6 กุมภาพันธ์ 2546 19:16 น.
windsaint
แต่มันยังจะมีความหมายมากกว่านี้
เพราะพี่.. ผู้ที่เกิดก่อน ผู้ที่แก่กว่านั้น ย่อมที่จะมีวุฒิภาวะ และความรับผิดชอบมากกว่าน้อง ผู้ที่เกิดทีหลัง ผู้ที่อ่อนกว่า
เมื่อพี่มีอายุมากกว่าและมีวุฒิภาวะมากกว่าแล้ว จึงจำเป็นที่จะต้องมีหน้าที่และภาระในการดูแลให้น้องได้เดินทางไปตามทางอย่างถูกต้องตามกรอบและตามธรรมเนียมอันดีงามที่วางไว้ และต้องตักเตือนเมื่อน้องเดินทางที่ผิดไม่ถูกไม่ควร นั่นจึงจะเป็นพี่ที่ดีไม่ใช่เพียงแต่เกิดมาเร็วกว่า แต่กลับไร้ความคิดไม่ตักเตือนรุ่นน้อง นี่คือคำว่าพี่ในแบบฉบับของฉัน
จนบางครั้งการกระทำเช่นนี้ ก็ดูจะกลายเป็นความจุ้นจ้านและยุ่งไม่เข้าเรื่องของตัวฉันเอง ที่บังอาจไปวางกรอบไว้ให้คนอื่นเดินโดยเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ทั้งๆที่ตัวเองก็ต้องการอิสระและหลีกหนีกรอบเหล่านั้น
แต่มันก็เป็นสิ่งที่ฉันเห็นว่าฉันควรที่จะทำในบางสิ่งในบางเรื่องมากกว่าที่จะอยู่เฉยๆ เป็นพี่ที่งี่เง่าที่ไม่เคยแม้แต่จะตักเตือนใครให้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง สิ่งที่ทำเช่นนี้จึงกลายเป็นว่าฉันกลายเป็นคนยุ่งเรื่องชาวบ้าน และบางคนก็จะเกิดความไม่พอใจขึ้น
แต่ฉันรู้สึกว่าฉันยอมที่จะกลายเป็นพี่ที่ชอบยุ่งให้น้องปฏิบัติในทางที่ดี มากกว่าที่จะเป็นเพียงแค่คนที่เกิดเร็วกว่า แต่ไร้ปัญญาความสามารถที่จะตักเตือนรุ่นน้องให้เป็นคนดีได้
3 กุมภาพันธ์ 2546 21:45 น.
windsaint
คนหนึ่งเป็นชาย อีกคนหนึ่งเป็นหญิง
คนหนึ่งพบตอน 6 โมงเช้า อีกคนหนึ่งพบตอน 6 โมงเย็น
คนหนึ่งฉันเป็นฝ่ายจากเขา อีกคนหนึ่งเขาเป็นฝ่ายจากฉัน
คนหนึ่งฉันรู้ว่าเขาทำอะไรผิด อีกคนหนึ่งฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิด
คนหนึ่งเขาหันหลังให้ฉัน อีกคนหนึ่งฉันหันหลังให้เขา
คนหนึ่งเรียนอ่อน อีกคนหนึ่งเรียนเก่ง
คนหนึ่งปากหมา อีกคนหนึ่งปากหวาน
คนหนึ่งฉันเกลียด อีกคนหนึ่งเกลียดฉัน
คนหนึ่งฉันอยากลืม อีกคนหนึ่งฉันคิดถึง
คนหนึ่งฉันเสียใจเมื่อพบ อีกคนหนึ่งฉันดีใจเมื่อพบ
ทั้งสองคนล้วนมีสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
แต่มีสิ่งที่เหมือนกัน คือทั้งสองคนฉัน เคย เรียกเขาว่าน้อง
แต่ในปัจจุบัน แม้กระทั่งคำว่าคนรู้จัก ฉันยังไม่ใช่สำหรับสองคนนี้
1 กุมภาพันธ์ 2546 22:36 น.
windsaint
แน่นอนว่าทุกๆวัน ต้องมีผู้ใจบุญ มาซื้อปลาเหล่านี้ จากแม่ค้า เพื่อนำไปปล่อยลงในแม่น้ำซึ่งก็อยู่ข้างๆไม่ห่างไปนั่นเอง
ปลาเหล่านี้ แหวกว่ายเพื่อที่จะเอาชีวิตรอดจากการตกเป็นเหยื่อในสมรภูมิแห่งธุรกิจการทำบุญ
ทุกเช้า แม่ค้าจะจับปลา เพื่อมานั่งขายรอให้ผู้ใจบุญมาซื้อปลาเพื่อไปปล่อย
เมื่อปลาถูกปล่อยลงสู่แม่น้ำ เช้าวันรุ่งขึ้นก็อาจะกลับมาอยู่ในอ่างที่เดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
สิ่งที่เป็นเช่นนี้ วนเวียนเป็นวัฏจักรแห่งธุรกิจขายทาน ขายการให้ชีวิต ธุรกิจการทำบุญ
ทุกสิ่งวนเวียน ดั่งเช่นกงกรรมกงเกวียน
ผู้คนยังคงกระทำเช่นนี้ เพื่อขายความสบายใจให้แก่ชาวบ้าน
เพื่อขายบุญ เช่นนี้ แต่เป็นการสร้างความทุกข์ต่อเนื่องให้แก่สัตว์น้อยๆที่ว่ายอยู่ในแม่น้ำ
การกระทำเช่นนี้ เรียกว่าบุญ หรือ บาป กันแน่???
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
860
