21 มีนาคม 2546 00:16 น.
windsaint
ชมคืนจันทร์
แสงจันทร์นวลชวนคิดให้จิตหลง
ใจพะวงหลงจันทร์ในวันเหงา
จันทร์หนอจันทร์จะรู้ไหมมีใครเศร้า
บอกให้เข้าใจทีได้ไหมจันทร์
จันทร์เอ๋ยเจ้าเคยได้ยินไหม
เสียงหัวใจของใครที่เหมือนฝัน
หากว่าจันทร์ได้ยินเสียงของฉัน
คงจะรู้ว่ามันมาจากใจ
กลิ่นดอกหญ้าช่างครวญชวนให้หลง
กลิ่นว่าเจ้าจะคงหอมสดใส
กลิ่นเจ้าเอ๋ยเคยนึกตรึกฤทัย
กลิ่นเจ้าใยเจ้าหลงพะวงจริง
หนาวหัวใจใยหาคนช่วยห่มหนาว
ยิ่งสุดร้าวหนาวจิตให้คิดยิ่ง
อิงแอบใจหาใครมาใกล้อิง
ใครคือสิ่งที่หาจะหาใคร
อยากได้เธออุ่นอิงพิงไอหนาว
ใต้แสงดาวขอเพียงได้เคียงใกล้
ใกล้แนบชิดสนิททั้งจิตใจ
ขอได้ไหมได้เพียงอยู่เคียงกัน
เพราะเพียงพบเพียงพานพาลพาพิศ
อยากสนิทชิดใกล้เหมือนในฝัน
รักร้อนแรงรุมเร้าเราโรมรัน
หมายมุ่งมั่นหมั้นหมายเมื่อหมายปอง
ขอแค่เธอใกล้กันในฝันนี้
ขอแค่มีใกล้กันไม่มีวันหมอง
ขอแค่เธอเท่านั้นที่ฉันจอง
เพราะหมายมองรักเธอแม่นวลปราง
19 มีนาคม 2546 23:47 น.
windsaint
สงคราม
จู่โจมตีต่อสู้กับคู่แข่ง
ด้วยรุนแรงรุกเร้าที่เป้าหมาย
สงครามแฝงแรงด้วยอันตราย
สงครามร้ายแรงสุดยิ่งหยุดคน
ใครขวางหน้าข้าไม่สนคนอื่นเขา
ใครห้ามเราเราไม่เกรงเราไม่สน
ใครไม่สู้ข้าจะสู้กูจะชน
ใครจะทนไม่ได้ข้าจะทำ
ข้าจะเก่งข้าจะสู้กูจะซัด
ข้าจะอัดสงครามจะเหยียบย่ำ
ข้าจะสู้ให้มันรู้แดงรู้ดำ
ข้าจะยำอีรักให้ปักดิน
สร้างสงครามเพื่อข้าชิงความเป็นใหญ่
สู้เข้าไปยิ่งใหญ่ไม่สุดสิ้น
ฆ่าเข่นขู่สังหารให้ทั่วถิ่น
สุดท้ายตายลงดินสิ้นคนยอ
มีสงครามสู้รบมิสู้รัก
มิอาจหักสู้ได้ทั้งใจหนอ
จะขอรบพร้อมรักไม่เพียงพอ
และจะขอรักเธอแม่นวลปราง
19 มีนาคม 2546 00:56 น.
windsaint
เศษวัฒนธรรม
วัฒนธรรมชาติไทยหายไปไหน
จีงต้องไปตามก้นคนอื่นเขา
ยิ่งหลอกลวงประชาชนคนหูเบา
แล้วจะเอาอะไรให้ลูกหลานชม
คนต่างถิ่นหมิ่นชาติไม่อาจรู้
หรือเพียงดูชาติอื่นเขามาข่ม
ก็ปล่อยไปให้ชาติมันระทม
ให้มันจมล่มหายมลายไป
หลงตามเขาเข้าไปเถิดไทยท่าน
หลงให้มันล่องลอยให้คล้อยไหว
หลงใหลสื่อหลงสิ่งคล้ายยิ่งใหญ่
หลงเหลือไว้แค่เพียงเศษวัฒนธรรม
จะลุ่มหลงตรงไหนหลงไปเถิด
จะชูเชิดเลิศหรูให้คู่ขำ
จะปล่อยปละละเลยของเชยทำ
ไม่ต้องจำมันเลยประเทศไทย
จะลุ่มหลงรักเธอเธอเท่านั้น
ไม่ลืมมันไม่ลืมเลือนเบือนไปไหน
จะขอหลงเพียงเธอตลอดไป
จะได้ไหมขอรักเธอแม่นวลปราง
18 มีนาคม 2546 00:46 น.
windsaint
แสงเทียน
วูบแสงเทียนริบหรี่ลงหวี่วับ
ไฟใกล้ลับเลือนหายสุดปลายแสง
ไฟต้านลมชมโศกกรรโชกแรง
ไฟดับแดงไร้แสงแห่งชีวัน
ไฟลุกโชติกลางลมที่ถ่มโถม
สายลมโหมโครมคึกให้นึกหวั่น
แม้แสงไฟจะริบหรี่ไม่มีครั่น
เพียงยืนยันสู้ต่อไม่ท้อใจ
เพียงตั้งใจยืนหยัดหัดต่อสู้
เพียรเรียนรู้สู้มันไม่หวั่นไหว
แม้เทียนดับแต่ยังไม่สิ้นแสงไฟ
ยังจุดใหม่ได้อีกครั้งไม่จืดจาง
ขอแค่เพียงยังมีที่ความหวัง
เป็นพลังส่งเสริมไม่เหินห่าง
พยายามสู้ต่อรอฟ้ากว้าง
จะมีทางแห่งฝันเข้าสักวัน
จะพยายามสู้ฝันเพื่อรักเธอ
แค่บอกเพ้อให้เป็นดั่งความฝัน
บอกรักเธอรู้มั๊ยทุกทุกวัน
เพราะรักฉันนั้นให้เธอแม่นวลปราง
15 มีนาคม 2546 00:40 น.
windsaint
คลื่นกระแส
ถลาโถมกระโจนคลั่งหวังปลิดชีพ
กระแสบีบเหยียดหยามยามหวั่นไหว
ค่อยค่อยเข้ามาบั่นให้บรรลัย
กลืนชาติไทยให้สิ้นทั้งวิญญาณ์
มลายล้างกระจ่างแจ้งแสดงชื่อ
ให้ชาติสือชาติเสือไม่เหลือค่า
ปล่อยชาติไทยเหมือนเรือไม่ตีตรา
ตามธาราไหลเกลื่อนแต่เลื่อนลอย
หากปล่อยตามกระแสมีแต่เสีย
ไทยละเหี่ยเพลียจิตไม่คิดปล่อย
วัฒนธรรมไทยก็ได้แค่คอย
ให้มันร่อยเลือนหายมลายไป
ปล่อยให้มันเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
ชนรุ่นหลังจะเหลืออะไรไว้
จะหมดสิ้นแม้กระทั่งความภูมิใจ
แล้วจะเหลือชาติไทยให้ใครจำ
หนีกระแสแค่เธอยังไม่พ้น
หากหนีคนอย่างเธอคงครวญคร่ำ
ก็เพราะรักเธอคนเดียวไม่คืนคำ
เพราะจะย้ำคำรักนะนวลปราง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
693
