เกิดเป็นคนจนยากลำบากแสน ความขาดแคลนอับปัญญาพาทุกข์เข็ญ ขาดเสื้อผ้าอาหารทานเช้าเย็น แสนลำเค็ญยากไร้ใครเหลียวแล โอ้อนาถชีวิตจิตเศร้าหมอง ชะตาต้องตกอับยับรอยแผล พ่อแม่ทิ้งถูกเขาเฝ้ารังแก เดียวดายแดจำหนีพรากจากบ้านลา ไม่มีเงินไม่มีงานบ้านอาศัย หิวจนไส้แสบร้องท้องกิ่วหนา มองทางใดไร้คนเขาเมตตา ถือกะลาขอทานซมซานไป ไอ้ยาจกออกไปไกลไกลหน่อย ตาละห้อยท่านเจ้าขาอย่าผลักไส สงสารเถิดหิวโหยเช่นใครใคร โปรดอย่าไล่เลยหนอขอเถอะคน เด็กเร่ร่อนนอนไหนไม่เป็นที่ ขอเพียงมีหลังคาให้หลบฝน หนาวเหน็บร้อนเพียงใดใจต้องทน สู้ผจญโลกกว้างอย่างเอกา กินเพื่ออยู่สู้เพื่ออยากลำบากแสน ช่างแร้นแค้นเขาชิงชังดังเป็นหมา ดูสินั่นตัวนั้นที่จูงมา ยังมีค่ากว่าเราเศร้าใจจริง ความเป็นจริงในสังคมล่มสลาย คนฟุ้งเฟ้อกรีดกรายทั้งชายหญิง แล้งน้ำใจไร้แหล่งที่พึ่งพิง ต่างก็วิ่งชิงแย่งแข่งกันรวย..... กันนาเทวี ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
กันนาเทวี 24 ก.พ. 2552 23:31 น. - ID 123578 
2754
7
0
25 กุมภาพันธ์ 2552 00:52 น. - comment id 955420
สวัสดีค่ะพี่ ความเหลื่อมล้ำทางสังคมยังมีอยู่อีกเยอะค่ะพี่ อยู่อย่างพอเพียงน้อพี่น้อ.........
25 กุมภาพันธ์ 2552 01:11 น. - comment id 955422
สวัสดีค่ะ แม้ลำบากตรากตรำจำต้องสู้ เพียงได้อยู่ ต่อไปด้วยใจหวัง แม้เหนื่อยหน่ายเพียงใดในภวังค์ หัวใจยัง...อยู่ต่อท้อก็ทน... เห็นภาพแล้ว คิดถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ ก็แบบนี้แร่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 07:20 น. - comment id 955438
เห็นภาพแล้วสะเทือนใจ....
25 กุมภาพันธ์ 2552 07:42 น. - comment id 955447
เป็นชีวิตที่เห็นเกลื่อนกลาดในสังคมปัจจุบัน ความเอื้ออาทร ความมีน้ำใจแบ่งปันก้เริ่มหด หายไปทุกที ยิ่งสังคมเมืองก็ยิ่งหนาตา คุณกันนาสบายดีไหมเอ่ย มาดื่มกาแฟ
แก้อารมณ์หงุดหงิดกันค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 08:31 น. - comment id 955474
หน้าส่วนตัว
ใช่ค่ะ ชีวิตต้องสู้ค่ะพี่กันนา
ตั้งแต่เกิดจนสิ้นเลยล่ะค่ะ
สู้ๆๆๆค่ะ25 กุมภาพันธ์ 2552 09:00 น. - comment id 955485
25 กุมภาพันธ์ 2552 12:04 น. - comment id 955550
ความหลากหลายทางสังคมค่ะ คนเราต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ไม่มีใครช่วยใครได้ตลอดค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 12:26 น. - comment id 955566
อ่านแล้วหดหู่ใจจังค่ะแต่ก็เป็นความจริงในสังคมที่ถูกมองข้ามในโลกของการแข่งขัน
25 กุมภาพันธ์ 2552 12:36 น. - comment id 955583
ผลงานสร้างสรรค์ดีครับ กินเพื่ออยู่สู้เพื่ออยากลำบากแท้ ไม่เหลียวแลบ้างเลยแม่ตาหวาน เราก็รักดูใจกันมานาน จะพบกันยากแท้แม่ตาคม
25 กุมภาพันธ์ 2552 13:01 น. - comment id 955598
คิดไรไม่ออกก็ยกให้เป็นเรื่องของกรรมครับ
25 กุมภาพันธ์ 2552 13:35 น. - comment id 955622
หยุดสร้างกรรมกับเด็กมันบาปนัก แม้นไม่รักก็อย่าทำให้เด็กช้ำ เขาควรได้เรียนรู้อยู่ประจำ อย่าเพลี่ยงพล้ำอนาคตหนูหมดงาม เห็นภาพแล้วบอกได้คำเดียวว่า กรรมของเด็กค่ะพี่กันฯ
25 กุมภาพันธ์ 2552 14:34 น. - comment id 955661
นี่แหละคือความยุติธรรม ที่ธรรมชาติสร้างมา คงไม่มีอะไรที่สมดุลย์ไปหมดได้หรอก เฮ้อ...เศร้า...
