมนำสร้างทางถูกผิด
ด้วยความคิดสัตย์ซื่อถือเหตุผล
มอบความจริงที่แท้แก่ผู้คน
ผู้ผิดล้วนไม่พ้นโดนโทษทัณฑ์
จนเรื่องราวถูกสานต่อสู่จอแก้ว
เพื่อเป็นแนวเส้นทางที่สร้างสรรค์
สื่อคุณธรรมยิ่งใหญ่ในชีวัน
อีกครบครันหลากอารมณ์จนติดตา
แต่กาลนี้เสียงผู้ใหญ่ใคร่เป็นห่วง
หนังอาจลวงเด็กน้อยด้อยเดียงสา
ให้เห็นว่าประหารกันนั้นธรรมดา
เลวต้องฆ่าชั่วต้องตายไปทุกคน
กลองแห่งศาลสื่อไทยจึงกึกก้อง
เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมล้ำเหตุผล
เพื่อปกป้องผ้าขาวอย่างเยาวชน
ไม่ให้หม่นเปื้อนดำระกำใจ
บอกข้อหาเปาบุ้นจิ้นให้ยินทั่ว
ชอบตัดหัวอ้างสัตย์ซื่อถือเป็นใหญ่
แล้วนำมาเผยแพร่แก่เด็กไทย
หวั่นท่านเปาส่งเสริมให้เด็กใจทราม
กฏป่าเถื่อนไทยนี้ไม่มีแน่
ขอเอาแค่ผู้ต้องหามาสอบถาม
พอผลได้ประโยชน์ได้ใต้โต๊ะตาม
กฏหมายไทยแสนงามก็ผ่อนพลัน
สื่อโหดร้ายไทยเราไม่เอาแน่
เรามีแต่ละครดีที่สร้างสรรค์
เหล่านางร้ายจิกหัวแย่งผัวกัน
นางเอกผู้เฝ้าฝันวันขึ้นเตียง
ไม่ใช่สื่อที่สร้างเด็กแต่เล็กน้อย
ให้เฝ้าคอยประหารกันเกินหลีกเลี่ยง
ผู้ใหญ่เราเห็นการณ์ไกลไม่เอนเอียง
จึงเป็นเสียงแทนเด็กน้อยคอยเฝ้าดู
ท่านเปาจึงต้องถูกพิพากษา
ฐานชอบเผยภาพการฆ่าน่าอดสู
ต้องละครน้ำเน่าไทยที่เชิดชู
นี่แหละหนูสื่อที่ดีมีคุณจริง
หน้าส่วนตัว
1948
