เพราะเธอรักมากล้นจนเคียดแค้น มันผังแน่นชิงชังดุจดังว่า อยากให้อยู่ทุกข์ทนทรมา มรณาแค่นั้นมันสบาย เขียนกระดาษสาปส่งใต้องค์พระ สักการะเมื่อใดให้ฉิบหาย คือข้อความเธอนั้นเขียนบรรยาย สาธุจงวอดวายไม่เหลือดี ฉันทำผิดอะไรมากมายนัก หรือเพราะรักเปลี่ยนเป็นดังเช่นนี้ มันบดบังถูกผิดคิดชั่วดี ฤเป็นผีดลใจหรือไงกัน หากชีวิตสลับกลับอีกด้าน คนที่ผ่านสิ่งร้ายกลายเป็นฉัน ใครว่าเธอเแพศยาสารพัน เป็นนางนั้นกากีที่หลายใจ ฉันก็พร้อมยอมรับเธอกลับสู่ เปิดประตูจงกลับมาอย่าสงสัย ดวงฤดีฉันพร้อมยอมอภัย เริ่มต้นใหม่ที่แล้วไปไม่เอาความ ขอให้ฉันตายลงคงดีกว่า ถ้อยวาจาจงเกลียดคำเหยียดหยาม ฤ คำรักพลั้งเผลอเธอนิยาม ก็คือความเคียดแค้นแน่นในทรวง
ketana 1 ก.ค. 2548 22:17 น. - ID 78033 
1587
5
0
1 กรกฎาคม 2548 22:34 น. - comment id 487153
เป็นความรักที่อัลมิตราไม่คาดคิดว่า .. จะมีจริง รักที่ควรจะมีแต่การส่งมอบสิ่งที่ดีต่อกัน รักที่ควรจะมีแต่ความปรารถนาดีต่อกัน รักที่ควรค่าต่อการทะนุถนอม การที่ใครสักคนเขียนคำสาปส่งไว้ใต้องค์พระ เป็นเรื่องที่อัลมิตรารู้สึกสะเทือนใจมาก ด้วยเหตุใดหนอ รักจึงเป็นเช่นนี้ คำว่ารัก บางคนอาจมีนิยามง่าย ๆ จึงกล่าวอย่างง่ายดาย คำว่ารัก บางคนกว่าจะหลุดปากออกมา ช่างยากเย็น นิยาม และความสำคัญ ในความหมายแห่งรักนั้น อาจแตกต่างกัน .. สลดกับรักในรอยแค้น .. เศร้าใจกับรักของคุณ
1 กรกฎาคม 2548 23:02 น. - comment id 487166
สิ่งนั้นคือที่สุดแห่งความอดทน ในการร่วมทาง เราจะจากกันไปอย่างไม่เคียดแค้น และอภัย
2 กรกฎาคม 2548 08:09 น. - comment id 487252
แวะมาทักทายตอนเช้าๆครับผม...
2 กรกฎาคม 2548 09:22 น. - comment id 487265
.. กระจกมีสองด้านผ่านให้เห็น .. .. สิ่งเขาเป็นสิ่งเราทำเรียกกรรมไซร้ .. .. เขาทำนั้นมีเหตุผลคืออะไร? .. .. มองดูตัวเองไว้ก่อกรรมใดจึงได้เจอ .. .. ฉันเองคงก่อกรรมทำไม่ดี .. .. สำนึกตัวเองทุกทีที่นึกเพ้อ .. .. จะไม่โทษใครเขาเฝ้าละเมอ .. .. สมน้ำหน้าแล้วที่เผลอ หลงรักปักใจ .. ... เคยเจ็บปวดเจียนตายเพราะใครบางคนเหมือนกัน .. .. แต่ไม่โทษเขาหรอกค่ะ .. .. เชื่อมั่นในหัวใจรักของตัวเองเสมอ .. .. มาตามที่ขอ ..