25 กุมภาพันธ์ 2552 14:53 น. - comment id 955682
โลกสวยเฉพาะในความฝันนะคะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 16:31 น. - comment id 955752
โอ้ดอกดินจักสิ้นชาติ ด้วยอำนาจอันขลาดเขลา ฤายืนหยัดย้ิมสู้ด้วยผองเรา หยิบยื่นมอบให้เขาร้ายดี "บทกลอนงดงามสะท้อนความเป็นในสังคม"
25 กุมภาพันธ์ 2552 19:51 น. - comment id 955864
คห.1 นกยูง....... ใช่แล้วจ้า เหลื่อมล้ำมากมาย โลกถึงวุ่นวายแบบนี้น้อ คนที่ได้เปรียบอยู่ก่อน ก็ฉวยโอกาส เหยียบไว้ให้จมมิด ส่วนคนเสียเปรียบก็ขี้คร้าน จะดิ้นรนไป หนทางมันยากลำบากนัก
25 กุมภาพันธ์ 2552 19:54 น. - comment id 955866
คห. 2 แมงกุ๊ดจี่.......... หากพยายามจริงสักวัน คงได้พบสิ่งที่ดีดี ชะตาชีวิตอยู่ที่เราลิขิตนะ.
25 กุมภาพันธ์ 2552 20:02 น. - comment id 955870
คห.4 แจ้นเอง เป็นอย่างที่แจ้นว่าจริงน่ะแหละ มนุษย์ สัจกรรมแห่งชีวิตแล้ว จึงทุกข์ภัยมากมายท่วมโลก อิอิ พยายามจะไม่หงุดหงิดนะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 20:00 น. - comment id 955872
คห.3 บนข. ค่า นี่คือภาพความจริงแห่งชีวิตค่า โลกนี้ไม่ได้สวยงามอย่างที่คนชอบ เสกสรรค์ปั้นแต่ง แก่งแย่ง ลาภ ยศ สรรเสิญ สุขกัน อย่างไร้จิตสำนึก จนลืมทุกข์และสาระแท้ของชีวิต
25 กุมภาพันธ์ 2552 20:09 น. - comment id 955876
คห.5 ครูกระดาษทราย ค่าสู้ ๆ อยู่แล้ว เกิดมาเป็นคนแล้ว ป้าสู้ไม่ถอย แต่หากเพียงคนเฉลี่ย ส่วนได้ หรือกระจายโอกาส แก่คนอื่นๆที่ลำบากกว่าตนบ้างก็คงดีนะ เพื่อนร่วมทุกข์ของเรายัง ลำบากอีกมาก ลดการเสพสุข หันมาสงเคราะห์ที่ลำบากใกล้ๆตัวเราบ้าง เป็นที่พึงพิงแก่กันบ้างก็ดีค่ะ อันความกรุณาปรานี...........
25 กุมภาพันธ์ 2552 20:13 น. - comment id 955881
คห.6 ฝากฝัน............ อือมนะ รวยมากก็ทุกข์มาก เป็นคนจนสบายกว่าเสียอีกนะ ไม่ต้องกังวลว่าจะจนลงอีก และไม่ต้องโดนตรวจสอบ โดนประชาชนด้วยน้อ สรุปแล้วจนขนาดนี้กำลังดีแระ
25 กุมภาพันธ์ 2552 20:49 น. - comment id 955899
คห.7 Somebody ............ ค่า อันดับแรกก็ต้องพึ่งตนเองจนถึงที่สุด เกิดเป็นคนแล้วก็ต้องดิ้นรนขวนขวาย แต่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่จำเป็นต้อง มีการอยู่ร่วมกัน การพึ่งพาอาศัย ซึ่งกันเป็นวัฒนธรรมที่ดีงาม ของมนุษโลก เมตตาธรรมค้ำจุนโลกาค่ะ การช่วยที่ดี คือการช่วยให้โอกาสแก่เขา ให้เขาได้เรียนรู้ที่จะพัฒนาตน และพึ่งตนได้ ไม่ใช่รอแต่ความช่วยเหลือนะคะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 20:54 น. - comment id 955901
คห.8 โคลอน.......... ดังนั้น โลกนี้จึงมีแต่ทุกข์เท่านั้น ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ส่วนความสุขที่เราคิดว่ามีนั้น เป็นเพียงแต่ทุกข์นั้นลดลง หรือกลบเกลื่อนเอาไว้ ดับทุกข์ ต้องดับที่เหตุ คือใจเราเองนะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 21:15 น. - comment id 955928
คห.9 ก่องกิก..... สู้เพื่ออยากแม้ลำบากก็ต้องฝืน เพื่อหยัดยืนต่อสู้คู่เคียงฝัน หวานน้ำคำพร่ำรักมักจำนรรจ์ แจกจ่ายกันทั่วไปในบ้านกลอน
