เกิดอะไรในม่านบางระหว่างเรา
เปิดรอยเศร้าเว้าแหว่งเข้าแข่งขัน
ยิ่งเนิ่นนานรานร้าวหนาวผูกพัน
เจ็บคือฉันใช่ไหมเธอไม่แคร์
เมื่อคิดมีคนใหม่เธอไม่บอก
ยังกลับกลอกหลอกใจให้มีแผล
แต่งคำหวานหว่านหยอกหลอกรังแก
อนาถแท้นิยามรักถักร้อยลวง
ทุกถ้อยคำคือเท็จเพ็ดป้อยอ
เพื่อหลอกล่อลิ้นลมคมบาศบ่วง
สัตย์และซื่อคือทั้งใจข้างในกลวง
ไม่มีห่วงหวงแหนกลางแดนใจ
จึงมากเงาเศร้าซมถมดาษดื่น
ต้องกล้ำกลืนฝืนกลั้นความหวั่นไหว
เจ็บเพราะเขลาเฉาเพราะโง่โธ่โทษใคร
น่าขำไหมในบทเรียนเขียนเรื่องรัก.
29 กันยายน 2554 08:37 น. - comment id 1209696
รู้เขาหลอกยังรักปักทรวงลึก เพราะหัวใจระทึกและหวั่นไหว ทุกคราวครั้งยามเขาเข้ามาใกล้ เหมือนดั่งไฟลนร้อนอ้อนอารมณ์ ดุจแท่งเทียนเหลวไหลไร้แรงขืน ไม่อาจยืนต่อต้านหวานผสม ยอมทุกสิ่งทิ้งกายให้เขาชม เกิดอะไรใจซานซมไม่รู้เลย.... อิอิ ใครจะตอบได้ล่ะ อิอิ

29 กันยายน 2554 18:46 น. - comment id 1209763
เจ้าคารมคมคายจริงๆเนาะคุณฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

29 กันยายน 2554 22:07 น. - comment id 1209779

30 กันยายน 2554 04:57 น. - comment id 1209808
ค่ะคุณอนงค์นาง