2 กรกฎาคม 2548 16:45 น. - comment id 487460
บินกลับมาอีกรอบครับ หลังจากที่เก็บไปคิดอยู่นานสองนาน ถ้าเรื่องในเนื้อกลอนเป็นเรื่องจริง ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่ต่ำช้ามากครับ ขนาดที่ว่าต้องสาปแช่งกัน มันเกินไปครับ มันแรงไปครับ คนที่รักกันคงไม่ทำกันแบบนั้นหรอกครับ มีแต่จะขอพรพระให้คุ้มครองกัน ศัตรูที่เท่านั้นที่จงเกลียดจงชังหวังให้ฉิบหายวายวอด พินาศกันไป ถ้าเป็นผม ผมไม่ลังเลเลยครับที่จะตัดใจทันที เหลือความหลังที่ดีๆต่อกัน ดีกว่าอยู่อย่างคาใจกันตลอดไปครับ ส่วนอภัย ผมก็คงให้อภัยต่อกัน แต่บอกตรงๆว่าไม่เอาหรอกครับให้อยู่ด้วยกันอีก วันดีคืนดีกรอกยาพิษให้ผมกิน แล้วบอกว่าเพราะรักผม ผมก็คงสุดจะเชื่อครับ ตายไปแล้วผมก็คงงงไม่เลิกครับ รักในรอยแค้นแบบนี้ บินมาทักทายรอบนี้ ขอลงความเห็นแบบนี้ก่อนขอลาไปทันใด ชะแว๊ป
2 กรกฎาคม 2548 19:40 น. - comment id 487497
เป็นถ้อยคำที่เหลือเกินค่ะ ใครก็คงทนไม่ได้ ไยจึงต้องทำขนาดนั้น จะแค้นอะไรกันสาปแช่งข้ามชาติภพ ขนาดนั้นหรือ... เห็นใจเข้าใจแล้วว่า ทำไมคุณจึงเจ็บปวดนักในรักทุกบทกลอน เพิ่งเข้าใจเหตุผล ที่มนุษย์มนาธรรมดาเขาคงไม่ทำกัน ขอแนะนำให้คุณ ทำน้ำมนต์หน้าพระ สวดมนต์ให้อภัยกรรมเธอเสมอ ทุกครา ขอให้พ้นภาวะทุกข์ทรมาณนั้นเสียทีนะคะ
2 กรกฎาคม 2548 20:06 น. - comment id 487504
คนดีพระคุ้มครองค่ะ.. พี่เชื่ออย่างนั้นนะ.. งานสื่ออารมณ์ได้หนักแน่น.. สวัสดีค่ะ
2 กรกฎาคม 2548 23:46 น. - comment id 487579
ยังงี้ เป็นผม เผ่นให้ไกล ๆแล้ว ไม่ขอร่วมชีวิตด้วย นี่ไม่ใช่ความรักแล้ว คือความหลง ความเป็นเจ้าของครอบครอง หากว่าเป็นผมในการนี้...??? ผมต้องทบทวนและหาวิธีการที่จะอยู่ห่าง ๆ เธอใว้ แต่เธอดูอันตรายมาก แก้ยากมากนะ อาจเกิดโศกนาฏกรรม เพราะพฤติกรรมของเธอ น่ากลัวมาก คนประเภทนี้ เมื่อไม่ได้ ก็ไม่ต้องการให้ใครได้ เป็นโรคจิตชนิดนึง
2 สิงหาคม 2548 11:33 น. - comment id 498552
สมัครสมาชิกแล้วทำไมได้passwordซะทีอ่ะ
10 สิงหาคม 2548 13:49 น. - comment id 502219
ฉันทำผิดอะไรมากมายนัก หรือเพราะรักเปลี่ยนเป็นดังเช่นนี้ มันบดบังถูกผิดคิดชั่วดี ฤเป็นผีดลใจหรือไงกัน ตัวตนย่อมรู้ตนดี ว่าทำผิดอะไรไว้บ้าง? ฟังความข้างเดียว ไม่ดัง เอ๊ ผิดป่าวหว่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
