จรดนิ้ว ฉีกภาพวาด จนขาดวิ่น
ลบอายกลิ่น ความหลัง ที่ช้ำเหลือ
หากปล่อยไว้ คงเหมือนมีด คอยกรีดเนื้อ
ความเจ็บเจือ ความผิดหวัง ครั้งพี่ลา
จะขอจำ ขอจด บทเรียนนี้
แม้วันหนึ่ง บางที ชีวิตข้าฯ
จะย่อยยับ อัปราชัย ในชะตา
แม้นคืนมา ก็อย่าหมาย ได้พบกัน
21 ธันวาคม 2551 19:44 น. - comment id 926769

22 ธันวาคม 2551 17:52 น. - comment id 927349
เจ็บแล้วจำ ไม่กลับไปให้ช้ำตรงที่เดิม เข้มแข็งดีจังค่ะ

22 ธันวาคม 2551 22:45 น. - comment id 927559
ประมาณแค้นฝังหุ่นเลยนะเนี่ย

25 ธันวาคม 2551 06:16 น. - comment id 928869
....หนักแน่นในความรู้สึก หยั่งลึกลงในใจ......... คนเราเจ็บแล้วจำ...... แต่อย่าลืมให้โอกาสสิ่งดีดี ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต.นะคะ....... ทักทายยามเช้า.. Merry Christmas ค่ะ

25 ธันวาคม 2551 06:18 น. - comment id 928870
....เขียนประมาณนี้ ....มีอยู่บทหนึ่ง ...ลองเข้าไปอ่านสิคะ.. "อย่าหมายใจ..ว่าจะรัก"......
