31 สิงหาคม 2545 23:53 น.
windsaint
คำว่ารักที่ให้ไปหมดใจนี้
คำว่ารักเธอจะมีคำตอบไหม
คำว่ารักให้เธอนั้นไปหมดใจ
คำว่ารักที่ให้ไปให้แต่เธอ
แต่เธอลืมความทรงจำที่ดีดี
แต่เธอลืมความรักที่ฉันพร่ำเพ้อ
แต่เธอลืมความสิ่งเก่าที่ฉันละเมอ
แต่เธอลืมฉันและเธอที่เคียงกัน
ฉันให้เธออยู่เพียงคู่เคียงรัก
ฉันให้เธอฟูมฟักสมัครมั่น
ฉันให้เธอคิดถึงซึ่งกันและกัน
ฉันให้เธอคิดรักฉันเรื่อยเรื่อยไป
ต้องให้ฉันทำยังไงเธอจึงรัก
ต้องให้ฉันบอกรักเธอใช่ไหม
ต้องให้ฉันทำดีกันเท่าไร
ต้องให้ฉันบอกยังไงว่ารักเธอ
30 สิงหาคม 2545 15:28 น.
windsaint
เธอรู้ไหมใจฉันมันแสนเหงา
เธอรู้ไหมใจมันเศร้าเมื่อเธอหาย
เธอรู้ไหมยังคิดถึงอยู่มิรู้วาย
เธอรู้ไหมมันหมายความว่าไง
ฉันกลัวเธอเลือนหายไม่กลับมา
ฉันกลัวเธอล่ำลาแล้วจากไป
ฉันกลัวเธอลืมฉันไปจากใจ
ฉันกลัวเธอมีใครเขาเข้ามา
รู้สักนิดเธอทำให้ฉันเศร้า
รู้สักนิดหรือเปล่าเหงาเป็นบ้า
รู้สักนิดฉันเหมือนคนไร้ชีวา
รู้สักนิดสิว่าฉันรักเธอ
เห็นน้ำตาที่หล่นลงบ้างไหม
เห็นน้ำตาใครคนนี้สักหน่อยเถอะ
เห็นน้ำตาจากสองตาที่พร่ำเพ้อ
เห็นน้ำตาของคนที่รักเธอบ้างหรือยัง
จริงสินะฉันคงไม่สำคัญ
จริงสินะขนาดฉันคงไร้ความหวัง
จริงสินะแค่ฉันคงไร้กำลัง
จริงสินะขนาดความหลังเธอยังไม่จำ
ฉันก็แค่คนที่ไม่สำคัญ
ฉันก็แค่คนคนนั้นที่เจ็บช้ำ
ฉันก็แค่เพียงคนที่ไม่น่าจำ
ฉันก็แค่คนช้ำช้ำเพียงคนเดียว
ความเศร้าคือบทเรียน ความเพียรคือบทพิสูจน์ คำพูดคือคำมั่นที่สัญญา
อารายหว่า งง
30 สิงหาคม 2545 14:41 น.
windsaint
สายลมคราวร่ำร้อง..ครวญหา
ถึงพี่อัลมิตราอยากร้อง ร่ำฤา
สาเหตุที่กล่าวมา..วานบอก ได้ฤา
เจ้าจึ่งได้จำต้อง.จากเหย้า นี้ไป
ลมครวญหวนต่อเจ้าอัลมิตรา
ลมร่ำติดตามหาค่ำเช้า เจ้าเอย
ลมร้องอย่างอ่อนล้า.ใจเหนื่อย
เจ้าพี่อย่าหมองเศร้า..ช่วยน้อง เถิดเธอ
ลมใจหายคล้ายเล่าความทุกข์
ลมไม่อยากเห็นคนทุกข์โศกเศร้า
ลมให้พี่สนุก.เริงร่า
ลมจึ่งกล้วตัวเจ้าจากแล้ว ลืมกัน
28 สิงหาคม 2545 21:12 น.
windsaint
ฉันทักด้วยแต่เธอไม่เคยตอบ
ฉันทักด้วยพอจะตอบฉันได้ไหม
ฉันทักด้วยฉันทักอย่างจริงใจ
ฉันทักด้วยแต่เธอไม่เคยตอบเลย
ฉันไม่รู้ฉันทำอะไรผิด
ฉันไม่รู้เหตุใดเธอจึงเฉย
ฉันไม่รู้ทำไมเธอไม่เหมือนเคย
ฉันไม่รู้บ้างเลยว่าฉันทำอะไร
หากฉันตายคงนอนตายตาไม่หลับ
หากฉันตายคงโถมทับความสงสัย
หากฉันตายคงยังไม่สบายใจ
หากฉันตายคงไม่ไปไหนเพราะค้างคา
เธอจะบอกได้ไหมสิ่งที่ผิด
เธอจะบอกให้คิดสักนิดน่า
เธอจะบอกให้รู้เถิดแก้วตา
เธอจะบอกได้ไหมว่าฉันทำผิดอะไร
หรือจะปล่อยให้ฉันเป็นแบบนี้
หรือจะปล่อยให้พี่ตายใช่ไหม
หรือจะปล่อยให้ช้ำเช่นนี้อยู่ร่ำไป
หรือจะปล่อยให้เหลือไว้แค่เพียงความทรงจำ
ฉันกลัวใจของฉันจะร้องไห้
ฉันกลัวกายของฉันจะชอกช้ำ
ฉันกลัวความคิดฉันไม่อยากจำ
ฉันกลัวช้ำกลัวชอกกลัวเธอลืม
28 สิงหาคม 2545 20:34 น.
windsaint
ฤดูล้วนต่างสิ้นออกไป
ร้อนเท่าสุมทรวงไฟยิ่งล้ำ
หนาวว้าเหว่หัวใจ.ในจิต
ฝนพิษให้จิตช้ำ..ชอกน้ำ ตานอง
โต้โคลง idaho
ฤดูที่ไม่แตกต่าง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
779
