2 มิถุนายน 2547 08:50 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
ขอบคุณสำหรับสิ่งต่างๆ ที่เคยทำให้ซ่ารู้สึกดีมาตลอด ความรัก..ความห่วงใย ที่มีให้ซ่ามาตลอด ซ่ายังจดจำได้มิเคยเลือน
ทุกคืนที่ผ่านมา..บอกได้เลยว่ามีพี่อยู่ในความคิดคำนึงมาเสมอ..ซ่าทำอะไรผิด พี่ถึงได้แค้นเคืองกับเพื่อนซ่าทุกคน..ซ่าคนเดียวที่เป็นเหตุให้พี่รู้สึกไม่ดี เศร้าเสียใจ..มันก็ควรจะลงที่ซ่าแต่เพียงผู้เดียว...
ความจริงเป็นยังไง..วันนี้มันจะถูกเปิดเผย..ทั้งที่จริง มันก็ถูกเปิดเผยมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน..ซ่ารู้สึกไม่สบายใจที่จะทำให้พี่รู้สึกว่า...อดีตที่ผ่านมาเหมือนว่าซ่าตอแหลพี่มาตลอด..อยากรู้จริงๆ พี่มองซ่าตรงไหน แค่เพียงข้างนอกที่ซ่ากระทำหรือมองซ่าที่ใจ มองที่วันเวลาที่เรารู้สึกดีต่อกัน..กับสิ่งที่พี่ได้เห็นเพียงไม่กี่ครั้ง ไม่กี่วัน พร้อมคำอ้างอิงจากบุคคลที่สามที่คิดมิดีมิร้ายเป็นทุนเดิม..พี่ก็กลับเชื่อสนิทใจว่านั่นคือสิ่งที่เป็นตัวตนของซ่า..
แล้วกับสิ่งที่ใจซ่าทำมาตลอด พูดมาตลอดล่ะ..เป็นเวลา 3 ปีกว่า ที่ซ่าใช้ใจพูดกับพี่ แต่ไม่คิดเลยว่า พี่จะเอาการกระทำเพียงไม่กี่ครั้งมาลบล้างใจของซ่าได้
มันเจ็บนะพี่..มันเจ็บตรงที่ความจริงใจที่เราเคยมีให้กับใครคนหนึ่งมาตลอดแต่กลับไม่สามารถชนะใจเขาได้..
การจบของเราน่าจะเป็นไปด้วยดี..จากกันด้วยความทรงจำดีๆ..แต่มันกลับดูขัดอย่างไม่เข้าท่า..มันน่าจะลงเอยด้วยมิตรภาพ หากแต่มันกลับดูเยี่ยงศัตรูก็มิปาน..
ระหว่างที่เราคบกัน แม้เราจะอยู่ห่างกัน ซ่าไม่เคยนอกใจพี่ และซ่าก็เชื่อมั่นมาตลอดว่าพี่เองก็มิได้นอกใจซ่าเช่นกัน..
ผู้ชายที่ซ่าพูดคุยรู้จักทุกคนล้วนอยู่ในฐานะของคนรู้จัก หาใช่คนรู้ใจ..แต่พี่ก็คอยปรักปรำตลอดว่าเขาเหล่านั้นคือคนพิเศษของซ่า..
"มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน" ยอมรับว่าเป็นสำหรับบางคนที่ซ่ารู้สึกดี .. แต่นั่นก็ใช่คนที่จะเทียบเท่าพี่ได้...
ซ่าไม่ได้เป็นผู้หญิงหลายใจ..ซ่ามิใช่ผู้หญิงหลายร้อยเล่มเกวียน และซ่าก็บริหารเสน่ห์ตัวเองไม่เป็น..ทำไมพี่ไม่เข้าใจ...
เหตุผลที่แท้จริงของการเลิกเป็นแฟน..ซ่าก็บอกพี่ไปแล้ว อยากให้พี่เชื่อในคำพูดของซ่า มากกว่าบุคคลภายนอกได้มั้ย..ถ้าหากการกระทำที่ผ่านมาพี่เคยรู้สึกว่า ครั้งหนึ่งมันเคยทำให้พี่มีความสุข มันเคยทำให้พี่รู้สึกดีๆ..ซ่าก็อยากจะขอให้พี่นำสิ่งนั้นมาเก็บไว้แทนความเจ็บปวด แทนความรู้สึกทั้งหลายแหล่ที่พี่รู้สึกแย่ๆ ต่อซ่า..
