31 ตุลาคม 2546 10:29 น.
				
												
				
								หนามไม้ไผ่ฯ
		
					
				
                              ฉันคิดถึงเธอ...เธอรู้รึเปล่า
                     ฉันคิดถึงเธอ...เธอจะเข้าใจไหม
                     ฉันคิดถึงเธอ...สุดเกินจะห้ามใจ
  
                     คิดถึงฉันไหม...เวลาที่เธอ...เหงาทรวง
                             ฉันคิดถึงเธอ...สุดจะบรรยาย
                     คิดถึงลมหายใจ...ที่ฉันเคยหึงหวง
                     เพราะคิดถึงเธอ...คนที่เคยเดินควง
                     เพราะคิดเป็นห่วง...กลัวเธอจะเหงาใจ
    
                              คิดถึงฉันไหม...อยากรู้ความจริง
 
                      คนที่เคยแอบอิง...เธอคิดถึงไหม
                      คนที่เคยซบไหล่...และมอบหัวใจ
 
                      คนที่เคยยอมให้..ทุกอย่างกับเธอ      
    
                              คิดถึงเถิดนะ..อยากให้คิดถึง
                      อยากให้รำพึง...คำนึงถึงกันสักหน่อย
                      อยากให้คิดถึงกันวันละน้อย
                      ฉันคนนี้จะคอยความคิดถึงจากเธอ     				
			 
			
				28 ตุลาคม 2546 15:08 น.
				
												
				
								หนามไม้ไผ่ฯ
		
					
				
                              หากจะมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต
                     เคยหวังบ้างไหมว่าเขาจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้   
                     เคยคิดบ้างไหมว่าเขาจะต้องเป็นอย่างที่เราต้องการ
 
                     เคยภาวนาบ้างไหมว่าเขาจะไม่ทำให้เราเสียใจ    
                  จริงสินะ... เป็นใครก็ต้องปรารถนาอย่างนั้นแน่นอน  
                                     แต่เคยคิดกันบ้างไหมว่า..    
                         คนเราไม่ได้เกิดมาอย่างสมบูรณ์แบบกันทุกคน    
                                 มีดีอย่าง ... ก็ต้องมีเสียอีกอย่าง... 
                                     ลองมองเขาในอีกแง่มุมดูสิ  
                    มองเขาที่เป็นเขา...เหมือนๆกับที่เขามองเราที่เป็นเรา  
                                      หากสิ่งดีมีมากกว่าสิ่งไม่ดี...
                                        คุณลองพิจารณาดูอีกครั้ง... 
                           พิจารณาดูว่า..ความไม่ดีของเขากับความดีของเขา    
                                 เมื่อลบล้างกัน....ผลลัพธ์ที่เหลือคืออะไร 
                                                  แล้วเมื่อนั้น...
                                          คุณจะมองเห็นใครต่อใคร  
                           ว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าความปรารถนาของคุณเลย...
				
			 
			
				27 ตุลาคม 2546 13:56 น.
				
												
				
								หนามไม้ไผ่ฯ
		
					
				
>
                                           ต้นหญ้าพลิ้วลม..อ่อนไหว
                            เมฆหมอกเป็นใจ...ขาวบาง
                            สายลมปลิวพัด..สบัดจาง
                            ท้องฟ้า..สีคราม..อร่ามตา	
                                           อากาศสดชื่น..เย็นสบาย   
                            ผู้คนมากมาย..หลากชีวา
                            สีสันแห่งอารมณ์..สับสนเหลือคณา
                           มองไปมองมา..ชักปวดตา..หลับดีกว่าเรา...                             @^o^@ zz..zz..zz..zz
				
			 
			
				27 ตุลาคม 2546 13:33 น.
				
												
				
								หนามไม้ไผ่ฯ
		
					
				
>
                       ****************************************************
		      ฟ้ามืด..มัวฝน..ลมกรรโชก
	         หากอุปโลก..ดั่งโลกาสนั่นไหว
	         หากตรองคิด..ไม่ผิดเพี้ยนไปจากใจ
	         หากต้องไกล..แสนไกล..จากใจเธอ
		      ฟ้าครึ้ม..ฝนพรำ..ร่ำในอก
	
	         สุดรันทด..อกตรม..ที่มัวเผลอ
	         สุดจะเจ็บ..แค้นใจ..ที่ปล่อยเพ้อ
	         แอบเก็บใจ..ไว้ให้เธอ..คนหลอกลวง
	 *****************************************************