ยืนข้างผลมะม่วงเห็นพวงร้อย เจ้าตัวน้อยทำแค่ได้ตะกายฝัน แต่กาลก่อนจนสุกแท้แค่ตามวัน คล้ายจะอยู่เคียงข้างกันไม่กลับกลาย อยู่อย่างเจียมใจจ้อยกระจิ๊ดริ๊ด แนบสนิทไถ่ถามถึงยามสาย ใช้หนวดน้อยคอยถางหนทางร้าย ไม่ห่างกาย ไม่ห่างไกล ไม่ห่างกัน เจ้ามดฝืนยืนยามตามยะถา ใจเหว่ว้าฝ้าฟางหลุดทางฝัน แฝงพวงร้อยคอยเงาเหงาเศร้าจาบัน รอคอยวันใจสลาย...เธอหายไป