25 กุมภาพันธ์ 2552 21:15 น. - comment id 955929
ความเหลื่อมล้ำ ความต่าง...ของผู้คน เขียนได้ดีมากเลยครับพี่กันนา
25 กุมภาพันธ์ 2552 21:18 น. - comment id 955934
คห. 10 อินสวน....... นั่นก็ส่วนหนึ่ง คนเราไม่อาจฝืนชะตากรรมได้ พระท่านถึงสอนให้ละเว้นการเบียดเบียน กันและกัน ให้มีมิตรไมตรีต่อกันไงค่ะน้อ น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า อิอิ
25 กุมภาพันธ์ 2552 21:36 น. - comment id 955959
แก้วประภัสสร......... ค่า พวกเขามากมายที่รอเมตตา ที่บ้านเด็ก มูลนิธิต่างๆ ดูแลไม่หวาดไม่ไหวค่า โดยเฉพาะสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ หลายแห่งต้องรับภาระหนัก ขณะที่คุณหนูทั้งหลาย กินอยู่สุขสบายอย่างชาวเทพ แต่เขาละ คนบนโลกเดียวกะเรา นะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 21:44 น. - comment id 955964
ยาแก้ปวด.......... นั่แหละค่า ป้าว่าขอแค่สิทธิพื้นฐาน คือ ที่กินอยู่ หลับนอน และการเรียนรู้ เพื่อจะดำรงชีวิตอย่างมีความปลอดภัย และเป็นสุขตามอัตภาพ ก็เป็นบุญ อานิสงส์แล้วนะคะ ให้เขาได้มีโอกาสบ้าง ก็ยังดีค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2552 21:52 น. - comment id 955973
คห.ที่ 13 เพียงพลิ้ว โลกสวยเฉพาะในความฝัน ในความเป็นจริงนั้นปวดร้าว คนที่เกิดมาไม่เคยผจญ อาจจะมองไปในแง่ต่างๆกัน คนเราเลือกเกิดไม่ได้ค่ะ แต่คนเราเลือกทางดำเนินชีวิตได้ พวกเขาก็เช่นกัน หากเรามีทาง ให้เขาเลือกเดินบ้าง ก็คงไม่มีใคร อยากมีชีวิตที่ตกต่ำและยากไร้ เสี่ยงต่อภัยอันตรายต่างๆมากมาย
25 กุมภาพันธ์ 2552 22:03 น. - comment id 955987
คห. 14 นาคะพรรณ....... ค่าใช่เลยค่ะ โอกาสและทางเลือกของคนจน มีน้อยเต็มที นอกจากต่อสู้ด้วยแรงกาย อาบเหงื่อต่างน้ำ หรืองานเสี่ยงอันตรายต่างๆ เด็กสลัม เด็กจากแดนกันดาร เด็กชายขอบ อีกมากมาย ที่เขาขาดแคลนโอกาสอย่าง นึกไม่ถึง
25 กุมภาพันธ์ 2552 22:13 น. - comment id 955999
กิ่งโศก.......... ค่า หากผู้คนมีจิตสำนึกที่จะช่วยเหลือดูแลกันบ้าง ก็คงดีหากเขาได้รับโอกาสได้รับทางเลือกใน การดำเนินชีวิต ดีกว่าปล่อยเลยตามเลย ให้เติบใหญ่ ท่ามกลางอันตราย กระแสสังคมเชี่ยวกรากเช่นนี้ เมื่อเจอทางตันเพื่อความอยู่รอดของชีวิต อาจจะทำชั่วได้ง่ายๆ ผู้คนดีดี ก็ต้องอยู่อย่าง ไม่ปลอดภัย เพราะคนร้ายเพิ่มปริมาณมากขึ้น
26 กุมภาพันธ์ 2552 00:37 น. - comment id 956058
สงสารเด็กจังค่ะ
26 กุมภาพันธ์ 2552 09:46 น. - comment id 956146
26 กุมภาพันธ์ 2552 16:11 น. - comment id 956428
26 กุมภาพันธ์ 2552 16:38 น. - comment id 956446
เศร้าคำเดียวค่ะพี่สาว
27 กุมภาพันธ์ 2552 22:37 น. - comment id 957163
นิลวรรณ ค่ะ น่าสงสารจริงๆ ค่ะ ความเป็นจริงในสังคมที่คน มองข้ามและไม่อยากยอมรับความจริง เฌอมาลย์ ความเหลื่อมล้ำในสังคมยังมีอีกมาก พิมญดา นั่นสิน้อ อนาถใจกับเด็กที่น่าสงสาร หทัยชนก เศร้ามากมาย ผลกระทบจากสังคม บริโภคนิยม เอาวัตถุเป็นสำคัญ .
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