...............ขอเรียกร้องความยุติธรรมแค่นี้ได้มั้ย..แค่นี้ก็พอ.............
6 ธันวาคม 2546 04:06 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
"ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ...แอนเข้าใจทุกอย่างแล้ว..." "แอน...แอน...ฮัลโหล ๆๆๆ แอน"
หญิงสาวเงียบไปนาน แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัด...
"แอน..หนุ่มขอร้องนะ..เข้าใจหนุ่มหน่อยสิ..หนุ่มคิดถึงแอนนะ..ใช้เหตุผลหน่อยได้มั้ย??"
แอนนิ่งฟังชายหนุ่มอยู่นาน แต่ก็มิได้เอ่ยอะไรออกไปแม้แต่เสียงลมหายใจ จะมีเพียงน้ำตาอุ่นๆ ที่รินอาบแก้มทั้ง
สองข้างของหญิงสาวเท่านั้น
"อย่าเงียบได้มั้ย...มันเปลืองนะ..เก็บไว้คุยกันต่อในวันพรุ่งนี้จะดีกว่าซะอีก.." "ไม่รู้ว่าแอนจะฟังหนุ่มอยู่รึเปล่า..
แต่อยากให้รู้ไว้ว่า หนุ่มคิดถึงแอนมาก ยอมทำให้ทุกอย่างเท่าที่หนุ่มจะทำให้ได้..ขอให้แอนเข้าใจหนุ่มด้วย"
"งั้นหนุ่มวางนะ..เอาหูออกห่างโทรศัพท์สิ..หนุ่มจะวางแล้วนะ 1..2...3..." ตื๊ดๆๆๆๆ...
เสียงโทรศัพท์ถูกตัดลงโดยชายหนุ่มเป็นผู้กระทำ..
เขามักจะทำแบบนี้เสมอๆ ก่อนจะเป็นคนวางสาย เพราะไม่ต้องการให้แฟนสาวของตนได้ยินเสียงการตัดขาด
การสนทนาของกันและกัน..หญิงสาวเองก็ปลื้มพฤติกรรมแบบฉบับของเขาไม่น้อย
หนุ่มและแอนคบกันในฐานะคนรู้ใจได้ไม่ถึงสองเดือน แต่เขาทั้งสองกลับเข้าใจความรู้สึกของกันและกันเป็น
อย่างดี...คำพูดอ้อมโลกของอีกฝ่าย ถูกแปลผลออกมาโดยอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดายและถูกต้องชัดเจน..
แล้วทำไม หญิงสาวถึงพูดกับแฟนหนุ่มแบบนั้น??? ด้วยเพราะความที่ระยะทางทำให้สองคนห่างกัน
การคุยโทรศัพท์จึงเป็นหนทางที่ทั้งสองเลือกที่จะใกล้ชิดกัน... แต่ก็เพราะทั้งสองฝ่ายไม่ได้เกิดมาผลิตแบงค์
ใช้เอง ไม่ได้เป็นเจ้าขององค์การโทรศัพท์...ปัญหาก็เลยเกิดจากการที่ขาดทุนทรัพย์ในบางครั้ง
ทำให้ติดต่อหากันได้ไม่บ่อยมาก.. ด้วยเพราะความเป็นห่วง บวกกับสิ่งที่ต้องการให้เขาโทรมาหาทุกวัน
จึงทำให้แอนเป็นฝ่ายเสนอความคิด ว่าให้เลิกการติดต่อกัน หญิงสาวอารมณ์อ่อนไหวง่าย จึงไม่ต้องการได้รับ
ความเจ็บปวดเมื่อหนุ่มโทรหาไม่ได้ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นเหมือนตัวการที่ทำให้หนุ่มใช้เงินสิ้นเปลือง
ดังนั้น แอนจึงเป็นคนตัดสินใจที่จะไม่รับโทรศัพท์ของหนุ่มอีกต่อไป
หนุ่ม...ผู้ดื้อดึง..ก็ยังขยันโทรมาหาเช้าเย็น เพราะไม่ต้องการให้ความรู้สึกยิ่งลดน้อยลง ความใกล้ชิดยิ่งลดลง
ความต้องการของคนสองคนเหมือนกัน..คืออยากจะคุยกันทุกวัน แต่พฤติกรรมที่แสดงออกมาต่างกัน...
********** ความรักของคนสองคนในเรื่องนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร..คุณ..เป็นผู้เลือกหนทางได้...********
หน้าส่วนตัว
1689
Lovers
0 คน เลิฟหนามไม้ไผ่ฯ
Calendar
