*-*สู้ละกันเพื่อนเอ๋ย(2)

หนามไม้ไผ่ฯ

เฮ่อ..โปรเจคๆๆๆ อะไรๆก็ยังไม่เข้าร่องเข้ารอย...ทำไงดีเนี้ย..ยัยนา หนึ่งในสมาชิก single five ของเรา ยังไม่มาซะที..ต้องพรีเซ้นต์เป็นคนที่สองด้วย..โทรตามก็ดันปิดเครือ่งอีก..เฮ่อ..ตายๆๆ
อ้ายนา...เอ็งหายไปไหนฟะ
                                 รู้มั้ยนะ..ใครๆ ต่างเฝ้าหา
                                 เมื่อไหร่เอ็งถึงจะได้มา
                                 ให้ทันเวลา พรีเซ้นต์งาน
  รู้ป่าว..พวกเราเป็นห่วง
                                  ต่างโทร..ตามทวง ต่างกล่าวขาน
                                  กลัวว่าเอ็ง จะไปเดิน ตกหลุมตามไหล่ทาง
                                  รู้ป่าว..จารย์เจแกรอค้าง...
                                                ผิดนัดกะจารย์อีกแล้วนะเอ็ง!! ทั้งปี
เพื่อนๆ ตามหากันให้ควั่ก..จนจารย์รอไม่ไหว (แกไม่สบายด้วยอ่ะรู้ป่าวยัยนา) เลยต้องเดินทางกลับ..จารย์โอ๋(ผู้ประสานรายวิชา) ก็เลยให้ช้านพรีเซ้นต์ต่อเลย..(เนี่ยแหล่ะน๊า..ทำให้ชั้นโดนจารย์หมอเพ่งเปงคนแรกเล้ยยย กรำๆๆ)  
         ตกบ่าย ..ยัยซ่าชักจะทนพิษของอาการหนังตาหย่อนไม่ไหว..แหะๆๆ หลับปุ๋ยเลย..อ้ายอร..มันเห็นทนไม่ได้...ปลุกเอาๆ
                                    หลับอีกแล้วนะ..เจ้าซ่า
                             อะไรกันว๊า..มานั่งหลับ
                             ปลุกจนเหนือ่ย แล้วนะครับ
                             ยังจะหลับ อีกเหรอ..เฮ่อ..เหนื่อยใจ
                                    พอตื่นมา.ทำตาแป๋ว
                             ก็ตื่นแล้ว..อย่าเหลวไหล
                             ฟังสิ ฟัง..ฟัง ฟัง..ให้ตั้งใจ
                             อย่าต้องให้..ปลุกใหม่ อีกนะเธอ..!!
ให้ทำไงอ่ะ..คนมันง่วงนี่อรเอ๊ย..เข้าใจวัยรุ่นหนอ่ย..แต่ก็นะ..หลังจากเห็นบรรดาอาจารย์กำลังจะรุมซ้อม เอ๊ย รุมซัก เพือ่นที่กำลังพรีเซ้นต์ เจ้าซ่าก็ตาตื่นเลยเชียว..(เสียวแทนเพื่อนเลย..)   @^_^@