25 ตุลาคม 2547 12:07 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
♥ ♥ ....♥ ♥
ไม่รู้ทำไม...
ทั้งที่มีเธออยู่ใกล้..แต่กลับเหมือนเดียวดาย
ทั้งที่เธอเอง..ก็คอยเอาใจใส่
แต่ฉันกลับรู้สึกคล้ายๆ..เธอแค่เอาใจ
ยอมรับว่ารู้สึกแย่..
บางครั้งรู้สึกท้อแท้..และสั่นไหว
เมื่อคิดไปเองว่า..เธอกำลังทำตัวห่างไกล
ทั้งที่เธอก็ยังอยู่ใกล้..ยังมีใจให้กัน
เป็นเพราะอะไร..
ทำไมฉันถึงได้หวั่นไหว ขนาดนั้น
หรือเพราะฉันคิดไปว่า..ไม่ใช่คนสำคัญ
ที่เธอพอจะรักมั่น..จนมั่นคง
♥ ....♥ ♥ ....♥ ♥ ....♥ ♥ ....♥ ♥ ....♥ ♥ ....♥
23 ตุลาคม 2547 10:56 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
หากว่าเธอพอจะรับรู้ถึงความนัย
ถึงสิ่งหนึ่งใน หัวใจฉัน ร่ำร้องหา
หากว่าเธอ..สัมผัสได้..ตามกาลเวลา
เธอคงจะได้รับรู้ว่า..ฉันเสียใจไม่น้อยไปกว่าเธอ
ฉันขอโทษ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ
สิ่งที่ได้ทำลงไป..มันคือความพลั้งเผลอ
คือความผิด..ที่ตัวฉัน..ดันเผลอเรอ
โดยการปล่อยให้ตัวเธอ..ทุ่มมาทั้งใจ
อยากรับผิดชอบทุกความรู้สึก
ทำให้ตัวเองได้สำนึก..ถึงความอ่อนไหว
ที่คนๆ หนึ่ง มีให้อีกคน..จนหมดหัวใจ
แต่ใครคนนั้นกลับเฉยใส่..คล้ายเป็นหมอกจาง
ทำไมฉันถึงได้ โง่เง่าเช่นนี้
ปล่อยให้ความรู้สึกข้างในที่มี..เข้ามากั้นขวาง
ปล่อยให้ความคิด..ของคนสิ้นคิด..เข้ามากั้นกลาง
ปล่อยให้ 2 ใจมีช่องว่าง..จนกลายเป็นหมางเมิน
เพราะฉันมันคนโลเล
คนใจรวนเร..สมควรจะถูกห่างเหิน
แต่ก็ยังอยากจะบอกเธอคนดี..เสียเหลือเกิน
เป็นเพราะนิสัยส่วนตัวฉันเผอิญ...ไม่มั่นคงเหมือนใครๆ ...
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟหนามไม้ไผ่ฯ
Calendar
851
