19 กันยายน 2547 10:06 น.
zilver
หนึ่งกำลังจัยจากใครคนนี้
หนึ่งกำลังจัยดีๆจากคนคนนี้....ที่ห่วงหา
หนึ่งกำลังจัยน้อยๆคอยใส่ใจ..ทุกเวลา
หนึ่งความห่วงหาที่กลั่นออกมาจากห้วงใจ
ขอบคุณสำหรับการcomment
ขอบคุณที่เข้ามาเป็น.......กำลังจัยให้
ขอบคุณทุกตัวอักษรคนที่อ่านกลอนแล้วสุขใจ
ขอบคุณทุกๆกำลังจัยที่มีให้...เสมอมา
ไม่มีอะไรจะให้...
ไม่แค่ความห่วงใยอาจไม่ใช่อะไรที่เท่าฟ้า
มีแค่ความรู้สึกจากห้วงลึกกลั่นเป็นคำพูดจา
อยากบอกทุกคนที่เข้ามา....ว่าขอบจัย
ขอบคุณครับที่เข้ามาเป็นกำลังจัย
19 กันยายน 2547 09:53 น.
zilver
ไม่เคยบอกเธอถึง...เหตุผล
ไม่เคยบอกเธอว่าเจ็บมากแค่ไหน
ไม่เคยบอกเธอว่าจากมาเพราะอะไร
ไม่เคยบอกเธอว่าใจฉันคนนี้แทบใกล้ตาย
เดินจากไป...ช้าๆ
ไม่อยากให้เธอรู้ว่า....หัวใจแทบสลาย
ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บ..เพราะเธอมีค่ามากมาย
ไม่อยากให้ธอต้องอาย..หากมีใครเขาว่าเธอ
ต่างกันราวดินและฟ้า..
แค่เธอยอมพูดจา...หัวใจก็อบอุ่นเสมอ
แต่ยิ่งเธอดีต่อกันเท่าไหร่..ฉันก็ต้องไกลจากเธอ
ทุกครั้งที่ได้เจอ..รู้ดีเสมอว่าฉันเป็นใคร
ไม่ใช่ไม่คู่ควร...
แต่สิ่งที่ฉันเป็นล้วนไม่ดีอย่าได้สงสัย
เหมือนดินกับฟ้าเหมือนหงส์กับกาไม่อาจคู่ใจ
แค่คนไม่เอาไหนที่มีใจ......ให้กับตัวเธอ
18 กันยายน 2547 11:05 น.
zilver
จับปากกาเวลาเหงา
สมุดบันทึกเล่มเก่าคอยเฝ้าค้นหา
บันทึกเป็นตัวอักษรเป็นบทกลอนหนึ่งขึ้นมา
เขียนเขียนตามประสาคนนึงเวลาที่เหงาใจ
คือที่ระบายความรู้สึก
หากใช่แค่สมุดบันทึกเล่มหนึ่งไม่
แต่สิ่งที่เฝ้าเขียนคือบทเรียนทั้งชีวิตของใจ
มีค่ามากที่สุดรู้ใหมมากที่สุดในใจไม่เคยทิ้งกัน
มอบให้คนคนหนึ่ง
อาจดูไม่ค่อยซึ้งสมุดเล่มนึงเล่มนี้ของฉัน
มอบให้เธอคนดีรับไว้หน่อยสิแล้วค่อยว่ากัน
ถ้าไม่รังเกียจฉันอ่านหน่อยแล้วกันจะได้เข้าใจ
ก็เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งอย่างนี้
แต่เขียนได้เขียนดีความรู้สึกที่มีเธอรู้ใหม
ทุกตัวอักษรวอนให้เธอคนดีโปรดเข้าใจ
เขียนอาจไม่ซึ้งเท่าไหร่แต่ที่ให้ไป....
......คือเรื่องราวของใจที่ได้รักเธอ...
18 กันยายน 2547 10:52 น.
zilver
ไม่อยากรู้ว่าใครที่เธอรัก
ไม่อยากรู้จักคนที่เธอบอกว่าดีแค่ไหน
ไม่อยากเห็นหน้าคนที่บอกว่าดีกว่าใคร
ไม่อยากเข้าใจที่เธอบอกไว้..ไม่รักกัน..
ไม่อยากจะคิดเมื่อไม่มีเธอชิดใกล้
ไม่อยากไว้ใจตอนเธออยู่กับใครไม่ใช่ฉัน
ไม่อยากมีน้ำตาเวลาที่เธอจากลาจากกัน
ไม่อยากอ้างว้างทุกวันเวลาที่เธอไม่มีฉัน
...............ฉันไม่มีเธอ.......
อยู่ด้วยกันอย่างนี้..ได้ใหม
อยู่ด้วยกันตลอดไปฉันจะอยู่ในใจเธอเสมอ
อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปกันทุกที่ตามใจของเธอ
ก็หัวใจมันพร่ำเพ้ออยากอยู่ในใจของเธอ
..............ตลอดไป............
คือคำขอจากคนที่เธอไม่รัก
คือคนอกหักหนึ่งคนที่ทนทำใจไม่ได้
คือคนที่รักเธอมากและไม่อยากตัดใจ
คือคนขี้ใจน้อยน้อยใจไม่อยากให้ใคร
............มาแย่งเธอ..................
17 กันยายน 2547 15:49 น.
zilver
คงเป็นที่ฟากฟ้า
สั่งให้ใจฉันรอนแรมมาพบหน้าเธอใช่ใหม
พอเจอแล้วก็ชอบลอบติดตามถามเธอไป
ถามว่าชื่ออะไรขอเป็นเพื่อนได้ใหม..คนดี
และคงเป็นที่ฟากฟ้า
พอเป็นเพื่อนได้พูดจาแล้วพบหน้าเธอคนนี้
ปิ๊งกันปุ๊บปั๊บเธอก็รับเป็นแฟนทันที
เราทั้งคู่รู้ใจกันดีคบกันมานานหลายปีจนรู้ใจ
และคงเป็นที่ฟากฟ้า
วันนี้เราจึงมีน้ำตาล้นออกมาบนนัยน์ตาดวงใส
เพราะใจที่รักมากใจจึงไม่อยากต้องจากไป
ไม่อยากจากไปไหนอยากอยู่ใกล้ๆคนรู้ใจเช่นเธอ
ฟ้าใจดำทำคนแทบบ้า
ทำไมขีดโชคชะตา...ให้ฉันต้องเจอความช้ำเสมอ
เกิดมาเพื่อช้ำรึไงใจถึงรักที่แท้จริงไม่เคยพบเจอ
ทำให้ฉันต้องพร่ำเพ้อ..เพราะใจไม่เคยเจอคนรักจริง
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
1277
