จากเจ็บเป็นอาย

แว่นหนา

บาดเจ็บนิดหน่อย
เพื่อนก็คอยรุมห่วงหา
มาให้กำลังใจมาพูดจา
แต่ทำไมน้า....ไม่เห็นจะดีใจ
     แต่พอเธอเดินเข้ามา
เพียงแค่ส่งสายตาแล้วก็ยิ้มให้
ความเจ็บเหล่านั้นหายไปทันใด
จากเจ็บกลายเป็นอาย...
                   ...จะขาดใจตายแล้วเอย				
comments powered by Disqus
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    18 กุมภาพันธ์ 2545 03:17 น. - comment id 36086

    เข้าใจอ้อน... จังเลยนะ หุหุ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน