วันนี้.... ไม่มีกำลังใจ ไม่มีใครอยู่ใกล้ ห่วงใยและดูแล อยู่คนเดียวก็ได้ (วะ) เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่ เท่านี้ไม่เคยแคร์ กะอีแค่อยู่คนเดียว
สาว พฤษภ 2 เม.ย. 2548 17:34 น. - ID 73819 
1231
9
0
2 เมษายน 2548 18:19 น. - comment id 448244
อารมณ์เดียวกันกับพี่ภูฯ... เลยน่ะน้อง... พี่ก็เคยเขียนไว้... แบบนี้...นานมาแล้ว... ตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือเป็นเด็กหลังห้อง แล้วก็มาเขียนลงที่ โพเอ็ม..ตอนเข้ามาใหม่ ๆ.. ตอนนั้นยังไม่ค่อยมีคนอ่านงานของพี่เลย.. มีคนมาอ่านแค่ไม่กี่คนเอง... ************************************************ ช่างมัน..ฉันไม่แคร์ -------->ภูตะวัน ตะวันรอน วันนี้..เงียบเหงา. ไม่มีเธอ..ไม่มีใคร.. หอยห่วงใย..ดูแล อยู่คนเดียว...ก็ได้ว่ะ.. เดี่ยวจะหา...ว่าไม่แน่... ช่างมัน...ฉันไม่แคร์.. กะ..เพียงแค่..อยู่คนเดียว... Poem ID : 44304 - ผู้ชม ผู้ตอบ 5 Written by : ภูตะวัน ตะวันรอน Posted by : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน Source : อยู่ในห้องเรียน..(เด็กหลังห้อง) Date - Time: 10 ม.ค. 47 - 02:02 Note : ท่อนแรก..เพื่อนบอกน่าสงสาร..ท่อนหลังเพื่อนบอกน่า..... E-Mail : tawanron20@hotmail.com URL : http://www.thaipoem.com ******************************************* แสดงว่าเราอารมณ์เหงา...เหมือนกันน่ะ..
2 เมษายน 2548 18:30 น. - comment id 448250
ที่มาของการเขียนงานบทนี้.. จำได้ว่า... ตอนนั้น..ยังเด็กมาก.. อารมณืแบบเด็ก ๆ .. ทะเลาะกับแฟน...แล้วก็..น้อยใจ.. อยากจะง้อ..แต่ก็ไม่อยากง้อ... กลัวเสียฟอร์ม.. พอนั่งเรียนหนังสือ..ก็เรียนไม่รู้เรื่อง.. ก็เลยเขียนออกมาเป็นกลอนบทนี้.. แบบ..กึ่ง ๆ..ปะชด... ไม่รู้ว่า... บทนี้...ที่สาวพฤษภ... เขียนนี่... อารมณ์คล้าย ๆ..พี่ภูฯ...ตอนวันเด็กรึปล่าว...?
2 เมษายน 2548 18:39 น. - comment id 448257
เป็นบทที่เขียน.. สั้นมาก... แล้วก็เวลาย้อนกลับไปอ่านทีไร.. ก็อดขำ.. แบบเห็นภาพเลยน่ะ.. ว่าแบบ..อารมณ์เด็ก ๆ..จริง ๆ... คิดว่า... ตอนที่เป็นเด็กวัยรุ่น.. หลาย ๆ คน..ก็คงเคยเป็น.. ไม่แปลกอะไรหรอก... ถ้ามีอารณ์เดียวกัน.. หรือคล้ายกัน... จริงไหม...จ๊ะ.. คนใจตรงกัน... มีเยอะแยะ.... ก็เหมือนน้องแวะไปอ่านงานพี่..ในวันนี้ วันนี้พี่ก็แวะมาอ่านงานน้อง...เหมือนกัน.. เขาเรียกว่าใจตรงกัน..
2 เมษายน 2548 18:40 น. - comment id 448259
อาจจะเคยอ่านงานของพี่ผ่านตาก็ได้ค่ะ แต่คิดว่าเป็นในหนังสืออะไรซักอย่างนี่แหละ แต่ไม่ใช่ใน thaipoem เพราะจำได้ว่านานแล้ว และจำนามผู้เขียนไม่ได้ค่ะ และวันนี้ก็รู้ลึกอย่างนี้ก็เลยนึกถึงกลอนบทนี้ ขึ้นมา เลยนำมาโพสต์ ในนี้
2 เมษายน 2548 18:51 น. - comment id 448266
อ่านอ่านด้วย .............
2 เมษายน 2548 19:19 น. - comment id 448284
น้อง..สาวพฤษภ อืมส์...จ้า... กะเพียงแค่งานบทสั้น ๆ... ก็วันนี้...มันเป็นความบังเอิญ... ที่พี่เข้ามาอ่าน..พอดี... พอเห็น..มันคล้าย ๆ กัน... ก็เลยอยากเล่าให้ฟัง....ถึงที่มา... ไม่แปลกหรอก.. เพราะงานบทนี้พี่ Post ที่โพเอ็มเมื่อปีที่แล้ว.. เอง... แต่ตอนที่เขียนนี่.. เขียนตอนเรียนอยู่ ปวช.2 กี่สิบปี..ก็ไม่รู้...(นับไม่ถูก...ไม่อยากนับด้วย...) แล้วก็เขียนให้..หลาย ๆ คนอ่านด้วย... ก็เป็นพวกเพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกันมาหล่ะ.. เพียงแต่พอมองภาพย้อนไป... ในชีวิตตอนเยาว์วัย.. บ๊อบปี้เลิฟ... อารมณ์ที่พอมาอ่าน(ตอนแก่) .... มันขำดี....ประมาณนี้...... เอาเป็นว่า...พี่ก็แค่มาเล่า เรื่องราว...ให้ฟัง.....ไม่มีเจตนาอื่นใด.. ส่วนจะคล้ายกัน...มันก็ไม่แปลกหรอก... สบาย ๆ .....ไม่เหงากันดี...จริงไหม.. อย่าซีเรียส...น่ะคนดี.... เพราะตอนพี่เขียนงานนี้... พี่ก็รู้ตัวดี..ว่าพี่เขียนให้กับใคร... โอย..ป่านนี้.. คนตนนั้น.. ลูกสามลูกสี่ไปแล้ว.....เชื่อเหอะ... ก็ขอบคุณน้องแล้วกัน... ที่นำมา Post ให้อ่าน.. จนทำให้พี่นึกถึงขึ้นมาได้.. เขาบอกว่า... คนที่นึกถึงอดีต..คือคนที่แก่แล้ว.. เออ..สงสัย..จะจริงแฮะ... ว่าง ๆ... ก็เชิญแวะไปที่บ้านพี่.. อ่านงานกันต่อไป... ช่วงนี้ก็นาน ๆ เข้ามาทีค่ะ... วันนี้..ก็เลยขยัน... เปิดอ่านงานเกือบทุกหน้า.. เกือบทุกคนแล้วแล้ว...
2 เมษายน 2548 20:33 น. - comment id 448331
จะเศร้าไปใย มองออกไป? มาให้กำลังใจ เมื่อเหงา ยามนี้แหล่ะ เราจะอ่อนไหว จงระวังใจ คิดไปไกลไม่รู้ตัว ระวัง!!
3 เมษายน 2548 11:36 น. - comment id 448583
วันนี้ไม่มีกำลังใจเหรอ....งั้นเดี๋ยวเป็นกำลังใจให้
3 เมษายน 2548 20:00 น. - comment id 448734
++เท่านี้ไม่เคยแคร์ กะอีแค่อยู่คนเดียว++ เด็ดเดี่ยวมั่กๆ งั้นอยู่เป็นเป็นเพื่อนไกลๆก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง อิอิ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย
4 เมษายน 2548 13:13 น. - comment id 449057
แอบมาอ่านจ๊ะ............
4 เมษายน 2548 20:29 น. - comment id 449315
ระวังตัวให้ดี แต่เหมือนมันมีช่องว่างนะ คุณแม่จิตร เหมือนมันคอยแทรกซึม ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ คุณพี่มนต์กวี ที่ไม่เคยห่างหาย คุณเดือนไร้เงาที่มาเติมกำลังใจ คุณแก้วนีดาด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
