เกิดเป็นคนวนเวียนว่ายป่ายปีนทุกข์
คิดว่าสุขเสพคลุกเคล้าแท้เศร้าแฝง
ต้องหนาวเหน็บเจ็บเจียนตายพ่ายล้าแรง
ยามขันแข่งแย่งยื้อไส้ไฟอารมณ์
ด้วยเสื้อคลุมสุมกิเลสเศษตัณหา
ใจไขว่คว้าควานครอบครองจองห่อห่ม
เติมความมีสีใสหุ้มหลุมโสมม
เหยียบอาจมดมว่าหอมพร้อมทะยาน
กำแพงใดไหนจะทานต้านกิเลส
ละสมเพชเวทนาน่าสงสาร
เพราะเสพติดตัวมายามาเนิ่นนาน
แต่งสังขารขนสนิมพิมพ์เนื้อใจ
คงถึงกาลกล่อมเกลาเจ้าใจอยาก
ลบกาฝากฟาดฟันขวัญที่หวั่นไหว
ยึดสายกลางวางทุกสิ่งทิ้งขว้างไป
เป็นผู้ให้ไม่หวังชอบรับตอบแทน.