จะฝากรักฝากใจใช่คือฝาก
เพียงลมปากเอ่ยไปใจเสแสร้ง
ช่างกระไรใจดำทำเคลือบแคลง
หวังเติมแต่งหว่านกลมนต์มายา
หนึ่งน้ำคำพร่ำอ้อนวอนฝากสาว
แท้คือหนาวน้ำใจไร้เสน่หา
หวังเกาะแกะแทะโลมโน้มศรัทธา
ใช้เงินตราตีค่าทรามหยามย่ำยี
สองเพื่อตำแหน่งแข่งขันกระนั้นหรือ
ยอมยุดยื้อยืดกายขายศักดิ์ศรี
หลอกคนรักเกลือกกลั้วมั่วราคี
ความสาวพลีเพื่อเจ้านายชายคนรัก
สามสมเพชเวทนาใจมนุษย์
คงถึงจุดไร้ศีลธรรมนำเป็นหลัก
ถมกิเลสเศษตัณหาน่าเอียนนัก
ใจขอพักเพื่อเติมแรงแต่งความดี
แม้กำลังเล็กน้อยด้อยอ่อนหัด
คงยืนหยัดศรัทธาในหน้าที่
เพื่อจรรโลงสังคมไทยในยุคนี้
ให้สตรีมีคุณค่ามารักนวล.
22 สิงหาคม 2550 06:48 น. - comment id 742271
ดีค่ะ Salukphin แวะมาทักทายกันตั้งแต่เช้ยเลยค่ะวันนี้ อ่านแล้วกลอนไพเราะมากเลย ให้แง่คิดหลายๆอย่างด้วยนะ อืม ดีใจจังได้เพื่อนที่เกิด ปีเดียวกันอีกแล้วเจ้าค่ะ อิอิๆ

22 สิงหาคม 2550 07:32 น. - comment id 742280
ฝากรักไว้ผิดที่ใจจึงเจ็บ

22 สิงหาคม 2550 11:06 น. - comment id 742379
คิดถึงจ้า ว่าง ๆ จะมาคุยให้นะครับ

22 สิงหาคม 2550 13:02 น. - comment id 742463
รักฝากไว้ มิได้ไร้ค่าดอกครับ

22 สิงหาคม 2550 13:27 น. - comment id 742479
เขียนได้ดี

22 สิงหาคม 2550 15:54 น. - comment id 742613
แวะมาอ่านจ้ะ..คิดถึงนะคะ..

23 สิงหาคม 2550 14:29 น. - comment id 743047

23 สิงหาคม 2550 17:32 น. - comment id 743132
บทกลอนสร้างสรรค์จรรโลงใจ
