คีตากะ
ค่ำคืนเปลี่ยวเดียวดายจันทร์หายลับแสงดาวดับล่องหนบนเวหาหนึ่งเงาร่างรางเลือนเหมือนวิญญาณ์ติดตามหาความรักเพรียกชักนำบนถนนด้นดั้นหาหวั่นท้อเพื่อสานต่อหัวใจไม่ถลำห้วงรู้สึกลึกเร้นเป็นสื่อนำคอยตอกย้ำภายในให้มุ่งจรเบื้องหลังม่านความมืดเย็นชืดจิตฝากชีวิตกับชะตาคราห่างหมอนมีสายลมห่มกายคล้ายอาภรณ์พฤกษ์ดงดอนผ่านผันดุจฝันงามแสงริบหรี่พริบพริบไกลลิบฟ้ายังโหยหาหวังพบลบคำถามค้างคาทรวงล่วงมาพร่านิยามค้นความงามแห่งรักประจักษ์ใจเสียงความรักเรียกหาคืนฟ้าหม่นจากตัวตนล้ำลึกนึกหวั่นไหวสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นวันเหงาใจขอได้ไหมที่รักเผยพักตรา.....
1233
5
0
หน้าส่วนตัว
