26 กันยายน 2547 10:15 น.

โกรธคือ..โง่..โมโหคือ..บ้า

zilver

อักขระอักษรอ้อนออด
แทรกสอกด้วยคติธรรมนำส่องโลก
ซาบซึ้งถึงใจเราที่เศร้าโศก
กายโยกใจหวิวพลิ้วตามกลอน

เขียนใจให้เป็นจังหวะ
ดังคำที่พระท่านสั่งสอน
สติอยู่ที่ใจอย่าแคลนคลอน
หายใจถอนเข้าออกพุท โธ

โกรธนั่นเป็นความโง่เขลา
แค้นเคืองเรื่องนานา โมโห
เรื่องนั้นใช่เรื่องใหญ่โต
เสียงโห่ใช่โห่ร้องว่าเรา

สติสัมปชัญญะ
ใช้ได้ทุกขณะที่ใจเขลา
ยับยั้งให้กายใจทุเลา
บางเบาจากสิ่งร้ายหมายชีวี

สติระงับจิตคิดประมาท
อีกหนึ่งโอวาทหนึ่งวิถี
ทำได้เป็นยอดคนพ้นอเวจี
ชีวีมีแต่ความสบายใจ				
25 กันยายน 2547 10:24 น.

หลบไปเหงา..ให้ลืมเขาจากใจ

zilver

ให้หายห่างจากใจจนลืมเศร้า
ลบลืมเลือนจากใจเขา...ที่สร้างรอยแผล
ลืมความช้ำจากใจเรา...ที่เขารังแก
ลืมรักไม่แท้จากใจเขา..ที่เฝ้ารังควาน

ลืมไม่ได้กับใจหนึ่งที่เคยใกล้
ลบไม่ไหวกับใจหนึ่ง...ซึ่งเคยหวาน
ทิ้งไม่หมดกับใจหนึ่ง.ที่รักมานาน
ร้าวรานกับใจหนึ่งนี้...ที่คอยเผาใจ

หลบไปเหงาสักทีคงลืมเศร้า
ลืมรักเราสักที..จะทำได้ใหม
ทิ้งมันไป สักทีได้ใหม.....หัวใจ
เลิกห่วงใยสักทีได้ใหม..ใจจะได้
............ไม่ทรมาน..................				
25 กันยายน 2547 09:59 น.

สัมผัสความคิดถึงตรงเส้นขอบฟ้า

zilver

สัมผัสความคิดถึงตรงเส้นขอบฟ้า
ซึมซับความห่วงหาบนทางเดินฝัน
แอบอิงไออุ่นความรักในเสี้ยวพระจันทร์
รับรู้สิ่งเหล่านั้น..ในทุกวันที่เหงาใจ

สายรุ้งทอแสงเปิดฟ้าใหม่
แสงอาทิตย์ทอแสง..ร้อนแรง..ฟ้าไส
ฟ้าที่ครึ้มมัวหมอง..เปลี่ยนเป็นให้อุ่นไอ
ทอแสงแดดรำไร..ส่องให้ใจ....ตื่นฟื้นพลัน

กำลังใจจากใครคนเก่า..
ช่วยให้ใจที่เศร้าเหงา....ตื้นจากความฝัน
ฝันที่แสนเศร้า....พอมีเธอเข้ามาในทุกวัน
เปลี่ยนความฝันร้ายทุกวัน..ให้ตัวฉันคนนี้
............ได้เจอสิ่งดี........

ฝากกำลังใจไปกับตัวหนังสือ
ในตำราที่เธอรื้อ..มาอ่านวันนี้
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ....นะคนดี
อย่าลืมว่าคนๆนี้.........คอยเป็นกำลังใจ				
24 กันยายน 2547 10:38 น.

อยู่ก็ เหมือนตาย..ไม่วายลืมเศร้า..

zilver

หัวใจหม่น คนใจเหงา เศร้าใจแท้
หัวใจแปร แพ้ราบคาบ ใจวาบหวาม
หัวใจหนาว ราวใจแตก แยกใจงาม
มีคำถาม ยามใจปวด รวดร้าวนาน

เฝ้าถามไถ่ ว่าทำไม ใจต้องปวด
เสียงพระสวด เพลงเศร้า เฝ้าขับขาน
ใจยิ่งเจ็บ ใจยิ่งจำ ซ้ำทรมาน
รักวันวาน หวานรักเก่า รุมเร้าทรวง

อยากจะตาย วายชนม์ ให้พ้นโศก
ให้ลืมโลก   ลืมรักนี้ ที่ห่วงหวง
ลืมแล้วลบ จบแล้วจาก พรากคนลวง
ให้พ้นดวง ทวงใจล้า เหมือนฆ่าใจ

ทำไม่ได้ ตัดไม่ลง ปลงไม่ตก
เหมือนนรก ยกมาวาง กลางใจไหว
ดั่งชีวิน สู่แห่งนี้ อเวจีใจ
เหมือนมีไฟ โหมใจหวั่น วันอ่อนแอ				
24 กันยายน 2547 10:12 น.

Zilver For....Besttime...

zilver

จะเป็นกำลังใจให้นับจากนี้
ลิขิตฟ้าคงยินดีที่ทำให้เรามีแรงหวัง
ดลบันดาลให้พานพบทำให้ใจมีพลัง
จากขอบฟ้าฟากฝั่ง..ฝากแรงหวังสู่ใจ

ไปถึงคนไกลในมุมเหงา
หัวใจที่สั่นเทาคงบางเบาและสดใส
ให้กำลังใจอุ่นซอกซอนหอมละมุนให้อุ่นใจ
ฝากไปถึงคนไกล..ว่ายังมีใจดวงนี้...
.........ที่ยังมั่นคง........

the Best time in my heart
คือเวลาที่เราได้วาดฝัน.....วันที่ใจลุ่มหลง
เวลาที่ให้ความรู้สึกที่ดี..จากใจคนนี้ที่มั่นคง
กับบางสิ่งที่อาจน้อยลง...แต่สิ่งที่เพิ่มนั้นคง
............เป็นความรู้สึกของใจ...............

ไม่ใช่เป็นค;ามลุ่มหลงที่เกิดขึ้น
แต่ใจได้ตื่นฟื้น..เจอแหล่งกำลังใจใหม่
เวลาที่แสนมีค่า..ยามเมื่อยล้ามีกำลังใจ
ขอบคุณที่คอยห่วงใย..สุขภาพสดใส
................นะคนดี........................

FoR : เวลา				
Lovers  0 คน เลิฟzilver
Lovings  zilver เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟzilver
Lovings  zilver เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟzilver
Lovings  zilver เลิฟ 0 คน
  zilver
ไม่มีข้อความส่งถึงzilver