ยามนอนยามใดใจเจ้าจงรู้
มีใครอยู่ห่วงหาอาวรถึง
เพียงแค่ห่างชั่วข้ามคืนมิใด้คลอคลึง
เช้าแล้วจึงจะไปหาพาเล่นเพลิน
ยามนี้เจ้าจงให้หลับใหล
รุ่งวันใหม่จะได้ไม่เขิกเขิน
เพราะกลัวเจ้าตื่นช้าเหลือเกิน
กลัวดูวิ่งเดินเจ้าจะเกินกระสือเพียงนิดเดียว