หน้าส่วนตัว
เมื่อหัวใจไกลถิ่นบินข้ามฟ้า
ต่อมน้ำตาคนข้างหลังรั้งหวั่นไหว
ร้อยอ่อนแอแผลระทมขมขื่นใจ
เจ็บรู้ไหมใจคนรอทรมาน
หนาวหนทางร้างไกลจำใจข่ม
หนาวสายลมลวงล้อคำพ้อหวาน
หนาวระแวงแคลงใจไฟร้าวราน
หนาวสะท้านทุกข์หนักกลัวรักกลาย
ใจอ่อนแอแพ้อ่อนไหวจึงไหวหวั่น
สารพันผันอารมณ์ข่มห่อนหาย
รักคือสุขทุกข์โถมโหมใจกาย
บทสุดท้ายจะสงบจบที่ใด
ได้แต่ปลุกปลอบใจอย่าไหวอ่อน
คำคนค่อนแคะหยามอย่าหวามไหว
จงยิ้มสู้อยู่อย่างเก่าเศร้าทำไม
และเชื่อในใยรักที่ถักทอ.
Salukphin 28 มิ.ย. 2552 23:34 น. - ID 127202 
1217
4
0
29 มิถุนายน 2552 05:27 น. - comment id 1007388
เป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมากครับ สำหรับกลอนนี้
29 มิถุนายน 2552 05:35 น. - comment id 1007392
ยอดเยี่ยมค่ะทั้งปลุกทั้งปลอบไพเราะมากค่ะ
29 มิถุนายน 2552 06:12 น. - comment id 1007395
ขอบคุณในคำติชมค่ะคุณ กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
29 มิถุนายน 2552 06:14 น. - comment id 1007396
29 มิถุนายน 2552 06:37 น. - comment id 1007403
ค่ะ..เชื่อมั่นในความรักนะคะ..
29 มิถุนายน 2552 06:49 น. - comment id 1007409
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
