23 กันยายน 2547 13:04 น.
zilver
หนึ่งความคิดถึงจากใครคนหนึ่ง
หนึ่งคำพร่ำรำพึงจากใจดวงนี้
หนึงคนห่วงหาคนที่ดุไกลตาทุกที
หนึ่งคำพูดที่มีส่วนหนึ่งของประโยควลี
...........ว่ามีเธอ................
แค่ส่วนของข้อความสั้นๆ
แต่ส่วนลึกของจิตใจนั้น..หวั่นเสมอ
กลัวเหลือเกินกับคำที่บอกยามได้เจอ
กลัวใจเหลือเกินกลัวเผลอ...หลุดปากไป
บอกว่าจะเป็นกำลังใจให้เสมอ
พูดได้แค่นี้แหละเธอ..อยากเจอรู้ใหม
เวลาที่พัดผ่านมามุมหนึ่งของบ้านที่เหงาใจ
พัดเอาสิ่งใหม่ๆพัดกำลังใจ..มากับสายลม
มิตรภาพใหม่ในบ้านอุ่น
หอมคุกรุ่นด้วยสิ่งดี..หนาวใจได้ไออุ่นห่ม
หนาวลมห่มฟ้าหนาวกายาคงไม่ต้องทนระทม
ฝากกลอนผ่านสายลม..ว่ายามเธอล้ม..
............จะคอยเป็นกำลังจัย................
22 กันยายน 2547 11:35 น.
zilver
ดั่งดวงดาวสกาวเด่นเป็นสง่า
เหมือนนภาฟ้ากว้างรุ้งรางใส
เฉกเช่นน้ำลึกเกินหยั่งทั้งเงาใจ
เหมือนหัวใจก้าวผ่านธารระทม
ชุบชีวินให้สิ้นโศกเจอโลกใหม่
หล่อหลอมใจให้แก่เธอเจอรักสม
เลี้ยงความรักด้วยใจใส่อารมณ์
ผสานผสมด้วยไออุ่นคุกรุ่นใจ
เจอแล้วหลักที่แอบอิงพิงชีวิต
เจอแล้วจิตที่รักแท้ไม่แปรไหว
เจอแล้วรักที่รักแท้แน่กว่าใคร
เจอแล้วใจที่คงมั่นมิผันแปร
คือ ทุกสิ่งเป็นทุกอย่างทุกย่างก้าว
คือดวงดาวระยิบงามยามเกิดแผล
คือ....สายนทีที่ชุ่มเย็นยามอ่อนแอ
คือ..รักแท้..แม้หัวใจ..อยากใกล้เธอ
21 กันยายน 2547 14:05 น.
zilver
ร้องร่ำเรียนรู้เรื่องริรัก
เรไรร้องเรียกมัก...รำพึงหา
รักเราเรียนรู้เริ่ม.....ชินชา
ลองเรียนรู้แล้วจึงรู้ว่า...งดงาม
รักเราเรียนแล้วน่าเรียนนัก
รู้จักรักร่ำร้องให้ใจ..........วูบหวาม
ร้องเรียกใจหัวใจ.........โทรติดตาม
รุ้มเร้าโรยราทุกยาม....ที่ห่างไกล
ไม่มอดม้วยเมื่อมองน้องที่ต้องจิต
เมืองเหมือนมิตรแม้เวลาไม่ชิดใกล้
เมื่อไม่มองน้องมัวหม่นทนเหงาใจ
มักไม่ไหวเมื่อมองน้องที่ต้องตา
ใจเจ็บจำจากจรเพราะความรัก
เจอจนใจจำเจ็บนัก......ต้องรักษา
เฝ้าจุนเจือใจที่เศร้า....ด้วยเวลา
เรียนรู้รักจึงรู้ว่า....รักเป็นเช่นไร
รัก......ทำให้เกิดสื่งดีๆ...และอาจทำให้เจ็บช้ำได้
...........ในเวลาเดียวกัน...............
21 กันยายน 2547 13:40 น.
zilver
จะว่าอะไรมั๊ย....
หากจะบอกบางสิ่งที่ซ่อนไว้ข้างในใจนี้
จะว่าอะไรมั๊ย............ถ้าความรู้สึกที่มี
มันมากเกินกว่าที่....ใจควรจะเป็น
จะว่าอะไรมั๊ยคนดี
หากจะบอกว่าบางสิ่งเก็บไว้ในใจ..ซ่อนเร้น
จะว่าอะไรมั๊ยถ้าจะตามไปส่ง......ทุกเช้าเย็น
จะว่าอะไรมั๊ยถ้าเราจะขอเป็น.....คนสำคัญ
ขอให้เป็นเราได้ใหม
คนที่อยู่ข้างในใจ...เธอคนนั้น
ขอเป็นเราได้มั๊ย..อยากให้เราเป็นคนรักกัน
ขอให้เป็นฉัน.....คนที่อยู่ด้วยกัน....ทุกคืน.....
อยากให้เราเป็นคนที่สำคัญ
ไม่อยากให้เป็นเพื่อนคนนั้นหรือ..คนนี้
เพื่อนมีเยอะแล้วไม่อยากแห้วเพราะคนดี
สี่ห้องหัวใจทึ่เธอมี..ยกให้เราคนนี้....
............รับรองไม่ขาดทุน........................
19 กันยายน 2547 10:44 น.
zilver
แผ่นดินสะท้านฟ้าดินโกรธกริ้ว
สายลมพัดปลิวหิ้วเอาใจแทบล้มหาย
เสียงฟ้าดินพิโรธสั่งโทษให้คนตาย
น้ำหลากมากหลายส่งผลร้ายทุกแดนดิน
หลับไม่เต็มตื่นดั่งยืนอยู่บนเส้นด้าย
ความกลัวไม่รู้คลายวอดวายไม่จบสิ้น
หลายต่อหลายครั้งที่ต้องเจ็บช้ำน้ำตาริน
สายน้ำคอยกลืนกินทุกสิ่งสิ้นให้จมไป
หลังจากฟ้ามืดแผ่นดินร้าว
สายรุ้งทอแสงแวววาวกลางฟ้าใส
รุ้งเจ็ดสีสีสดพระอาทิตย์ช่างงดงามจับใจ
เช้าของวันใหม่คือเช้าของใจที่ผ่อนคลาย
พายุ..ยังมีวันจบสิ้น
อุปสรรคชีวิตมากชิ้นย่อมมีวันจางหาย
อย่าท้อกับปัญหาอย่าอ่อนล้ากระวนกระวาย
ทุกปัญหาจะต้องคลาย..สิ่งที่เราให้กันได้
...........คือกำลังจัย........................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
822
