30 มีนาคม 2547 11:51 น.
windsaint
ความยุติธรรม
เมื่อคนผิดทำผิดย่อมมีผิด
จำต้องติดต้องโทษต้องขึ้นศาล
แต่เพราะคนเพราะใครเพราะใหญ่นาน
จึงพ้นพาลพ้นทางพ้นเภทภัย
เมื่อเกรงกลัวกลัวเกรงเบ่งอิทธิพล
ต้องกลัวทนคนกลัวตัวยิ่งใหญ่
เหมือนจะมีอำนาจพิพากษาใคร
กลัวทำไมศาลสถิตยุติธรรม
เมื่อยังมีผู้คนเหนือกฎหมาย
ตำรวจตายพ่ออุ้มลูกถลำ
หนีรอดพ้นยกฟ้องร้องกระทำ
ประชาชนตาดำดำจะพึ่งใคร
เมื่อทำผิดสักพักก็ถูกปล่อย
เดินกร่างลอยไม่เกรงเบ่งเข้าใส่
ข้าทำได้ข้าไม่ผิดข้าได้ใจ
แล้วอยู่ไหนกันเล่าความยุติธรรม
ให้เธอไปตั้งนานเธอไม่สน
ให้เธอจนหมดใจใช่เรื่องขำ
ให้เธอหมดหัวใจเธอไม่จำ
แต่ที่ทำให้เธอรักหมดใจ
21 มีนาคม 2547 00:21 น.
windsaint
ในแววตา
เธอเห็นดวงใจของฉันไหม
เธอเห็นความจริงใจบ้างรึเปล่า
เธอเห็นไหมสายตาของสองเรา
เธอเห็นเงาของเธอไหมในดวงตา
ลองมองให้ลึกลงไปข้างในนั้น
นัยน์ตาฉันส่องไปในดวงหน้า
ส่งถ้อยคำผ่านสื่อจากแววตา
เพื่อบอกว่าในใจรักให้เธอ
ในแววตามีคำว่ารักอยู่
อาจไม่รู้อาจไม่ฟังนั่งพร่ำเพ้อ
แค่บอกไปให้หนักว่ารักเธอ
เพียงแค่เจอแค่พบก็เพียงพอ
ในแววตามีสายตาไม่กล้ารัก
มันเหนื่อยนักรักนี้ไม่มีต่อ
เมื่อห่างรักหักกลางห่างคนรอ
จึงอยากขอแค่คำย้ำเหมือนเดิม
กลัวแววตาคู่นั้นไร้คำตอบ
เธอไม่ชอบไม่รักหักไม่เสริม
เธอไม่ก่อต่อรักหักไม่เพิ่ม
เหลือสิ่งเดิมคือรักที่ไม่ลืม
18 มีนาคม 2547 21:59 น.
windsaint
ความในใจ
เพราะรู้ว่ามันยากจะบอกว่ารัก
แต่จะหักห้ามใจก็ไม่ไหว
ได้แค่เพียงแค่ปล่อยมันต่อไป
ให้หัวใจได้บอกว่ารักเธอ
ใครจะเชื่อเมื่อมีแค่วาจา
แค่ปากกาเขียนคำสม่ำเสมอ
เมื่อไม่มีหลักฐานให้อ่านเจอ
มีแค่ใจที่รักเธอเพียงคนเดียว
ใครจะเชื่อเมื่อไม่มีคำชี้รัก
ที่แน่นหนักนอกจากคำเสี่ยวเสี่ยว
ถึงน้ำเน่าแต่จริงใจจากใจเดียว
ที่ไม่เหลียวไม่หันปันให้ใคร
เธอจะเชื่อหรือไม่ฉันไม่ว่า
เธอจะด่าหรือเปล่าก็ทนไหว
เธอมีรักหรือไม่ไม่เป็นไร
เพราะทั้งใจดวงนี้มีแต่เธอ
เพราะว่าคำว่ารักที่พร่ำบอก
มันคอยตอกยอกย้ำสม่ำเสมอ
แค่เพียงคนเจียมตัวไม่กล้าเจอ
แค่เพียงคนที่รักเธอหมดหัวใจ
15 มีนาคม 2547 00:22 น.
windsaint
ไม่ลดรัก
ได้แต่มองแอบมองจ้องห่างห่าง
ใครรู้บ้างว่าฉันนั้นคิดถึง
ทีละก้าวทีละคำจำติดตรึง
ใจดื้อดึงดื้อด้านวานรักเธอ
ใจยังคงตอกย้ำคำเก่าเก่า
เหมือนความเหงาเข้ามาหาเสมอ
ใจดวงเดิมดวงเดียวเที่ยวละเมอ
ก็ยังเพ้อยังพร่ำคำเก่าเก่า
ความรักฉันนั้นไม่เคยไปหมด
อาจจะลดอาจจะเพิ่มเติมตามเขา
แต่ไม่มีวันจะหมดจากใจเรา
เพราะมันเข้าฝังลึกตรึกข้างใน
แม้จะรู้ว่าใจนี้ไม่มีสิทธิ
ได้แค่คิดเท่านั้นก็หวั่นไหว
คอยสายตามาประสานผ่านออกไป
ให้รู้ว่าทั้งหัวใจไม่ลืมเธอ
หวังเอาไว้แค่ใจไม่ลืมเลือน
คอยย้ำเตือนคืนวันมั่นเสมอ
คอยบอกคำพร่ำพร่ำซ้ำละเมอ
ว่ารักเธอคนนี้ไม่มีลืม
13 มีนาคม 2547 23:32 น.
windsaint
แพ้เธอ
เป็นคนที่เข้มแข็งและแข็งแกร่ง
แต่ไม่เคยรุนแรงหรือแกล้งล่วง
มีจิตใจใฝ่ดีไม่มีลวง
ไม่คิดล้วงความลับมาทับใคร
เคยเป็นคนไม่ยอมพร้อมอดทน
เคยเป็นคนสู้คนแม้หน้าไหน
เคยเป็นคนแข็งกร้าวแม้หน้าใด
แต่ทำไมปัจจุบันถึงเปลี่ยนแปลง
ถึงบางครั้งจะมองดูอ่อนไหว
ถึงคราวใดจะมองดูเสแสร้ง
ถึงบางทีพูดจาจะทิ่มแทง
แต่แสดงท่าทีเหมือนที่เจอ
แต่วันนี้หลายสิ่งต้องแปรเปลี่ยน
เลือดไหลเวียนเปลี่ยนไปใช่เสนอ
เปลี่ยนจากเก่าเราเคยไม่พร่ำเพ้อ
แต่มาอ่อนเพราะแพ้เธอหมดทั้งใจ
ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรให้เปลี่ยนแปลง
แต่การแสดงของฉันเปลี่ยนใช่ไหม
ช่วยตอบมาทีเถอะว่าทำไม
เพราะทั้งใจของฉันนั้นแพ้เธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
2619
